|
برداشت نادرست از تاریخ شفاهی بومیان
 |
به گفته استادان دانشگاه بریتیش کلمبیا، تاریخ شفاهی بومیان که در 1997 از سوی دیوان عالی کانادا به عنوان گواه قانونی به رسمیت شناخته شد، اغلب اوقات در نظام قضایی کانادا یک سند درجه دو یا حتی غیرقانونی شناخته میشود.
روز چهارشنبه 8 فوریه نشستی با عنوان «تاریخ شفاهی بومیان در دادگاه: فراتر از یک گواه» در این دانشگاه برگزار شد. در این بحث عدم اطلاع و جبههگیری ریشهدار نسبت به فرهنگ بومیان مورد بررسی قرار گرفت.
بروس میلر، استاد مردمشناسی دانشگاه بریتیش کلمبیا و نویسنده کتاب تاریخ شفاهی در دادگاه: به رسمیت شناختن روایات و گزارشهای بومیان در دادگاهها که قرار است در این میزگرد سخنرانی کند، میگوید: «این موضوع بحث انگیز است چراکه ما قانون را در اسناد کتبی میدانیم. دلیل دیگر این است که وکلا در این باره دچار تشویش میشوند، زیرا معتقدند در موضوع شهادت سماعی، بجز کارشناسان، مردم اجازه ندارند درباره آنچه که (به چشم و گوش خودشان) ندیده یا نشنیدهاند، سخن گویند؛ زیرا در نگاه نخست، سند تاریخ شفاهی از نظر افرادی که با این ایده آشنا نیستند، اساس نظام حقوق عرفی را نقض میکند. بنابراین مردم از آن ناراحت هستند.»
میلر میگوید استفاده از تاریخ شفاهی در نظام قضایی به چند دهه قبل برمیگردد. اما این موضوع زمانی برجسته شد که در سال 1991 قاضی آلن مک ایچرن Allen McEachern در پرونده موسوم به دلگاموکو(Delgamuukw) علیه بریتیش کلمبیا حکمی صادر کرد مبنی بر اینکه تاریخ شفاهی بومیان یک سند غیرقابل قبول است. وکلای مدافع دو قوم بومی خواهان در این پرونده، گیتکسان (Gitxsan) و وتسووتن (Wetsuweten)، موضوع را به دیوان عالی کانادا ارجاع داد و در 1997 نهایتاً این تصمیم گرفته شد که تاریخ شفاهی به اندازه تاریخ کتبی مهم و پذیرفته است.
لینک کسلر Linc Kesler، مدیر آموزشگاه ملل نخست First Nations House of Learning در دانشگاه بریتیش کلمبیا و رئیس برنامه مطالعات ملل نخست (First Nations Studies Program) در این دانشگاه میگوید، علیرغم این حکم قانونی، هنوز تاریخ شفاهی در دادگاهها به درستی فهمیده نمیشود.
کسلر که اداره جلسه روز چهارشنبه را بر عهده دارد، گفت: «تصمیمات (دیوان عالی) به شهادت شفاهی جایگاه قانونی داد، اما جزئیات مربوط به چگونگی این جایگاه را ارایه نکرد. با آنکه این درک کلی وجود دارد که تاریخ شفاهی باید در دادگاهها جدی گرفته شود، ولی این مسئله که این تاریخ چطور و چگونه باید ارزیابی شود، همچنان پابرجاست.
از دیگر سخنرانان این جلسه میتوان از سوفی مک کال Sophie McCall ، استاد زبان انگلیسی دانشگاه سیمون فریزرSimon Fraser و نویسنده کتاب اول شخص جمع: داستان نویسی بومیان و اصول اخلاقی نویسندگی جمعی، و همینطور دارلین جانستون Darlene Johnston، استادیار حقوق دانشگاه بریتیش کلمبیا نام برد.
با آنکه تمامی بلیط های این جلسه به فروش رفته، اما آنهایی که بیشتر مایلند بدانند چطور تاریخ شفاهی میتواند در محاکم دعوای ارضی نقش داشته باشد و همینطور به رابطه بین نظام فرهنگی تاریخ شفاهی بومیان با نظام قضایی غرب پی ببرند، میتوانند بصورت زنده از طریق توییتر و چند روز بعد از طریق یوتیوب پیگیری کنند.
میلر میگوید: «این مباحثه تنها بخشی از یک چالش پیچیده است تا به تاریخ شفاهی با توجه به سهم آن در نظام قضایی کانادا نگریسته شود.»
وی گفت: «من فکرمیکنم این، بخشی از گفتگوهای جاری درباره این موضوع است و ما با وارد کردن افرادی از رشتههای دیگر (در این میزگرد)، آن را تاحدی ملموستر میکنیم. من به اتاوا دعوت شدم تا با اداره دادگستری در این باره صحبت کنم، و بسیاری از این گفتگوها هم اکنون جریان دارد و این موضوع را باید در نظر بگیریم که ما باید محل آن را از دادگاه بجای دیگری ببریم، جایی که بتوانیم دربارۀ آن مفیدتر صحبت کنیم.»
به قلم کتی هیسلوپ، Katie Hyslop
خبرنگار مجله The Tyee، بریتیش کلمبیا، کانادا
6 فوریه 2012
ترجمه: محمدباقر خوشنویسان
منبع: thetyee
|
