خاطرات علیرضا مرادی از بهاران غرب و جنوب کشور

ده روز مرخصی چگونه گذشت؟

سال 1360 پاکسازی جاده بانه به سردشت بود. قبل از اینکه ما به این منطقه وارد شویم، یک گردان از واحدهای نیروی زمینی در مسیر پاکسازی آمده بود؛ آن گردان توسط نیروهایی که به ظاهر کردنما بودند، مثل منافقین، سلطنت‌طلب‌ها، ساواکی‌ها، گروه‌هایی که با انقلاب مبارزه می‌کردند، تحت فشار بود. ه هر حال چون منطقه استراتژیکی بود و آنها مسلط بر ارتفاعات بودند، یک گردان از تیپ هوابرد ما را هم آنجا زمین‌گیر کرده بودند؛ آثارش هم لب جاده بود؛ ماشین‌ها همه سوخته بود که من بعضی از عکس‌هایش را دارم. این شد که آن جاده دیگر از راه زمین، ناامن شد. هوانیروزِ قهرمان ما آمد؛ هلی‌کوپترهایش را در سقز مستقر کرد و ما یک پل هوایی ایجاد کردیم.

دو کتاب در یک نگاه

ناگفته‌های فرمانده و خاطراتی درباره فرمانده

پیروزی انقلاب اسلامی، مبارزه با نیروهای ضد انقلاب و سپس دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، هر کدام وقایع و ماجراهایی را دربردارد که برخی عمومی شده‌اند و از آنها سخن گفته شده است، اما از برخی از رویدادها نیز کمتر سخن گفته شده، یا اصلا به آنها اشاره نشده است. این اتفاقات زمانی اهمیت می‌یابند که از زبان افراد تاثیرگذار در این جریانات بیان شوند. کتاب «ناگفته‌های جنگ» چنین هدفی دارد. در این مطلب سعی شده است به مناسبت هفدهمین سالگرد شهادت شهید سپهبد علی صیادشیرازی، ابتدا به این کتاب خاطرات او و سپس به کتاب خاطراتی که درباره وی منتشر شده، بپردازیم. هدف از انتشار کتاب‌هایی در قالب تاریخ شفاهی، ارائه اطلاعاتی درباره اتفاقات رخ داده است. بنابراین لازم است با بخش‌بندی‌های مناسب، مطالعه کتاب برای مخاطب آسان‌تر شود تا هدف اصلی که همان مطالعه کتاب و آگاهی از رویدادها است، محقق شود.

غفلت از تدوین تاریخ شفاهی عرصه بهداشت و درمان در دفاع مقدس

معاون بهداشت و درمان سپاه پاسداران با بیان این که در بازگو کردن خاطرات جامعه پزشکی از زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران کوتاهی کرده‌ایم، گفت: هیچ گنجینه مدونی در این رابطه نداریم. دکتر احمد عبداللهی در گفت‌وگویی با خبرگزاری تسنیم که 22 فروردین 1395 منتشر شد، گفت: به طور کلی در زمینه بهداشت و درمان و ارائه خدمت به رزمندگان در دنیا، دو استراتژی کلی وجود دارد که یکی از آنها نزدیک کردن مراکز درمانی به خطوط مقدم است...

بررسی و نقد کتاب «تاریخ شفاهی و جایگاه آن در تاریخ‌نگاری معاصر ایران»

کتاب «تاریخ شفاهی و جایگاه آن در تاریخ‌نگاری معاصر ایران» در گروه روش‌شناسی و تاریخ‌نگاری پژوهشکده تاریخ اسلام بررسی و نقد می‌شود. کتاب «تاریخ شفاهی و جایگاه آن در تاریخ‌نگاری معاصر ایران(1385- 1358ش)» نوشته مرتضی نورایی و مهدی ابوالحسنی ترقی، سال گذشته توسط پژوهشکده تاریخ اسلام در 430 صفحه منتشر شده است.

مجموعه نکته‌های آموزشی

جست‌وجوی اطلاعات تاریخ شفاهی در شبکه جهانی وب

آرشیو تاریخ شفاهی میدلند شرقی در انگلستان وابسته به مرکز تاریخ شهری دانشگاه لیسستر مجموعه برگه‌های اطلاعاتی (اینفوشیت) درباره تاریخ شفاهی تولید کرده است که نقطه شروع مفیدی برای علاقه‌مندان به هر جنبه‌ای از تاریخ شفاهی خواهد بود. در این یادداشت خواهید خواند: اینترنت چیست، چطور می‌توانیم وب‌سایت‌ها را پیدا کنیم، آدرس وب چیست، چطور آدرس وب را وارد کنیم و چگونه از موتورهای جست‌وجو برای یافتن اطلاعات در دنیای وب استفاده کنیم. به عبارت ساده، اینترنت میلیون‌ها کامپیوتر در سراسر جهان است که به یکدیگر متصل هستند. این امر در ابتدا فقط برای اتصال آزمایشگاه‌های فعال در زمینه تحقیقات دولتی بود، اما در حال حاضر میلیون‌ها نفر از مردم جهان هر روز از آن برای کارهایی از ارسال تبریک تا فروش غلات، استفاده می‌کنند.

