|
موزهاي براي حفظ تاریخ جنبش کارگري سياهپوستان آمريکا
 |
«زماني که شروع به کار کردم به ما فقط براي ساعات قبل از ظهر حقوق ميدادند.» اين بخشي از گفتههاي مردي عينکي در طرح پژوهشی تاريخ شفاهي باربران پولمن Pullman است. اين طرح پژوهشی در گنجينه تاريخِ ساختماني در منطقه ساوث سايد South Side، که به عقيده بسياري يک جواهر پنهان است، نگهداري ميشود.
يکي ديگر از مصاحبهشوندگان ميگويد: «بيشتر درآمد ما از انعامي بود که دريافت ميکرديم و اگر ميخواستيم از ساوث برويم ديگر چيزي گيرمان نميآمد.»
اين هر دو نفر از اعضاي اولين اتحاديه رسمي کارگران سياهپوستان آمريکا به نام اتحاديه باربران واگنهاي تختخوابدار Brotherhood of Sleeping Car Porters هستند. اين اتحاديه در سال 1925 توسط يک مدافع حقوق مدني به نام اي. فيليپ رندولف A. Philip Randolph سازماندهي شد تا با شرکت قدرتمند واگنسازي پولمن مقابله کند. اين اتحاديه به مبارزه با ساعات طولاني کار و حقوق ناچيز کارگران واگنهاي تجملي پولمن پرداخت تا اينکه در تاريخ 25 آگوست سال 1937 فعاليتهاي آن به رسميت شناخته شد که نهايتاً کمکهاي زيادي به جنبش حقوق مدني به دنبال داشت.
بسياري از خدمه و باربران خطوط راهآهن که مصاحبه آنها در موزه راندولفِ باربران پولمن نگهداري میشود امروز از دنيا رفتهاند. حتي لين هيوز Lyn Hughes مؤسس اين موزه میگويد که فکر نميکند بيش از 5 نفر از آنها تا امروز زنده باشند. در اين موزه يکي از بزرگترين مجموعههاي عکس، وسايل منزل، و خاطرات شخصي کارگران در جنبش کار سياه پوستان آمريکا نگهداري ميشود.
هيوز میگويد: «من با حدود 100 نفر از اين کارگران در طول سالهاي متمادي در ارتباط بودهام ولي بسياري از آنها امروز از دنيا رفتهاند. آقاي يوجين بوزر Eugene Bowser يکي از آنها بود که ماه قبل در سن 94 سالگي فوت کرد. فکر میکنم که او آخرين نفر از اين گروه بود که در شيکاگو زندگي میکرد.»
هيوز اين موزه را با وجهی که در پی جدايي از همسرش در سال 1995 به او رسید و نیز دريافت يک کمک دولتي به ميزان 188 هزار دلار، در نبش خيابان 104 مريلند Maryland تاسيس کرد. محلي که هيوز موزه را در آن تاسيس کرد يکي از خانههاي سازماني ساخته شده توسط شرکت بزرگ جورج پولمن در سال 1880 بود.
اما اکنون که اين موزه جاي خود را در بين گروههاي مختلف مردمي که به نوعي مدافع حقوق مدني و تاريخ آمريکاييهاي سياه پوست بودند باز کرده و کمکهاي بسياري را از همين گروهها و باربران سياه دريافت کرده، هيوز دارد استعفا میدهد.
هيوز موزه را بعد از يک تور رسمي به بنياد تاريخي پولمن به راه انداخت چرا که در آنجا هيچ نامي از آمریکاييهاي سياه پوست برده نشده بود. خود او اين طور حضور خود را در آنجا توصيف میکند: «مطالعه اولين کتاب در مورد مشقتهاي کارگران سياه پوست خطوط راه آهن به قدري در من اثرگذار بود که مسير زندگي مرا عوض کرد.»
