دکتر حسن آبادی درباره عملکرد سایت و هفته نامه تاریخ شفاهی، گفت: «اگر از این دیدگاه نگاه کنیم که در مجموع، این هفته نامه، اولین نشریه الکترونیکی در زمینه تاریخ با رویکرد تاریخ شفاهی است که در گستره وسیعی برای علاقمندان ارسال می گردد، با توجه به این که جمع‏آوری مطلب در حوزه تخصصی کار سختی است، آن هم در پروسه زمانی یک هفته ای، باید برای این پشتکار به دست اندرکاران تبریک گفت، و این که در  این دو سال بدون وقفه و انحطاط کار کرده اید، مهم است و فی‏النفسه خوب است، یک برند است.»
او گفت: «من هدفتان را در صفحه اول نشریه ندیدم و شاید به دلیل وابستگی سایت و هفته‏نامه به همان سایت اکتفا کرده‏اید. اما معتقدم که باید هدف را در هفته‏نامه هم برجسته کنید. چراکه به گمانم 90 درصد ما مورخان تنبل و بی توجه هستیم و ممکن است تا کنون بخش «درباره ما» را در سایت شما نخوانده باشیم.»

دکتر حسن آبادی درباره میزان ارتباط سایت با سایر شفاهی کاران و موسسات و مراکز گفت: «هدف گزاری شما در برقرار ی ارتباط با مراکز و تاریخ شفاهی کاران مستقل باید مشخص باشد. باید سعی گردد در زمینه محتوایی  این هدف‏گزاری مشخص گردد تا میزان گذاشتن مطالب در هفته‏نامه به تناسب این سیاست‏ها باشد. شما در برقراری ارتباط با جامعه مورخان شفاهی کار در خارج از تهران نبوده‏اید و نتوانستید با جامعه عموم ارتباط برقرار کنید.»

وی افزود: «یکی از ایرادها که از دوستان می‏شنوم، این است که می‌گویند، شما بلندگوی حوزه هنری شده‏اید و بیشتر اتفاق‏های آن مرکز را پوشش می‏دهید؛ در حالی که من خودم می‏دانم با توجه به برخی پشتیبانی‏ها و هزینه‏ها، ناچارید و این یک امر طبیعی است؛ هرچند مورد پسند نیست. دیگر این که همیشه بیش از70 درصد مطالب شما مربوط به جنگ وانقلاب است؛ حداقل باید تبیین کنید که چرا این طور است؛ باز هم یادآوری می‏کنم؛ من از آنجا که خودم هم درگیر هستم، می‌دانم که با توجه محل قرارگیری در مرکز مطالعات پایداری این امری طبیعی است. هم چنین مسئله دیگری که نباید از یاد برد این است که تاریخ شفاهی در ایران بر دو عامل انقلاب و جنگ، استوار است و ناخود آگاه، فعالیت‏های دیگر را تحت‏الشعاع خود قرار می‏دهد. البته این دلائل نباید محملی برای نادیده انگاشتن حوزه‏های دیگر و ضعف کارکرد در این زمینه باشد؛ این پاسخ را می‏توانید به بقیه بدهید.»

او در پاسخ به این که کدام بخش را بیشتر می‏پسندد، گفت: «در حیطه اخبار راضی هستم؛ آموزش را هم می‏پسندم؛ همچنین ترجمه برخی مقاله‏های خارجی درباره پیاده‏سازی، مباحث نظری در تاریخ شفاهی، تاریخ شفاهی ارتش آمریکا و ... به کارم آمد. اگر از ویژه‏نامه بیشتر بهره ببرید، بهتر است. بخش خاطره به عنوان پاورقی، خوب است این قدر پررنگ نباشد؛ به نظر من دیگر تکراری و نخ‏نما شده است.»

