یک سال دیگر گذشت و تا دو شماره دیگر به دویستمین شماره این هفته نامه می رسیم. رسیدن به شماره دویست برای ما مایه افتخار است. نه به خاطر این که آنچه ارایه کردیم بهترین کار بوده است، بلکه به خاطر این که توانستیم دوام بیاوریم بی آن که هفته ای را مگر در شرایطی خاص تعطیل کنیم. آنچه تا کنون ارایه شده نه آن چیزی بوده که شایسته دیدگان خوانندگان ارجمندمان باشد و نه آن چیزی بوده که ما در نظر داشتیم رخ دهد. آنچه در این نزدیک به دویست شماره خوانده اید بضاعت ما بوده است که بر اساس آن چه شدنی بوده، گردآورده و ارایه کرده ایم. بارها تا آستانه تک زبانه کردن نشریه و یا بیشتر کردن فاصله انتشار رفتیم و بازگشتیم. این رفتن و بازگشتن با حذف بسیاری از هزینه ها، برنامه ها و کارهایی که برای توسعه نشریه در نظر داشتیم رخ داد. می خواستیم به آمریکای لاتین بپردازیم و اشتراک ضد امپریالیستی دو رویکرد این سو و آن سوی زمین را نشان دهیم. می خواستیم تاریخ شفاهی خاورمیانه، شبه قاره و خاور دور را به مخاطبان خود معرفی کنیم. می خواستیم در همه فعالیت ها با خبرنگار خودمان کار کنیم. می خواستیم آثار برجسته را با حضور نویسنده و کارشناسان در دفتر نشریه بررسی کنیم و می خواستیم و می خواستیم... از همه این ها چشم پوشیدیم تا فقط دوام بیاوریم.

سال آینده سومین سالی است که بودجه محدودمان بدون تغییر باقی خواهد ماند. و این اتفاق در شرایطی رخ می دهد که می بینیم نشریات داخلی حوزه هنری با بهترین کاغذ و کیفیت چاپ پیوسته منتشر می شوند، اغلب بی آن که خوانده یا حتی ورقی زده شوند.

بهار سال گذشته که همراه شماری از همکاران مرکز مطالعات پایداری به دیدار مقام معظم رهبری جمهوری اسلامی ایران رفته بودیم، ضمن گزارشی که از سوی برخی عزیزان شفاهی کار از جمله دوست گرامی ام و نویسنده ارجمند محسن کاظمی ارایه شد، ایشان مطلع شدند سایت تاریخ شفاهی ایران سومین کشور در آسیا و سیزدهمین کشور در دنیاست که نامش در فهرست انجمن بین المللی تاریخ شفاهی ثبت شده و به عنوان تنها مرجع عمومی برای تاریخ شفاهی ایران در این انجمن شناخته می شود. خاطرم هست که ایشان این نکته را تحسین فرمودند و گفتند سعی کنید که اولین باشید.

در چهار سال گذشته توانسته ایم با انتشار تخصصی ترین متن های حوزه های مختلف تاریخ شفاهی که بسیاری از آنها برای نخستین بار در دسترس محققان ایرانی قرار می گرفت، به اولین مرجع جستجوگران فارسی زبان در حوزه تاریخ شفاهی تبدیل شویم. شمار ارجاعاتی که امروزه در مقالات منتشره دانشگاهی به سایت یا هفته نامه تاریخ شفاهی ایران می شوند، گواه مدعای ماست.

اکنون برای ما جای شگفتی است نشریه ای که چهارسال است با حداقل حداقل ها دارد کار می کند و توانسته برنده جایزه جشنواره های داخلی شده، جایگاهی بین المللی بیابد و تنها رسانه تماماً دو زبانه و روزآمد حوزه هنری است، نه تنها از سوی مدیران بالادست حوزه هنری شایسته افزایش امکانات دانسته نشده، بلکه بودجه  سالانه آن نیز که به سختی ممکن است به اندازه حقوق یک سال یک مدیر رده سه دولتی باشد، سه سال است بدون تغییر مانده است؛ بودجه ای که با شیوه ای بسیار سختگیرانه نه صرف یک نفر، که ده ها مقاله نویس و مترجم می شود.

از خوانندگان گرامی بابت این یادداشت تلخ در آستانه سال نوی خورشیدی پوزش می طلبیم و امیدواریم تنها آن را بخوانید و بگذرید؛ که آنان که باید بخوانند و بدانند دیگرانند.

سایت و هفته نامه تاریخ شفاهی ایران فرا رسیدن جشن نوروزی را به همه همراهان خود خجسته باد می‏گوید و سالی پربار و آکنده از سرافرازی، شادکامی و پیروزی آرزو می‏کند. شماره آینده هفته نامه پس از تعطیلات نوروزی و در هفته سوم فروردین ماه 1394 منتشر خواهد شد.

محمد کریمی
سردبیر