گرامیداشت کهنه سربازان جنگ جهانی اول در شهر کین

 ساعت 11:11 صبح روز 11 نوامبر 1918 بود که جنگ جهانی اول به تاریخ پیوست.
آن گاه که کهنه سربازان جنگ جهانی اول بالاخره از ابرهای گاز کلر، انفجار گلوله و بمب، درد مشقت بار گاز خردل، قطع عضو ناشی از عفونت پا و کار گذاشتن نارنجک ها رها شدند, مردم آمریکا مقامشان را گرامی داشتند.
زمانی که سربازان جان به در برده از جنگ در 1919 به خانه بازگشتند، مردم در سراسر آمریکا پایان جنگ جهانی اول را جشن گرفتند. رژه ها برگزار شد، سخنرانی هایی برپا شد و یادبودها به افتخار افرادی که جان خود را در میدان های جنگ فرانسه به خطر انداختند برپا شد.
این حق شناسی مردم به طور ملموس در همه شهرها و روستاهای آمریکا نیز رخ داد.
در واقع نویسنده ریچارد رابین Richard Rubin در تاریخ شفاهی خود از کهنه سربازان جنگ جهانی خاطر نشان کرد که یادبودهای جنگ جهانی اول از هر جنگ دیگر در گذشته بیشتر است.
اما چند سال بعد ایالت متحده با بحران اقتصادی: رکود بزرگ روبرو شد.
شهروندان باز بر بقای اقتصادی متمرکز شدند و بعد از ده سال, جنگ جهانی دوم، جنگ جهانی اول را به گوشه بی اهمیت تاریخ هل داد.
همانگونه که ریچارد رابین در درآمدی بر تاریخ خود با عنوان «آخرین پیاده نظام The Last of the Doughboys», نوشت: «اگرچه آن مجسمه ها و بناها و پلاک ها و یادبودها بزرگ و استادانه و با مهارت ساخته شده و در مکان مناسبی قرار داده شده اند، اما متعلق به دهه 1920 هستند. آنها هنوز هستند, هنوز در همه جا هستند, هنوز هم مثل همان روزی که ساخته و ریخته شده اند, گیرا و جالب توجه هستند.»
با در نظر گرفتن این ها ظاهراً عجیب است که در شهر کین   یادمان های جنگ جهانی اول اندک هستند.
مجسمه با ابهتی از سرباز جنگ در میدان اصلی کین قرار گرفته است. در واقع یافتن یادبودهای جنگ جهانی اول در کین قدری سخت است.
پس از اینکه سربازان باز مانده بعد از جنگ به کین بازگشتند، گروهی از کهنه سربازان لژیون پست 4 آمریکا American Legion Post 4 را افتتاح کردند.
این لژیون را به احترام جیمز اچ بیسل James H. Bissell و گرنت اچ گوردنGrant H. Gordon دو کهنه سرباز لشکر 26 پیاده نظام نامگذاری کردند. این دو سرباز در نبرد ایژن- مارن Aisne-Marne در ریمز Reims فرانسه کشته شدند.
اکنون لژیون گوردن - بیسل پست 4 در خیابان کورت Court شماره 797 قرار گرفته است.
نزدیک به 100 سال بعد اعضاء لژیون مراسمی در روز سرباز 11 نوامبر 2014 برگزار کردند. حدود 50 کهنه سرباز به همراه خانواده ها و دوستان به احترام کهنه سربازان زنده و فوت شده در این مراسم شرکت کردند. سخنرانی هایی انجام شد و پس از آن ناهار به سبک بوفه برگزار شد.
در ورودی لژیون ویترین شیشه ای که حاوی چند تقدیر نامه و غنیمت بود، قرار گرفته بود.
دیوارهای اتاق اصلی پوشیده از پلاکها و عکس های کهنه سربازان کین از جنگ های گذشته بود.
در گوشه اتاق عکس های بزرگ 13 قهرمان کین شامل گوردن و بیسل که در فرانسه کشته شدند قرار داشت.
سربازان جنگ جهانی اول همچنین سنگتراشه باریکی بر روی ستون هرمی شکل سنگی به نمایش گذاشته اند. این هرم در مجموعه بوستان ها و گورستان های کین در خیابان واشنگتن شماره 312 واقع شده است.
اندی بوهانون Andy Bohannon مدیر مجموعه یادشده توضیح داد که در اواخر دهه 1980 استخری جایگزین یکی از یادبودهای جنگی شده است.
بر یک طرف ستون یادبود جنگ جهانی اول چنین حک شده است: «در مرزعه های فلاندرز Flanders خشخاش می روید. میان ردیف ردیف صلیب ها!»
یادبود جنگ دیگر را در بوستان اشوالات Ashuelot Park می توان یافت که به افتخار فرد هیکی Fred Hickey و لئو دسیلتس Leo Desilets ساخته شده است.
این دو کهنه سرباز اهل کین در مدت خدمت در شاتو تیری Chateau Theirry فرانسه کشته شدند.
هیکی- دسیلتس پارک Hickey-Desilets Park در نیم مایلی کالج ایالتی کین و در امتداد رودخانه اشولت Ashuelot در تقاطع خیابان ایسلند Island و خیابان وینچستر Winchester قرار گرفته است.
یک پلاک نشان می دهد که باشگاه ایتالیایی های کین این یادمان را محافظت و نگهداری می کند.
در پاییز گذشته در روز سرباز (جانباز) دو پرچم کوچک آمریکایی در دو طرف پلاک قرار گرفته بودند.
نیمی از آن به وسیله برگ های فرو ریخته پاییزی پنهان شده بود و به همین خاطر دیدنش چندان آسان نبود.
همان گونه ریچارد رابین در مقدمه «آخرین پیاده نظام The Last of the Doughboys» آورده است: «خاطره آمریکایی ها از جنگ جهانی اول، به مثابه باریکه ای است میان نیروی متخاصم و نیروی خودی، بخش کوچکی بین گذشته و مدرنیته.»