هفته نامه تاريخ شفاهي
 



 
          شماره 49    |    9 آذر 1390

   


 

دفتر ادبیات و هنر مقاومت چگونه شکل گرفت و ادامه یافت


كتاب «نورالدين پسر ايران» رونمايي شد


گزارش نشست «بررسی وضعیت نشر در دوران رژیم پهلوی»


تمدید مهلت فراخوان مقاله هفتمین نشست تخصصی تاریخ شفاهی


تدوین شیوه‌نامه تاریخ شفاهی در سازمان اسناد و كتابخانه ملی


ایّام محرّم


نگاهی به خاطرات بزرگ علوی


مجله فرهنگی و هنری بخارا شماره 83


تا خمینی‌شهر، شایسته تقدیر بخش مستندنگاری


مردان دریا، بر عرشه مستندنگاری


روایتی از جهنمی که جنگ به راه انداخت


انقلاب در استان گلستان


جایزه بزرگ روزنامه‌نگاران در راه است


جمع آوری روایت‏های کهنه سربازان ویتنام


تاريخ شفاهي در جنوب شرق آسيا-28


 



جمع آوری روایت‏های کهنه سربازان ویتنام

صفحه نخست شماره 49

راچستر، نیویورکRochester, New York  – تراویس پایپر(Travis Piper ) کنار دو تن از دانشجویان کالج سنت جان فیشر(St. John Fisher) نشسته بود تا مشاهدات خود را از جنگ ویتنام روایت کند.
او گفت: «اینکه من چه طور به ویتنام رفتم و اوضاع آنجا چه طور بود، بخشی از تاریخ ما در آمریکا است که با جنگ‏های دیگر تفاوت دارد.»
این دانشجویان صحبت‏های او را برای نگهداری در یک بانک اطلاعاتی به نام پروژه تاریخ شفاهی کهنه سربازان دوره ویتنام ضبط کردند. کتابخانه عمومی راچستر، فصل بیستم کتاب کهنه سربازان آمریکایی ویتنام و کالج‏های سنت جان فیشر و نازارث (Nazareth) در این پروژه همکاری می‏کنند.
این بانک اطلاعاتی در نهایت به صورت آنلاین منتشر خواهد شد و گفته‏های بیش از 70 کهنه سرباز را در بر می‏گیرد.
ریچ ایسامان (Rich Isaman) یکی از کهنه سربازان  جنگ ویتنام معتقد است: «این گفته‏های ماست و آنها هیچ گاه نمی‏توانند آن را از ما بگیرند. حالا مردم می‏توانند گفته‏هایمان را از زبان خودمان بشنوند.»
حدود 28000 نفر از منطقه راچستر در ویتنام حضور داشتند که از این تعداد 280 نفر کشته شدند.
 پاتریک زیمرمان (Patrick Zimmerman)  دانشجوی کالج فیشر چنین نتیجه گیری می‏کند: «دوره ماموریت همه افراد شبیه هم نبوده و جمع آوری عقاید مختلف مفید است.»
جان لادلفا (John LaDelfa) دیگر دانشجوی کالج  فیشر نیز می‏گوید: «فکر می‏کنم هر تاریخدانی و هر کسی که به تاریخ علاقمند باشد راهی بهتر از این پیدا نمی‏کند که اصل ماجرا را به صورت مستقیم از زبان خود افراد بشنود.»
این دانشجویان از نحوه استقبال از این کهنه سربازان به هنگام بازگشت متعجب شده بودند.
کریستینا موریس (Kristina Morris) دانشجوی کالج نازارث در این رابطه می‏گوید: «از این افراد استقبالی که امروز از کهنه سربازان به هنگام بازگشت می‏شود، به عمل نیامد. فکر می‏کنم با این کار حق آنها ادا می‏شود. ما به آنها فرصت می‏دهیم ماجرای خود را بیان کنند. ماجرایی که پیش از این کسی خواهان شنیدن آن نبود.»
این پروژه به دنبال یافتن دیگر کهنه سربازان، به خصوص زنان و اقلیت‏ها، برای مشارکت در طرح است.
برای اطلاعات بیشتر با نشانی christine.ridarsky@libraryweb.org  مکاتبه کنید.

مترجم : اصغر ابوترابی

منبع: wham


 
  
نام

پست الكترونيك
نظر شما
کد امنیتی

 

 

       تمام حقوق اين نشريه متعلق به سايت تاريخ شفاهي ايران [oral-history.ir] است.