● «رادیو روزگار» هر هفته به تاریخ شفاهی میپردازد
● انتشار «تاریخ شفاهی کمیته استقبال از امام (ره)»
● تاریخ شفاهی مبارزات آیتالله انواری کتاب میشود
● تلاش برای عملیاتی شدن فعالیتهای مجموعه تاریخی و اسنادی «مهتاب»
● نگارش کتاب نیروی مسلح دفاع مقدس
● خاطرات زندانیان سیاسی قبل از انقلاب در دو کتاب
● اعلام زمان ارسال اثر برای انتخاب کتاب سال دفاع مقدس
● گفتوگوهایی درباره وقایع مرداد 1342 تا فروردین 1343
● راهاندازی سایت گردآوری خاطرات کشف حجاب و واقعه گوهرشاد
● زندگینامه انتقادی مفاخر معاصر در مجموعه «یاد»
● ناصر تكميلهمايون و محله كليميان تهران
● خاطرات سالمندان خوانسار و دامغان مستند میشود
● ترجمه خاطرات رولان بارت، زندان نوشتههای بابی ساندز و گفتوگوهای تارکوفسکی
● تحقیق دانشجویان در غنا
نظریه تاریخ شفاهی-۷ نویسنده: لین آبرامز Lynn Abrams مترجم: علی فتحعلی آشتیانی
متقابلاً کتابی موسوم به «داستان دونا ماریا: تاریخ زندگی، خاطرات و هویت سیاسی»(1) به قلم دانیل جیمز(2) که در سال 2000 منتشر شده است، یک جامعة کوچک کارگری در آرژانتین عصر مدرن را مورد مطالعه قرار داده و حول محور اقاریر یک زن میچرخد. چند مقالة تفسیری نیز به این اثر افزوده شده که همگی به اصلیترین سؤالات نظری پرداخته و کوشیدهاند تا نگاه خواننده را به عمق موضوعاتی نظیر عاملیت فردی،(3) تجربههای جنسیتی(4) و سیاستهای کارگری در این کشور ببرد. قلب این تحقیق را اطلاعات تجربی جدید دربارة شاغلین کارخانة بستهبندی گوشت و همچنین مبارزات کارگری و نظام حکومتی پرونیستی در آمریکای لاتین به تپش وامیدارد و البته دانیل جیمز اطلاعات مذکور را با تحلیل پیچیده و ماهرانة تاریخ شفاهی از منظر یک متدولوژی ممتاز و متمایز به خواننده منتقل میسازد. از نظر او: «داستان زندگی ذاتاً برساختهای فرهنگی است که از گفتمانی عمومی کمک میگیرد یعنی گفتمانی که ساختار خود را مدیون طبقات اجتماعی و قراردادهای جنسیتی است. مقولة یادشده در توسل به طیف وسیعی از نقشهای ممکن، خودانگارهها و روایتهای موجود تردیدی به خود راه نمیدهد. پس اگر میخواهیم به عمق معنای این داستانها راه یابیم و دربارة پیچیدگیهای زندگی و تجربیات تاریخی روایتگران آنها منصفانه به قضاوت بنشینیم باید راه و روش خواندن داستانهای مذکور و کشف نمادها و منطقِ مستتر در آنها را بیاموزیم.»(5) دانیل جیمز در کتاب خود از فن تاریخ شفاهی برای پردهبرداری از شواهد جدید استفاده کرده و بدین لحاظ در نوع خود شاهکار آفریده است، اما به ما نشان میدهد که ارائة یک تحلیل ظریف از اقاریر شخصی چگونه میتواند فهم عمیقتر و پرمایهتری از نحوة یادآوری، بازآرایی و بازسازی گذشته توسط مردم در زمان اکنون را موجب شود. اما رابرترز و جیمز هر دو عضوی از رشتة تاریخ شفاهی هستند و هر چند شیوههای تحلیلیشان وجوه مشترکی با هم ندارند، اما از این نظر که خود را نسبت به حفظ ارزش اقاریر شخصی و فنون عملی تاریخ شفاهی متعهد میدانند، در یک جبهه فعالیت میکنند. |