جی پاول
JAY POWELL
ترجمه: فرحناز پازوکی
عامل اصلی در توسعه پیشبینی شده شهری، حفظ و صیانت از تاریخ شهر است و هیات تاریخ شهر اسپرینگ هیل Spring Hill در ایالت تنسی میخواهد به کمک شهروندان این کار را انجام دهد. دین کولینز از اعضای این هیات، طرح تاریخ شفاهی را پیشنهاد کرد. او میخواهد برخی از شهروندان قدیمی اسپرینگ هیل را که بالای 100 سال عمر دارند پیدا کرده و تاریخ شفاهی آنها را ضبط تصویری کند.
در این طرح مصاحبهشوندگان در مورد زمانی که شهر جمعیت کمتر از 100 نفر داشت، و یا کارخانه ساتورن Saturn افتتاح شد و هزاران نفر در آن مشغول به کار شدند صحبت میکنند و دیدگاه آنها نسبت به حال حاضر اسپرینگ هیل پرسیده خواهد شد.
کولینز میگوید: «ما شهروندی به نام جی. دبلیو. بومان G.W. Bowman داریم که 100 ساله است و میگوید با یکی از سربازهای قدیمی کنفدراسیون جنوب گفتوگویی داشته است. به همین خاطر، به نظر من گرفتن چنین خاطراتی خیلی خوب خواهد بود.»
«همچنین از آنجایی که ما در این شهر اتفاقاتی همچون آتش سوزی و توفانهای تورنادو و نیز افتتاح کارخانه ساتورن را داشتهایم اگر کسی تاریخ شهر را بداند میتواند به ما بگوید که این اتفاقات چه تاثیری روی زندگی مردم شهر داشتهاند.»
او در ادامه میافزاید: «گام بعدی ما، تماس با شخصی است که کار تدوین را با قیمت مناسب انجام دهد.» البته دغدغه و نگرانی کولینز مدت زمان باقی مانده تا انجام کامل این طرح است.
این طرح باید در جلسه ماه آینده هیات مطرح شود تا از نظر شهرداری و اعضای شورای شهر گذرانده شود و قبل از این که کاری در مورد آن صورت گیرد هزینهی آن توسط بودجهی شهری تأمین شود. کولینز معتقد است این کار با توجه به سن افراد مصاحبهشونده مدت زیادی طول خواهد کشید.
دریک مریل Derek Merill ضمن تأیید صحبتهای کولینز اعلام کرد: «این کار وقتی به کارهای مرکز بازدیدکنندگان در آینده اضافه شود کار خوب و برجستهای خواهد شد، اما ضرورت دارد این کار هر چه زودتر صورت گیرد.» او میافزاید: «از دیدگاه شهری زمانی که شما صحبت از مراکز بازدیدکنندگان میکنید نخستین فکری که به ذهن من خطور میکند این است که واقعاً باید انجام این کار را مورد بررسی قرار دهیم. نکته اینجاست که اگرچه ضبط این مصاحبهها خیلی ارزان تمام میشود، اما چه خوب است که سن این افراد آن قدر هست که اطلاعات مورد نیاز ما را تأمین کنند. من تمایل دارم از نهایت توان مالی خود استفاده کرده و هرچه سریعتر این کار را شروع کنیم و با وجود این که میدانم تدوین آن، کاری ضروری است آن را به آخر کار موکول کنیم.»
سوزان زمک Suzan Zemek یکی از اعضای شورای شهر میگوید که او با تعداد زیادی از افراد تدوینگر صحبت کرده و پس از تولید، گرانترین بخش کار همین کار تدوین است. به گفتهی او راه حل مناسب یافتن راهی برای تأمین بودجهی این کار از طریق بودجهی شهری بوده و او امیدوار است با گفتوگوهایی که قرار است انجام شود به این راه حل برسند.
زمک در ادامه میگوید: «تا آنجا که به هیات تاریخ مربوط است، من فکر میکنم آن چیزی که بیشتر نگرانش بودیم جستوجوی راهی است تا بتوانیم از پس بودجهی این کار برآییم و این طرح را تماماً از طریق پولهای اهدایی تأمین هزینه کنیم، چرا که طرحهای دیگری نیز برای انجام وجود دارند.»
مریل پیشنهاد داد تا این طرح با توصیهی هیات تاریخ و تحت نظارت آن پیگیری شود تا مشخص شود چه کاری در مورد آن میتواند صورت گیرد و همچنین در صورتی که فیلمسازان محلی و تدوینگرها تمایلی به حمایت از این کار دارند، روی اهالی شهر هم در این طرح حساب شود.
زمک افزود: «در مورد هزینههای احتمالی هم باید تحقیق بیشتری صورت گیرد. این پیشنهاد با 4 رأی موافق و بدون رای مخالف به تصویب رسید.»
کولینز برای ادامه تحقیقاتش که مشتمل بر همکاری با انجمن تاریخ شفاهی بود داوطلب شد تا بتواند بهترین راه را برای انجام طرح پیدا کند. البته او تأکید کرد: «عامل زمان در این طرح اهمیت زیادی دارد. ما میتوانیم این کار را به عنوان کاری تفننی انجام دهیم و شاید بتوانیم حتی آن را ضبط هم بکنیم اما اگر بتوانیم آن را به افراد متخخص بدهیم تا به صورت حرفهای آن را انجام دهند بسیار خوب است. اگر ما در حال حاضر مرکز بازدیدکنندگان نداریم، ممکن است ظرف مدت 10-15 سال چنین مرکزی داشته باشیم، اما آن زمان دیگر این افراد در قید حیات نیستند تا این کار صورت گیرد. بنابراین این که افراد مورد مصاحبه اکنون 100 ساله هستند، داشتن چنین ایده و طرحی را ترسناک میکند و من فکر میکنم ما باید خیلی سریع برای انجام این کار دست به کار شویم.»
منبع: کلمبیا دیلی هرالد