هفته نامه تاريخ شفاهي
 



 
          شماره 64    |    24 اسفند 1390

   


 

حرکت پیاده‌ها، شاه را مات کرد و امام آمد


کاوه گلستان، عکس و تاریخ


سوگند که جز برای آسایش مردم ننویسم


تدوین تاریخ شفاهی در استان‌ها متفاوت است


چیستی مسأله و اهمیت آن در تاریخ شفاهی-3


نقش تاریخ شفاهی در تهیه زندگی‏نامه‏ها


تاریخ شفاهی و ساخت تاریخ‌های چندگانه و متناقض


سیداحمد خمینی، از نگاهی متفاوت


نگاهی به دو کتاب تشنگان دشت غوریان و کشتگان جبرئیل


نهصت ملی سازی نفت در خاطرات محمد عرب


سیدمحمود کاشانی: آمریکا و انگلیس، پشت مصدق بودند


حزب توده، گوی سبقت را از انگلیسی‌ها ربود


نافرمانی غیرمدنی نگاهی به بمبگذاری استرلینگ‏هال می‏اندازد


پروژه‏ي تاريخ شفاهي براي ماهيگيران پرتقالي زبان در آمريکا


تاريخ شفاهي جنوب شرق‌آسيا ـ43


 



نافرمانی غیرمدنی نگاهی به بمبگذاری استرلینگ‏هال می‏اندازد

صفحه نخست شماره 64

مایک لالر (Mike Lawler) با نمایشنامه خود تحت عنوان «نافرمانی غیرمدنی» به حوزه‏های ناشناخته اخلاقی و وجدانی وارد می‏شود. نافرمانی غیرمدنی در واقع گاهشمار واقعه بمبگذاری ساختمان استرلینگ‏هال (Sterling Hall) دانشگاه ویسکانزین در سال 1970 است که بر اساس تاریخ شفاهی به اجرا در می‏آید.
 بازیگران شرکت تئاتر فوروارد 10(10 Forward Theater Company) در جریان دو مرحله که به روی صحنه خواهند رفت نقش 43 شخصیت را براساس مصاحبه‏ها، نوشته‏های دادگاه، سوابق اف بی آی، گزارش‏های پلیس، و رسانه‏ها ایفا خواهند کرد.
لالر 38 سال سن دارد و پنج سال است که در مدیسون زندگی می‏کند. نمایشی که او در حال آماده کردن است، رویکردی مستند دارد و به صداهای آنهایی که از نزدیک شاهد این واقعه بودند، احترام می‏گذارد. در این حادثه رابرت فاسناخت (Robert Fassnacht) محقق فوق دکترای دانشگاه ویسکانزین کشته شد و نارضایتی و خشم زمان جنگ ویتنام را برای همه طرف‏ها به اوج خود رساند.
این نمایش از هم اکنون با انتقاداتی روبرو شده است و خانم آن آلت‏هاوس (Ann Althouse) وبلاگ نویس اهل مدیسون توجه خود را به نقل قولی از لالر معطوف کرده که در وبلاگ شرکت فوروارد نوشته، «برای من...سوال اصلی ماجرایی که ما داریم می‏گوییم این نیست که آیا کار بمبگذاران موجه بود؟ بلکه این سوال مطرح است که چرا اغلب ما فکر می‏کنیم کار آنها موجه نبود؟»
لالر معتقد است که این بمبگذاری توجیه شده نبود، و می‏خواهد این واکنش را مورد بررسی و مطالعه قرار دهد. وی می‏گوید با آنکه می‏دانم افراد زیادی هستند که این موضوع را مطرح می‏کنند که بمبگذاران کاری را سرهم بندی کردند که شایدآنقدرها هم ایده بدی نبود، ولی در هر حال شیوه هولناکی را برای آن انتخاب کردند.
نویسنده این نمایشنامه پیش از این در یک تلاش دیگر با عنوان «داستان‏های سرطان 2010» – در عین حال که با سرطان بیضه دست و پنجه نرم می‏کرد و سرانجام آن را شکست داد – از تاریخ شفاهی و تئاتر استفاده نمود. او می‏گوید: «کار بر روی نافرمانی غیرمدنی دقیق‏تر و پرزحمت‏تر بود.» او گفت: «این پروژه بیشتر به من تعلق داشت که در یک اتاق نشسته بودم، تحقیق می‏کردم،و به مطالعه اسناد، تصاویر و (نوشته‏ها) می‏پرداختم.»
متأسفانه دو نفر از بمبگذاران به نام‏های کارل آرمسترانگ و دیوید فاین از مصاحبه کردن درباره این پروژه خودداری کردند. (یکی دیگر از همدستان این بمبگذاری به نام دوایت آرمسترانگ در سال 2010 درگذشت و نفر آخر به نام لئو برت (Leo Burt) هنوز فراری میباشد). ولی مصاحبه با یکی از بازماندگان این بمبگذاری به نام دیوید شوستر که در حال حاضر استاد فیزیک و علوم دانشگاه میشیگان غربی است، کمک کرد تا امیدها پررنگ شود.
لالر میگوید: «فقط معدود افرادی در دنیا حق دارند بطور محرز در باره این واقعه اظهار نظر کنند، و دیوید شوستر یکی از آنهاست. او خیلی دقیق در این باره صحبت می‏کند، چرا اتفاق افتاد و چطور می‏شد احتمالاً از وقوع آن جلوگیری کرد.»

ترجمه: محمدباقر خوشنویسان

منبع: thedailypage


 
  
نام

پست الكترونيك
نظر شما
کد امنیتی

 

 

       تمام حقوق اين نشريه متعلق به سايت تاريخ شفاهي ايران [oral-history.ir] است.