دكتر اميرمسعود شهرام‌نيا در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، در اين باره عنوان كرد: حوزه مطالعات تاريخ‌شفاهي، حوزه جديدي در ايران است كه روش‌هاي خاص خود را دارد و در سرزمين ما به شدت با توجه و علاقه‌مندي استادان، مراكز و موسسات اين حوزه مواجه شده است.
عضو هيات علمي دانشگاه اصفهان يادآور شد: روش انجام مطالعات تاريخ‌شفاهي استانداردهايي دارد كه در دنيا در حال تدوين است، اما در ايران هنوز نتوانسته‌ايم به خوبي اين استانداردها را در حوزه‌هاي تاليف ـ ترجمه به اجرا در آوريم.

او با اشاره به اين كه دانشجويان، كارشناسان و علاقه‌مندان اين حوزه مخاطبان اصلي اين كتاب را تشكيل مي‌دهند،‌ درباره ضرورت توجه به تاريخ‌شفاهي گفت: تاريخ‌ شفاهي رشته جديدي در حوزه مطالعات تاريخي است كه به دليل توجه به تاريخ اجتماعي و تفاوت‌هاي آن با تاريخ‌نگاري رسمي در مطالعات تاريخي، نه تنها در ايران بلكه در مراكز آكادميك دنيا نيز مورد توجه ويژه‌اي قرار گرفته است.

مترجم كتاب «دروغ‌هايي كه معلمم به من آموخت» ادامه داد: تاريخ‌ شفاهي مي‌تواند بسياري از حفره‌ها و خلاهاي امروزه اطلاعات ما را به ويژه در حوزه‌هاي عمومي تاريخ اجتماعي پُركند، اطلاعاتي كه در متن تاريخ‌نويسي سياسي و رسمي كمتر مي‌توان به آنها دست يافت.
دكتر شهرام‌نيا با اشاره به اين كه در كنار تاريخ ‌شفاهي، مقوله‌هاي خاطره‌نويسي و خاطره‌نگاري با توجه به جنبه سرگرمي‌هاي تاريخي كه دارند، مطرح مي‌شوند و اهميت دارند، گفت: البته ميان خاطره‌نويسي و تاريخ‌شفاهي تفاوت‌هاي ظريفي وجود دارد.

وي با تاكيد بر اين كه اين كتاب درصدد است استانداردهايي را براي تاريخ ‌شفاهي‌نويسي در ايران با توجه بر مراكز فعال در اين حوزه و اقدامات انجام شده صورت دهد، درباره تفاوت‌هاي خاطره‌نويسي و تاريخ ‌شفاهي گفت: در تاريخ ‌شفاهي به جاي آن كه تنها به مستندات تاريخ‌نگاران رسمي و مراكز تاريخي مراجعه كنيم، مي‌كوشيم با مراجعه به اطلاعاتي كه سينه به سينه نقل شده‌اند و در متن جامعه جريان دارند، آنها را به شكل اسناد مكتوب در آوريم.

دکتر شهرام نیا ادامه داد: در اين روش توجه بيشتري به جزئيات و ورود به مقولات اجتماعي مي‌شود. به دليل اين كه تاريخ‌شفاهي از نگاه پاييني به مسايل مي‌پردازد، سمت و سوي مطالعاتي خاصي دارد كه براي پژوهشگران با جذابيت‌هاي بيشتري همراه است.

منبع: خبرگزاری کتاب ايران (IBNA)