حسن آبادی پیشنهاد کرد: «برای دهه آینده، آسیب‏شناسی کنید؛ اینکه اصلاً در جای دیگر کار تاریخ شفاهی انجام نمی‏شود، یا عملاً در محیط جنگ و انقلاب باقی مانده است و... دلایل همین حقیقت را تحقیق و به جامعه مخاطبان خود ارائه دهید. یکی ازکارهایی که این مجله بهتر می تواند انجام دهد طرح موضوعات نو و گشودن حوزه‏های جدید کاری برای تاریخ‏شفاهی‏کارانی است که تازه وارد این کار شده‏اند تا  در چنبره گفتمانی نسل اول تاریخ شفاهی‏کاران گرفتار نشوند.»

پیشنهاد دیگر او، برجسته کردن و جداسازی آیتم ها در صفحه اول هفته‏نامه است. چرا که در هفته‏نامه علمی باید دسته‏بندی اطلاعات باشد حتی به این قیمت که در شماره‏ای یکی از آیتم‏ها خالی باشد؛ اما در عوض چهره مجله علمی‏تر می‏شود.

مدیریت بخش امور اسناد و مطبوعات آستان قدس رضوی، درباره طراحی هفته‏نامه پیشنهاد کرد: «طراحی، زنده‏تر شود، زیرا تاریخ شفاهی، زیاد هم کهن نیست و تاریخ دیروز و زنده است؛ بعضی‏ها معتقدند این رنگ بیشتر تاریخی است نه تاریخ شفاهی. با این نگاهی که طراحی شده علمی نیست و انگار فقط یک وب سایت است.»

او در پایان یاد آور شد: «همین که چنین نشریه‏ای برای بیان افکار و نگاه‏ها وجود دارد، غنیمت است. با این همه بی‏خبری که گروه‏های مرتبط با تاریخ از حال هم دارند، ارتباط تاریخ‏شفاهی‏کاران از اهمیت بیشتری برخوردار است. خصوصاً که استفاده از تجربیات یکدیگر در پیشرفت کار تاریخ شفاهی تاثیر دارد. البته جامعه مخاطبان آن محدود است، وضعیت تاریخ شفاهی ما همین است و نمی‏شود توقع بیشتری داشت.»

گفت وگو و تنظیم از: ملیحه کمال الدین



نام پست الكترونيك نظر شما کد امنیتی   17 دي 1391 فرانک جمشیدی این مطلب که حوزه فعالیت تاریخ شفاهی باید از موضوع انقلاب و جنگ فراتر رود و موضوعات دیگر را نیز دربرگیرد و اینکه پرداختن به چرایی این تحدیدشدگی،شایسته و بایسته تحقیق است،نکات درست و دقیقی است.نیز آنچه ایشان درباب محدودیتها و معذوریتهای سایت تاریخ شفاهی باتوجه به محل استقرار در حوزه هنری به آن اشاره کرده اند. اما از چنین نگاهی دور،و بلکه زیبنده نیست که بی محابا 90درصد مورخان را تنبل و بی توجه بخواند.ضمن اینکه این آمار،صرفنظر از اینکه از کجا حاصل شده،نقض غرض سخنان بعدی ایشان است. 19 دي 1391 حسن آبادی با سلام وتشکر از نظر ایشان شاید نظر بنده نسبت به تنبل خواندن مورخان بی محابا باشد اما منظور تنبل بودن آن ها در زمینه کار نیست بلکه منظورعدم ارتباط بیشتر مورخان ما خصوصا با دنیای مجازی است و البته بیشتر افرادی که در سالهای اخیر با آن ها در ارتباط بوده ام شامل این مثال می باشند.البته از قدیم گفته ه انددر مثل جای مناقشه نیست و چون مستند به آمار نیست احتمال خطا وجود دارد 24 شهريور 1393 راضیه در دسترس نبودن منابع اصلی تاریخی در اکثر نفاط کشور وتمرکز سازمانهای اسناد در تهران بویژه انحصاری بودن اسناد دردست اشخاص خاص حتی نبودن منابع اصلی کتب تاریخی کثل ترجمه ی کامل ابن اثیر و....تحقیق وپژوهش را برای دانشجویان فارغ التحصیل تحصیلات تکمیلی زحمات چند ساله ی انها در تمام عمرشان عاطل وباطل نگهداشته است.