وقتي براي ما مي‌نويسيد...
وقتي براي هفته‌نامه الکترونيکي تاريخ شفاهي مطلبي مي‌نويسيد، دوست داريم نکته‌هايي را در نظر بگيريد.
اين هفته‌نامه نوشته‌ها و دانسته‌هاي ما را درباره مباحث مهم؛ خاطره‌گويي، خاطره‌نگاري، يادداشت‌نويسي روزانه، سفرنامه‌نويسي، وقايع‌نگاري، روزشمار نويسي و... نشان مي‌دهد. حتي براي زيرشاخه‌هاي رشته تاريخ هم جا باز کرده‌ايم؛ و چشم به راه خبرها، گزارش‌ها، مصاحبه‌ها، مقاله‌ها، يادداشت‌ها و... شما هستيم.
خوب است نام و فاميل‌تان را کامل بنويسيد. سابقه علمي و نشاني الکترونيکي را هم حتماً بنويسيد، چکيده مقاله‌ها هم که جاي خود دارد!
به ما اجازه بدهيد دست‌مان براي ويرايش، اصلاح، چينش و ترجمه مطالب شما باز باشد. در اين‌باره با خودتان هم مشورت خواهيم کرد.
دل‌مان مي‌خواهد شأن علمي و ادبي تاريخ شفاهي و اين هفته‌نامه، با نوشته‌هاي متين و موقر شما حفظ شود. حيف است خداي نکرده قلم‌مان از دايره اخلاق بيرون برود.

نظریه تاریخ شفاهی (84)

نویسنده: لین آبرامز
مترجم: علی فتحعلی آشتیانی

________________________

تاریخ شفاهی به عنوان ابزار توانمندکننده ضعفا، محرومان و قربانیان، از اواسط قرن بیستم به بعد شاخ و برگ‌های بسیاری رویانده است. فراهم ساختن امکان «سخن گفتن» برای کسانی که در تاریخ‌های رسمی ندرتاً جایی به آنها اختصاص یافته هدف والای عده زیادی از پیش‌قراولان حرفه‌ایِ تاریخ شفاهی و فعالان اجتماعی بوده است. استادز تِرکل[1]در آمریکا از دهه 1950 با پخش تاریخ شفاهی در نمایش‌های رادیویی خود به مردم عادی جامعه امکان سخن گفتن داد، و پنجاه سال کتاب‌هایی را منتشر ساخت که از امیدها، ترس‌ها و آلام کارگران آمریکایی پرده برمی‌داشت. او به مضامین بسیار مهم و قابل توجهی پرداخت که بعضی از آنها عبارتند از: تجربه کسادی بزرگ اقتصادی آمریکا در دهه 1930، جنگ جهانی دوم، مناسبات نژادی و امید. فلسفه‌ای که تِرکل در آثارش مطرح می‌کرد بر این پایه استوار بود که هر اظهار یا اقراری در واقع سخنی است که از دل برمی‌آید و معرف خویش است؛ او از تحلیل‌های مفصل یا شاخ و برگ دادن به موضوع پرهیز داشت و اجازه می‌داد کلمات راویان به گوش شنوندگان برسند.[2]رسوخ چنین فلسفه‌ای را در تمام آثار او می‌توان دید، اما فنون و شیوه‌های تحلیلی، دیالکتیکی و ظریف‌تری نیز در این مدت به ظهور رسیده‌اند. این اتفاق در انگلیس که بسیاری از پیشقراولان تاریخ شفاهی‌اش ارتباطات محکمی با تاریخ نوپای اجتماعی و کارگری در دهه 1960 و 1970 داشتند بیش از پیش به چشم می‌خورد زیرا مدافع شکل‌گیری تاریخ «از پایین به بالا» بودند و به چنین تفکری دامن می‌زدند. مصداق رویکرد مذکور را می‌شد در آثار رافائل ساموئل مشاهده کرد. از نظر او «سنت شفاهی» به منزله پادزهری برای تاریخ درون‌نگرانه، فرقه‌ای و نخبه‌گرایِ حاکم بر فضای علمی، دانشگاهی و آثار چاپی بود.[3]