گزارش تکمیلی دهمین نشست تخصصی تاریخ شفاهی ایران

ذاتِ تاریخ شفاهی مردمی است

به گزارش سایت تاریخ شفاهی ایران، دهمین نشست تخصصی تاریخ شفاهی ایران با «عنوان تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی ایران 1357-1342»، 6 بهمن 1394 در سالن سوره حوزه هنری در تهران، به میزبانی مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران و با همکاری انجمن تاریخ شفاهی ایران برگزار شد.

رونمایی از تازه‌ترین کتاب جواد کاموربخشایش در فرهنگسرای اندیشه

«زندان موصل»، دایرة‌المعارفی بر محور خاطرات

کتاب «زندان موصل» در فرهنگسرای اندیشه رونمایی می‌شود. به گزارش سایت تاریخ شفاهی ایران، کتاب «زندان موصل‌» شامل خاطرات اسارت علی‌اصغر رباط‌جزی است که توسط جواد کامور بخشایش گردآوری و تدوین شده است.

به همت دانشگاه پیام نور انجام شد

برگزاری نخستین دوره آموزش کوتاه‌ مدت تاریخ شفاهی

به گزارش سایت تاریخ شفاهی ایران، نخستین دوره آموزش کوتاه ‌مدت تاریخ شفاهی، به همت مرکز آموزش‌های کوتاه ‌مدت دانشگاه پیام نور، ششم و هفتم بهمن ماه 1394 برگزار شد. مدیرگروه تاریخ دانشگاه پیام نور، هدف از برگزاری این دوره را ایجاد تحول علمی در مباحث مربوط به تاریخ شفاهی در کشور اعلام کرد.

جنبش دانشجویی اصفهان در گفت‌وگو با محمدعلی حاجی منیری(9)

ساواک با ترفند عکس، پیش آمد

خاطرات محمدعلی حاجی‌منیری در شماره پیش تا آنجا پیش رفت که سخن از عموی او، عباس‌قلی حاجی‌منیری به میان آمد: «او قبل از انقلاب فرماندار بود و بعد از بازنشستگی در سال 52 معاون ولیان شد؛ استاندار خراسان و نایب‌التولیه آستان قدس رضوی. در آستان قدس رضوی، رئیس «موقوفات ملک» شد.» اینک ادامه مصاحبه را می‌خوانیم.

بانک توسعه‌ صنعتی و معدنی ایران به روایت علی زیرک‌نژاد(4/ پایانی)

نمایندگی در بانک جهانی و تجربه‌های دیگر

وقتی نماینده ایران در بانک جهانی بودم، همیشه روی یقه‌ام آرم جمهوری اسلامی بود که بدانند ما از جمهوری اسلامی هستیم. خیلی ایرانی‌هایی بودند که می‌آمدند و آنجا ارتباط داشتیم و آنها در سطوح مختلف مدیریت بودند...

درباره سنت‌های شفاهی و مطالعه تاریخ سوازیلند

تجدید خاطرات وقایع گذشته‌

مورخان در مطالعه تاریخ، از منابع استفاده می‌کنند. یک منبع، مولد اطلاعاتی است که برای پاسخ به سؤالات خاص تاریخی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. مورخان برای به‌دست آوردن تاریخِ دور دست، از سنت‌های شفاهی به عنوان منبع اصلی خود استفاده می‌کنند.

تاریخ شفاهی در قرن 21: مباحث و نظریه‌های بنیادی (3/ پایانی)

تاریخ شفاهی، راهی نو برای تولید آگاهی تاریخی

به وسیله تاریخ شفاهی، گستره‌ای از معانی به وجود می‌آید که هر روایت تاریخی را تکمیل می‌کند. فعل و انفعالات متغیرهایی که تاریخ شفاهی را به وجود می‌آورند، اجازه می‌دهند، به این نوع تاریخ، از زاویه جدیدی بنگریم که ساختارهای رسمی قرن نوزدهم را زیر سؤال می‌برد و در جست‌وجوی اصلاحات اجتماعی است؛

