خوش اقبالی یعنی اینکه چطور انجمن تاریخ لومپوک(1) (Lompoc Historical Society) و موزه لومپوک در اوایل دهه هفتاد طرحی را در زمینه تاریخ شفاهی شروع کردند و اکنون تقریباً به بار نشسته است.
پاتریشیا سازانی (Patricia Sazani) که در لومپوک بزرگ شده در حال گرفتن مدرک مردمشناسی خود از دانشگاه کلمبیا بود که ایدهای به ذهنش خطور کرد. وی با انجمن تاریخ لومپوک تماس گرفت تا نظر آنها را در خصوص شروع طرحی در زمینه تاریخ شفاهی جویا شود.
با تماس او مشخص شد که آنها شخصی را برای شروع یک طرح تاریخ شفاهی نمیخواهند بلکه کسی را نیاز دارند که یکی از همین طرحها را به پایان برساند.
در آرشیوهای موزه و انجمن تاریخ لومپوک بیش از 90 ساعت مصاحبه با اعضای خانواده های بنیان گذاران لومپوک در غالب یک طرح تاریخ شفاهی که از سال 1979 تا حدود 1989 به اجرا درآمد، وجود داشت.
لیزا رنکن (Lisa Renken) مدیر موزه لومپوک گفت: «ما تعدادی پاکت با متن پیاده شده و بدون نوار صوتی داشتیم، و همینطور تعدادی نوار کاست بدون متن و تعدادی هم از هر دو داشتیم. عمر نوارهای صوتی بین 10 تا 20 سال است، ولی این نوارها 30 سال بود که در آرشیو بودند. ما میدانستیم که آنها دارند از بین میروند. بنابراین وقتی که سازانی خواست همان چیزی را انجام دهد که ما دنبال آن بودیم، بسیار شگفت انگیز و خوشایند بود.
سازانی گفت: «من دوست دارم کاری را در زمینه تاریخ شفاهی انجام دهم، لذا این مثل یک طرح رویایی است که دست مرا برای هرکاری باز میگذارد.»
تاریخ شفاهی به دنبال ثبت و ضبط خاطرات مردمی است در یک مقطع زمانی خاص زندگی میکردهاند. تاریخ شفاهی با تاریخ کتبی در خصوص اینکه چقدر میتواند شخصی و ذهنی (Subjective) باشد تفاوت دارد، هرچند که برخی معتقدند که همه تاریخ، ذهنی است.
سازانی میگوید: «تاریخ شفاهی برای ضبط سرگذشتهای شنیده نشده خوب است. مثلاً ممکن است شما می درباره برخی قوانین بزرگ خبرهایی بشنوید، اما تاریخ شفاهی نشان می دهد این قانون چگونه در زندگی هر یک از مردم خود را نشان میدهد.»
رنکن در این زمینه می گوید: «تاریخ شفاهی، تاریخ را بیادماندنی میکند.»
کارن پاسک (Karen Paaske) مدیر انجمن تاریخ لومپوک یک نمونه از ماجرای بیادماندنی از متن پیادشده مصاحبه با آملیا پروتزی رودز (Amelia Perozzi-Rhodes) را یاد آور شد که در آن وی در از ساختمان مدرسه لیندون می گوید که در جریان سیل سال 1907 بر روی آب شناور شده بود و صدای زنگ آن شنیده می شد.
سازانی با کمک مالی بنیاد سانتا باربارا، کمیسیون هنرهای سانتا باربارا و صندوق و بانک سانتا باربارا تمام نوارهای کاست را به فایل MP3 تبدیل کرده است. اکنون او مشغول کار طاقت فرسای پیاده کردن مصاحبه است.
از آنجا که کار پیاده کردن مصاحبه ها به کندی پیش میرود، سازانی از تعدادی داوطلب کمک گرفته و حتی تعدادی دانشجویان رشتههای جامعهشناسی، تاریخ و یا مردمشناسی در دانشگاه سانتا باربارای کالیفرنیا، دانشگاه پلیتکنیک کالیفرنیا و دانشکده هنر وست مونت را به خدمت گرفته تا در دوره کارآموزی خود، او را یاری دهند.
به همین دلیل، سازانی یک راهنما برای پیادهکنندهها تهیه کرده است. سپس، از آنجا که یکی از کارآموزها میخواست نحوه جمع آوری تاریخ های شفاهی را یاد بگیرد، یک برنامه آموزشی تاریخ شفاهی نیز ترتیب داد.
سازانی گفت: «هر کسی میتواند برای ضبط تاریخ شفاهی از کسی که فکر میکند سوژه خوبی است، داوطلب شود. ما یک راهنمای کلی نوشتهایم. سپس آنها میتوانند آن را به آرشیوهای انجمن تاریخ و موزه لومپوک اهدا کنند. همه اینها بصورت آنلاین در دسترس است.»
علاوه بر اینها، سازانی یک برنامه درسی دوروزه برای معلمانی که مایلند تاریخ شفاهی را با دانشآموزان خود مورد تحقیق و بررسی قرار دهند، ترتیب داده است. این طرح درسی برای دانشآموزان کلاس پنجم تا کلاس دوازدهم مناسب است. این طرح همچنین از طریق مراجعه به وب سایت lompocoralhistory.tumblr.com و با کلیک روی "get involved" در دسترس است.
اطلاع چندانی از طرح اصلی که از سال 1979 تا حدود سال 1989 به اجرا در آمد، در دسترس نیست جز اینکه این طرح تماماً داوطلبانه بود و اینکه این گروه یک راهنمای تاریخ شفاهی داشتهاند.
سازانی میگوید: «آنچه که واقعاً جالب بود این است که آنها یک کتابچه راهنمای آموزش تاریخ شفاهی داشتند – این کتاب کاملاً معروف و همه جا در دست است.»
از آنجاکه اطلاعات بسیار کمی از طرح اصلی در دسترس است – فقط تعداد معدودی یادداشت از یک جلسه وجود داشت – رنکن و پاسک مجبور بودند این نتیجهگیری را بکنند که طرح اصلی بخاطر وجود دو نسخه از هر پرونده کار مشترکی از موزه و انجمن تاریخ لومپوک بوده است.
رنکن گفت: «کاملاً روشن است که این یک طرح مشترک از همان شروع کار بوده است.»
با آنکه نیت و هدف اصلی برای این تاریخهای شفاهی مشخص نیست، ولی امروز رنکن طرحهای بزرگی برای آنها دارد.
رنکن گفت: «ما امیدواریم از این فایلهای صوتی در نمایشگاههای موزه و در مدرسه آرتسیا (Artesia) استفاده کنیم.» او افزود: «ما پیشبینی کردهایم مشتریان پروپا قرصی همزمان با نمایش آنها میآیند و از این قطعه های صوتی استفاده میکنند و به گزیدههایی از این مصاحبه ها گوش میدهند.»
رنکن گفت: «ما در برخی از این مصاحبه ها بطور اتفاقی به نام مدرسه آرتسیا نیز برخورد کردهایم.»
پاسک گفت انجمن تاریخ لومپوک سیدیها و متنهای پیاده شده را در پوشههایی گذاشته که در دسترس محققین هستند.
پانویس:
۱- لومپوک منطقه و شهری در جنوب غربی ایالت کالیفرنیا در غرب آمریکاست.
آماندا بروکس Amanda Brooks
ترجمه: محمدباقر خوشنویسان
منبع: lompocrecord