کندی که در سال 1916 در جکسون ویل(Jacksonville) متولد شده بود، به دور جهان سفر کرد اما باز هم به فلوریدا بازگشت. در سال 1937 تحصیلاتش را در دانشگاه فلوریدا رها کرد تا به طرح نویسندگان اداره پیشرفت کار فلوریدا بپیوندد و خیلی زود مسئول واحد مطالعات فرهنگ عامیانه، تاریخ شفاهی و اجتماعی- قومی آن جا بشود.

طی این دوره او سرپرست نویسنده، متخصص فرهنگ عامه و انسان شناس مشهور زورا ‏نیل هرستون (Zora Neale Hurston) بود که او نیز مطالبی را برای اداره پیشرفت کار جمع‏آوری می‏کرد.

 کار کندی به تثبیت مجموعه‏های تاریخ شفاهی به عنوان یک روش معتبر تحقیقات تاریخی در بین تاریخ‏نگاران قرن بیستم کمک کرد.

کندی در سال 2009 در یک مصاحبه درباره نقش خود به عنوان یک تاریخ نگار شفاهی چنین بیان می‏کند: «من به خاطر آنچه که ... آن را دیکتاتوری پانوشت‏ها می‏نامم، عمیقاً به تاریخ شفاهی ایمان دارم. دانشگاهیان به جای بیرون رفتن و دسترسی به مطالب دست اول از طریق منابع اصلی، فقط از یکدیگر نقل قول می‏کنند. (چشم انداز) تاریخ شفاهی حداقل مثل کسی است که خود شریک در اتفاقات و شاهد آن است و آن را از طریق تمام حواس خود لمس می‏کند و به همین دلیل از نظر من اعتبار بیشتری دارد.»

کندی در طول جمع آوری تاریخ شفاهی در جوامع مختلف فلوریدا، از رنج های آفریقایی های- آمریکایی تأثیر پذیرفت که به دلیل قوانین محدودکننده سیاه پوستان و قانون [تبعیض نژادی] جیم کراو(Jim Crow) در عذاب بودند.
او به عنوان یک فعال اجتماعی و یک مؤلف در کوکلاکس کلان (Ku KLUX KLAN) نفوذ کرد و با افشای اسرار آنان جان خود را به خطر انداخت. استتسون کندی با نام مستعار جان‏هاپکینز، توانست اطلاعاتی را جمع آوری کند که به توقیف تعدادی از تروریست‏های داخلی کمک کرد. این تجربیات به نگارش کتاب «من باکلان‏ها راندم I Rode With the Klan » منتهی شد که بعدها تحت عنوان «کلان‏های بی نقاب The Klan Unmasked» چاپ شد.

بسیاری از انتخاب خلاق مطالب از سوی کندی درکتاب «کلان‏های بی نقاب» استفاده کردند، همچون یک نفوذی دیگر در کوکلاکس کلان که اطلاعات حاصل از کار کندی را با تجربیات خود ادغام کرد و روایتی دیگر ارائه داد. درستی اطلاعات ارائه شده در کتاب او قابل خدشه نیست و فقط در مورد شیوه ارائه می‏توان نظر داد.

کندی در سال 2009 مطالعات پنهانی خود را در مورد کوکلاکس کلان ‏چنین به یاد می‏آورد: «من ابتدا در طی جنگ به جمع آنها پیوستم، همان وقتی که کلان‏ها می‏ترسیدند رئیس جمهور(فرانکلین دلانو) روزولت (Franklin Delano) Roosevelt براساس قانون اختیارات زمان جنگ (War Powers Act) آنها را تحت پیگرد قرار دهد. به همین خاطر آنها رداهای خود را نمی‏پوشیدند و نام  خود را به چیزهای مختلفی مثل گشت ساحلی آمریکا و ارتش غیریهودی آمریکا و چیزهایی از این دست تغییر داده بودند. این طوری شروع شد.
اگر بخواهم خیلی ساده آن را بیان کنم باید بگویم هیجان انگیز بود. چند سال بعد وقتی به خارج از آمریکا رفتم فکر می‏کردم از دست کابوس هایم خلاص شده‏ام، کابوس گرفتار شدن. اما در پاریس اغلب زیاد باران می‏بارید و پلیس‏های ترافیک شنل، بارانی و کلاه سفید می‏پوشیدند و علامت‏های ‏دست‏هایشان خیلی شبیه علائم کلان ها بود و من همچنان کابوس می‏دیدم.»

کندی تا زمان مرگ خود در سن 94 سالگی در سال 2011 به کار ادامه داد. کتاب «برده فلوریدا The Florida Slave » پس از مرگ او چاپ شد. او هشت کتاب نوشت و همگان به درستی به او به عنوان یک مؤلف، فعال اجتماعی و متخصص فرهنگ عامه ارج نهاده‏اند. کندی ‏«جایزه میراث فلوریدا»، «جایزه سرزمین مادری فرمانداری فلوریدا»، «جایزه آزادی NAACO [انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان]» و «جایزه یک عمر موفقیت دوروتی داد (Dorothy Dodd) ‏از انجمن تاریخی فلوریدا» را دریافت کرد و به تالار مشاهیر راه یافت.

برای اطلاعات بیشتر کتاب‏های او را بخوانید، از جمله «سرزمین پالمتو Palmetto Country»، «کلان‏های بی‏نقاب»، «راهنمای قانون جیم کراو در آمریکاJim Crow Guide to the U.S.A.»، «پس از اپوماتوکس: چگونه جنوبی‏ها در جنگ پیروز شدند After Appomattox: How the South Won the War» و «برده فلوریدا».

بن بروت مارکل
Ben Brotemarkle
روزنامه فلوریدا تودی
Ben Brotemarkle
ترجمه: اصغر ابوترابی



نام پست الكترونيك نظر شما کد امنیتی