اکبر صحرایی تاریخ شفاهی را نیازمند نوآوری دانست و گفت: برای ایجاد نوآوری باید از ابزارهای داستانی در حوزه تاریخ شفاهی استفاده کنیم.

اکبر صحرایی-نویسنده- در گفت و گو با پایگاه خبری حوزه هنری با بیان این که قبل و بعد از انقلاب به اندازه چند قرن حوادث گوناگون رخ داد، گفت: اتفاقاتی که در این مدت رخ داده است،می طلبید نویسندگان در این حوزه فعال شوند و به همین دلیل حجم عظیمی از خاطره نویسی ها حتی از کسانی که در رژیم شاه بودند و به کشورهای دیگر فرار کردند منتشر شد.

صحرایی با تاکید بر این که تاریخ شفاهی و خاطره نویسی در چند سال اخیر روند و قالبی تکراری و کلیشه ای به خود گرفته بود، گفت: مخاطبان در سال های اخیر استقبال چندانی از آثار تاریخ شفاهی نمی کردند .به نظر می رسد تاریخ شفاهی نیاز به نوآوری دارد و اگر دست به نگاه تازه ای در خاطره نویسی برسیم،این رشته زنده خواهد شد.

این نویسنده شیرازی، کتاب "دا" را انقلابی در حوزه تاریخ شفاهی دانست و ادامه داد: کتاب "دا" که از سوی حوزه هنری به چاپ رسید، توانست این فضای تکراری در تاریخ شفاهی را بشکند. تا قبل از چاپ این کتاب آثار تاریخ شفاهی چاپشان محدود و در تیراژ پایین بود و این کتاب توانست مخاطبان را به سمت آثار خاطره نویسی بکشاند.

اکبر صحرایی با طرح این سوال که چرا نمی توانیم پس از کتاب "دا"، در زمینه تاریخ شفاهی آثاری با تیراژ بالا داشته باشیم، گفت: برای آن که موفقیت کتاب "دا" تکرار شود، نیاز به نوآوری داریم و بهترین راه نوآوری استفاده از ابزارهای داستانی به جا در حوزه تاریخ شفاهی است بدون آن که به روایات و واقعیات خاطرات آسیب بزنیم.

او با بیان این که کتاب "حافظ هفت" نیزبر این اساس پی ریزی شد که حالت داستانی و رمان داشته باشد، یادآور شد: این کتاب که خاطرات سفر مقام معظم رهبری به شیراز است، طوری نوشته شده که حالت رمان و داستانی داشته باشد و در عین حال مستندات تاریخی تغییری پیدا نکند و تصور می کنم استفاده از فرم مناسب برای آثار تاریخ شفاهی باعث جذب و استقبال مخاطب می شود.

صحرایی با تاکید بر این که عناصر داستانی و فرم باید در خدمت مستندات باشد، گفت: اگر این اتفاق رخ دهد آثار تاریخ شفاهی مانند کتاب های "دا" و " بابا نظر" و از این دست آثار مورد استقبال مخاطبان قرار می گیرند. در حال حاضر می بینیم که تاریخ طبری پس از گذشت قرن ها از نگارش آن هنوز خوانده می شود و مخاطب دارد و این استقبال به دلیل این است که محمد جریر طبری در کتابش از عناصر داستانی در خدمت تاریخ شفاهی آن دوران استفاده کرده است.

منبع: پایگاه خبری حوزه هنری