وقتي براي ما مي‌نويسيد...
وقتي براي هفته‌نامه الکترونيکي تاريخ شفاهي مطلبي مي‌نويسيد، دوست داريم نکته‌هايي را در نظر بگيريد.
اين هفته‌نامه نوشته‌ها و دانسته‌هاي ما را درباره مباحث مهم؛ خاطره‌گويي، خاطره‌نگاري، يادداشت‌نويسي روزانه، سفرنامه‌نويسي، وقايع‌نگاري، روزشمار نويسي و... نشان مي‌دهد. حتي براي زيرشاخه‌هاي رشته تاريخ هم جا باز کرده‌ايم؛ و چشم به راه خبرها، گزارش‌ها، مصاحبه‌ها، مقاله‌ها، يادداشت‌ها و... شما هستيم.
خوب است نام و فاميل‌تان را کامل بنويسيد. سابقه علمي و نشاني الکترونيکي را هم حتماً بنويسيد، چکيده مقاله‌ها هم که جاي خود دارد!
به ما اجازه بدهيد دست‌مان براي ويرايش، اصلاح، چينش و ترجمه مطالب شما باز باشد. در اين‌باره با خودتان هم مشورت خواهيم کرد.
دل‌مان مي‌خواهد شأن علمي و ادبي تاريخ شفاهي و اين هفته‌نامه، با نوشته‌هاي متين و موقر شما حفظ شود. حيف است خداي نکرده قلم‌مان از دايره اخلاق بيرون برود.

نظریه تاریخ شفاهی (76)

نویسنده: لین آبرامز
مترجم: علی فتحعلی آشتیانی
________________________

پس انسان چگونه بین ارتباطی که قرار است اجرای نمایش‌گونه باشد و گفتار روزمره فرق بگذارد؟ تشخیص نمایش‌گونه بودن ارتباط، مشروط به این است که ویژگی‌های اجرای نمایش‌گونه بر آن قابل اطلاق باشد؛ یعنی نشانه‌هایی که مخاطب از روی آنها می‌فهمد که قرار است شنونده و بیننده یک اجراء باشد. چارچوب اجرای نمایش‌گونه از چند قاعده تشکیل شده است که در هر فرهنگی فرق می‌کند. اِروینگ گافمن، جامعه‌شناس، لفظ «کوک کردن»[1]را برای توصیف این قراردادها به کار برده است.[2]استخدام آداب یا شیوه‌ای خاص برای بیان مطالب، فرمول‌های خاص (مانند «روزی روزگاری»)، سبک‌های گفتاری ویژه و حتی مشخصه‌های زمینه‌ای مانند مکان وقوع اجراء یا لباس‌های اجراکننده را می‌توان به عنوان نمونه‌هایی از این قواعد یا قراردادها ارائه داد.[3]همه موارد مذکور «اجرای نمایش‌گونه را کوک می‌کنند»، یعنی به مخاطب می‌فهمانند که فعل یا عمل ارتباطی مقابل‌شان اجرای نمایش‌گونه‌ای است که واکنش‌های متفاوت و متمایزی را نیز از آنها می‌طلبد. هر زمینه یا بستر فرهنگی برای اجرای نمایش‌گونه از کوک‌های متفاوتی کمک می‌گیرد. مثلاً کمدی ایستاده[4]-مشتمل بر آداب مشخصی مانند تیکه‌پرانی،[5] مکث برای خنده گرفتن از مردم و گیر دادن به حضار-در زمره اجراهایی است که غربی‌های امروزی از تشخیص آن برمی‌آیند؛ ما می‌دانیم چه خبر است و واکنش‌های متناسب با موقعیت و اجرا از خود نشان می‌دهیم. سخنرانی سیاسی نیز چنین آدابی دارد مانند تکرار به سبک و سیاق چرچیل («ما در سواحل خواهیم جنگید، ما در فرودگاه‌ها خواهیم جنگید، ما در مزرعه‌ها و خیابان‌ها خواهیم جنگید، و هرگز تسلیم نخواهیم شد») و فنون خطابه مانند فنونی که باراک اوباما برای پیروزی در تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری به کار می‌گرفت. یکی از سخنرانی‌نویسان تونی بلر، نخست‌وزیر سابق انگلیس، چنین نظری داده بود:«در مورد اوباما آهنگ گفتارش او را پیروز کرد نه کلماتش».