عرصه‏هاى جديد
دعوتى آشنا ولى پنهان

پس از ديدار با حضرت امام و اطلاع از نظر ايشان نسبت به فعاليتهاى انجمن حجتيه، به طور عملى از آن كناره‏گيرى كردم. با اين حال در اين انجمن با افرادى مانند آقاى سيدمحمد ميرمحمد صادقى، جواد منصورى، حسين صادقى، هادى شمس حايرى و... آشنا شدم كه هر يك بعدها به گونه‏اى در مسير مبارزه قرار گرفتند. برخى از آنها افراد نخبه، نابغه، خالص و بسيار پاكى بودند. در اين ميان ارتباط و دوستى‏ام باآقاى سيدمحمد ميرمحمد صادقى(1)  خاص و عميق‏تر بود. غالب گفتگوها و مباحث ما را موضوعاتى مانند بى عدالتيهاى جامعه، ظلم رژيم پهلوى، قيام 15 خرداد، نحوه مبارزه با رژيم و ظلم ستيزى و... تشكيل مى‏داد.
در اواسط زمستان سال 1343 روزى آقاى ميرمحمد صادقى از من خواست كه براى صحبت به مسجد جعفرى برويم. در آنجا ابتدا وضو گرفته و نماز خوانديم. چون ماه رمضان [1384 ق] بود، ديگر به فكر غذا و ناهار نبوديم و در گوشه‏اى از خانه خدا نشسته و مشغول صحبت شديم. پس از دقايقى احساس كردم حرفهاى ميرمحمد صادقى جهت دار است و مى‏خواهد مطلبى را بگويد، ولى طفره مى‏رود و دودل است. وقتى صحبتش به لزوم مبارزه منسجم و يكپارچه تحت رهبرى يك تشكيلات كارآمد رسيد، گفت: «احمد! امروز مى‏خواهم مطلبى را به تو بگويم، ولى شرطى دارد.»
پرسيدم: «چه شرطى؟» گفت: «به شرط اينكه چه آن را قبول بكنى و چه نكنى، تا آخر عمرت با هيچ كس راجع به آن حرفى نزنى.» از گوشه ديگر مسجد قرآنى آورد و جلو من گرفت و گفت: «بگو به اين قرآن قسم كه تا آخر عمرم اين مطالب را به كسى نمى‏گويم.»
من كه تا آن لحظه ساكت بودم و او را نگاه مى‏كردم ابتدا كمى به رفتارش شك كردم ولى ذهنم به سمت كارها و سوابق دوستى مان رفت و با نهيبى شك را از خود دور كردم و قسم خوردم.
پس از آن آقاى ميرمحمد صادقى درباره تشكيلاتى مخفى به نام حزب ملل اسلامى و اهداف، آرمانها، اعتقادات و بينش آن صحبت كرد. درحالى كه سراپا گوش بودم، با دقت مطالب را به ذهن مى‏سپردم و سعى مى‏كردم با داشته‏هاى خود آن را تجزيه و تحليل كنم. علاقه‏مندى و اشتياق من موجب شد تا او حتى درباره اساس‏نامه و مرام‏نامه حزب هم صحبت كند. او به طور خلاصه از نحوه عضوگيرى و مراحل مختلف حزب‏ملل اسلامى صحبت كرد و مدام تأكيد مى‏كرد كه اينها همه محرمانه است. از مطالب ميرمحمد صادقى بوى تازگى مى‏شنيدم و آن را خيلى باب طبع و روحيات خود مى‏ديدم؛ ولى با اين حال براى عضو شدن از او وقت بيشترى براى تأمل و فكر كردن خواستم.
با صحبتهاى داخل مسجد، روحيه خوبى داشتم و تمام ساعات آن روز ذهنم مشغول مباحث مربوط به حزب ملل اسلامى بود. بعد از نماز مغرب و عشا بدون اينكه افطار كنم به منزل يك روحانى به نام ناظم‏الشريعه(2)  واقع در خيابان شاپور (وحدت اسلامى) رفتم تا برايم درخصوص پيوستن به حزب ملل اسلامى استخاره كند. روال آقاى ناظم‏الشريعه اين بود كه درخواستها را جمع مى‏كرد و گويا هنگام نماز شب، استخاره مى‏كرد. به من گفت: «بنويس.» من هم روى تكه كاغذى چنين نوشتم: «حضرت آيت‏الله ناظم الشريعه، شما از طرف اينجانب وكيل هستيد كه در موضوع حياتى‏اى كه در نظر اينجانب است، استخاره كنيد.» در آخر آن نوشتم: «ارادتمند احمد» و امضا كردم.
دو روز بعد، براى گرفتن جواب استخاره رفتم. روى كاغذى كه به او داده بودم نوشته بود: «باسمه تعالى ـ بسيار خوب است، خصوصا آينده‏اش خيلى روشن است و وعده فتح و پيروزى است، درآينده به مقامات رفيع خواهيد رسيد.» او گفت كه آيه مربوطه در سوره يوسف بود.
من با توجه به استخاره و نيز با توجه به سرگذشت حضرت يوسف عليه‏السلام(حرمان، تبعيد، زندان و درنهايت نصرت و پيروزى)، با خوشحالى زايدالوصفى از منزل وى خارج شدم.
پس از چند روز با ديدن آقاى ميرمحمد صادقى براى حضور و عضويت در حزب ملل اسلامى اعلام آمادگى كردم. او از من خواست كه براى بار دوم قسم ياد كنم. پس از گرفتن وضو و دعا و نجوا با خدا، قسم خوردم تا پايان راه به حزب وفادار بمانم و اسرار و مطالب آن را نزد خود محرمانه و به صورت يك راز نگهدارم و از آرمانهاى حزب دفاع كنم.
من براى پيوستن به حزب ملل اسلامى حتى با برادرم مهدى كه از اعضاى فعال هيئت مؤتلفه و پيشگام در مبارزه با طاغوت بود مشورت نكردم. او را از عضويت خود و راهى كه مى‏روم مطلع نكردم و با توكل به خدا پاى در عرصه جديد مبارزاتى گذاشتم.