رندولف و اتحاديهاش در سال 1941 از رئيس جمهور وقت (فرنکلين روزولت Franklin D. Roosevelt) دستخطي مبني بر لغو تبعيض نژادي در استخدامهاي دولت گرفتند. البته روزولت زماني با اين دستور موافقت کرد که رندولف تهديد کرده بود که يک تظاهرات سازماندهي شده را در واشنگتن به راه بياندازد. با اينکه آن حرکت بعد از اقدام رئيس جمهور آمريکا ملغي شد ولي توانست چهارچوب فعاليتهاي انقلابي مارتين لوتر کينگ Martin Luther King را در سال 1963 در همان شهر فراهم کند و رندولف در آن تظاهرات نقش يک رهبر و پشتيبان مالي به خوبي ايفا کرد.
بعداً هيوز حکايتهاي هزاران باربر و فرزندان آنها را در يک مجموعه ملي به نام گلچيني از حيثيت به ثبت رساند. اين مجموعه حاوي خاطراتي تلخ از رفتار غير انساني کارفرمايان با کارگران سياه قبل از موفقيت اتحاديه در ايجاد تغيير در شرايط کاري آنها است. هيوز میگويد: «قبلا همگي اين شغلها بسيار پست به حساب میآمدند ولي تحولاتي که اتحاديه آنها را به وجود آورد باعث شد که کارگران داراي جايگاه اجتماعي بهتري شوند. امروز اين موزه تبديل به تنها مرکز در ايجاد انگيزه براي ادامه اين جنبش شده است ولي وقت آن رسيده که فرد جوانتري دست به کار شود و اين ميراث را وارد مرحلهاي جديد کند.»
ديويد پيترسون David Peterson که هم اکنون 30 ساله است به عنوان جانشين هيوز منصوب شده است. او در مراسم صندوق خيريه 25 فوريه به اين سمت منصوب شد.
او در نوجواني دو تن از دوستان خود را (در يک درگيري در ساوث سايد) از دست داد و پس از فارغالتحصيلي از دانشگاه اي اند ام فلوريدا Florida A&M University در سال 2007 به وطن خود بازگشت تا به مجمع جوانان اتحاديه ملحق شود.
او در دوران دبيرستان و در دوران دانشکده فقط در طول تابستان در موزه فعاليتهاي داوطلبانه انجام میداد و در سال 2009 رسماً بعنوان يکي از کارمندان موزه مشغول به کار شد و همزمان پايان نامه کارشناسي ارشد خود را نيز براي دانشگاه دي‌پائول DePaul آماده تکميل میکرد. او در مقام رياست موزه بسيار پرانرژي ظاهر شده و برنامههايي را براي به کارگيري جوانان در دست انجام دارد.
او معتقد است که هر روز بايد اقدامهاي جديدي براي انتشار حکايتهاي باربران در بين نسل جوان صورت گيرد. «اين موزه به اين خاطر مهم است که به جوانان داستان جديدي را از گذشته ما سياهان بازگو میکند. به جوانها میگويد که حتي يک فرد عادي هم میتواند با حفظ صداقت و احترام خود به ميراثي مثل ميراث يک فوقستاره دست پيدا کند. همچنين اين موزه نشان میدهد که کار کردن در صنايع خدماتي چيزي نيست که بشود آن را دست کم گرفت و بايد به آن افتخار کرد.»
اين موزه همچنين در مراسم تاريخ 25 فوريه از دو تن از اعضاي اصلي اتحاديه با نامهاي بيلي هانتر Billy Hunter انجمن ملي بازيکنان بسکتبال و ويليام مکناري William McNary از يو اس اکشن US Action، بزرگترين ائتلاف گروههاي مردمي دفاع از عدالت اجتماعي و نژادي کشور، تجليل و قدرداني کرد.
نوشته: مادلين ايهجيريکا
MAUDLYNE IHEJIRIKA
ترجمه عباس حاجی هاشمی
منبع: suntimes
|
