● هم‌اندیشی بررسی نحوه تدوین تاریخ شفاهی لشکر 10 سیدالشهدا(ع)
● تدوين تاريخ شفاهي شركت برق استان یزد
● پیشنهاد تاسیس دپارتمان تاریخ شفاهی در دانشگاه شهید چمران
● حضور نمایندگان آموزش و پرورش خراسان جنوبی در کارگاه تاریخ شفاهی
● رونمایی از کتاب «خاندان امام خمینی (ره) به روایت اسناد»
● بررسی تولید مستندات مكتوب در دفتر ادبیات و هنر مقاومت
● اعلام عناوین پژوهشی جدید در مركز اسناد انقلاب اسلامی
● روایت داوود غفارزادگان از ماه رمضان‌های دوران کودکی‌اش
● وقایع كردستان از سال 1358 تا سال 1388
● پرفروش‌های خاطرات و سفرنامه‌ها در بهار 1393
● کتاب دیگری از مجموعه تاریخ دفاع مقدس در همدان
● گردآوری عمومی خاطرات زندگی شهیدان در اصفهان
● روایت زندگی شهید اروپایی دفاع مقدس
● خاطرات شفاهی عکاسی از استان مرکزی منتشر می‌شود
● مشاهدات و مستندات 27 سال همكاری با مجاهدين خلق (منافقین)
● انتشار خاطرات منشی نلسون ماندلا
نظریه تاریخ شفاهی-۱
نویسنده: لین آبرامز
Lynn Abrams
مترجم: علی فتحعلی آشتیانی
تبدیل رویه عملی(1) به نظریه
مقدمه
تاریخ شفاهی را در عِداد رویه‌های عملی و به عبارت دیگر در ردیف شیوه‌های پژوهشی تعریف نموده‌اند. فعل تاریخ شفاهی به ضبط گفتارِ آن دسته از انسان‌هایی اطلاق می‌شود که پیام، گزارش یا خاطرة قابل توجهی برای گفتن دارند. تحلیل خاطرات گذشتة این مردم نیز در راستای همین فعل معنا می‌یابد. اما ابعاد نظری تاریخ شفاهی نیز همچون سایر رویه‌های عملی تاریخی باید به درستی تبیین شوند.
تاریخ شفاهی که خود از رویه‌های عملیِ پژوهشی به شمار می‌آید در محاصرة موضوعاتی است که ابعادی جنجالی، هیجان‌انگیز و نویدبخش بدان می‌بخشند. زیباترین وصف تاریخ شفاهی را مورخ شفاهی مشهور، آلِساندرو پورتلی، گفته است. وی در مقدمة یکی از آثار پژوهشی‌اش چنین می‌نویسد:
«جاذبه و دافعة نهفته در ذات تاریخ شفاهی، مُنبعث از کیفیت سیال، نتراشیده و لاینتاهی یک فعالیت جاری است که در میانه دریای خروشانِ زمان بین اکنون و گذشته‌ای دائم‌التغییر شناور است، در مسیر دیالوگ مصاحبه‌گر و مصاحبه‌شونده می‌رقصد و در سرزمین حائل بین شفاهیت ونوشتار از هم می‌پاشد و از نو جان می‌گیرد. من تلاش می‌کنم تا دیگران را در این احساس شریک سازم.»(2)
پورتلی تاریخ شفاهی را مخلوقی آراسته به طبع شعر و شاعری می‌بیند و به عمق نفوذ، قدرت درنوردیدن مرز رشته‌های گوناگون، و سرشت بی‌دوامش اشاره می‌کند. تاریخ شفاهی اصولاً شیوه‌ای برای کشف گذشته و گره‌گشایی از آن است. او در وصف خود از این مخلوق، دست روی صفاتی می‌گذارد که مورخ را از یک سو افسون و از سوی دیگر مرعوب می‌نماید.
کتاب حاضر بر مبنای این فرض شکل گرفته که نظریه و رویة عملی یا به عبارتی «اجرا» و «تفسیر» در تاریخ شفاهی کاملاً به هم پیوند خورده‌اند. کسب اطلاعات از گذشته را به شیوه‌های گوناگونی می‌توان انجام داد که یکی از ابزارهای عملی در این زمینه، مصاحبه است. اما در مسیر تخلیة اطلاعات از ذهن راوی و تجزیه و تحلیل آن غالباً درمی‌یابیم که مصاحبة تاریخ شفاهی فی‌نفسه یک رویداد ارتباطی است. ما در چنین رویدادی نه تنها راه و روش فهم گفته‌ها، بلکه نحوة بیان، چرایی و معنای آن گفته‌ها را نیز باید پیدا کنیم. پس رویة عملیِ تاریخ شفاهی به ما حکم می‌کند که دربارة نظریه‌اش بیندیشیم؛ | 