 ۱ـ سيدمحمد ميرمحمد صادقى، فرزند مجتبى متولد 1325 از اصفهان بود. وى در خانواده‏اى متوسط به‏دنيا آمد و تحصيلات ابتدايى را در اصفهان به پايان رساند. در 1337 با خانواده خود به تهران منتقل گرديد و در سالهاى 42 ـ 1340 با شروع نهضت امام و با مطالعه كتب سيد قطب با مفاهيم سياسى و اسلامى آشنا شد. تا قبل از 15 خرداد 42 علاوه بر گذراندن دوره تحصيلى متوسطه، در جلسات انجمن حجتيه شركت مى‏كرد و با وجود مخالفتهاى انجمن با فعاليتهاى سياسى، در جلسات و گفتگوهاى سياسى حضور مى‏يافت. و به عضويت حزب ملل اسلامى نيز درآمده. پس از قيام 15 خرداد كاملاً از  انجمن كناره‏گيرى نمود و به جذب جوانان انقلابى و مسلمان به حزب ملل اسلامى همت گماشت. ميرمحمد صادقى پس از كشف حزب همراه رهبر و ساير اعضاى آن دستگير شد. او در دادگاه بدوى به پانزده سال زندان و در دادگاه تجديدنظر به زندان ابد محكوم شد، اما در سال 1346 مصادف با تاجگذارى شاه و به دليل فشارى كه آيت الله حكيم براى آزادى زندانيان مسلمان به رژيم وارد كرد. كليه افراد محكوم به زندان ابد، زندانشان به پانزده سال تقليل يافت. او در فروردين سال 47 به زندان شهربانى بيرجند تبعيد شد و در خرداد 48 باز به تهران منتقل گرديد. او در سال 52 آزاد و بلافاصله به دانشگاه مدرسه عالى برنامه ريزى و كاربرد كامپيوتر راه‏يافت و در سال 1355 تحصيلات خود را در رشته آناليز سيستمها به پايان رساند. در سال 1356 به دوره فوق ليسانس راه يافت.
او پس از پيروزى انقلاب اسلامى مسئوليتهايى مانند وزارت كار، معاونت وزير كشاورزى، مسئول شيلات، سرپرستى شركت سرمايه گذارى شاهد وابسته به بنياد شهيد را به عهده داشت.

۲ ـ حجت‏الاسلام والمسلمين آقاى ناظم‏الشريعه، فردى متدين و متصف به مكارم اخلاق و اهل دل بود. مردم براى سئوالهاى شرعى و دينى، كسب تفأل و استخاره به او مراجعه مى‏كردند. او نيز در حل مسائل و مشكلات مردم و راه‏نمايى آنها در زندگى كوشش فراوانى مى‏كرد.



نام پست الكترونيك نظر شما کد امنیتی