این جوایز که مجموعاً شامل 34 میلیون دلار می‏شود، از طرح‏های مردمی و بی پیرایه‏ای همچون دیجیتالی کردن مصاحبه‏های ترکل (که ایستگاه رسانه‏ای شیکاگو WTTW برای آن جایزه‏ای معادل 60000 دلار دریافت کرد) تا طرح‏های خاص و پرهزینه‏تر مثل طرح دانشگاه ایندیانا برای انتشار آنلاین و چاپی آثار فیلسوف قرن سیزدهم ریچارد رفوس(Richard Rufus) (که جایزه‏ای 310060 دلاری را از آن خود کرد) در43 ایالت و واشینگتن دی. سی. حمایت می‏کند. این جوایز همزمان با جایگزینی رئیس جدید موسسه اهدای جوایز، ویلیام آدامز(William Adams)، معروف به برو(Bro)، در سمت جدید خود اعلام شد.

طرح‏های دیگر شامل آماده‏سازی جلدهای 42 تا 46 اوراق بنجامین فرانکلین (Benjamin Franklin) در دانشگاه یل (Yale)، دربردارنده آرزوهای او برای عمومی ساختن آرمان‏های دمکراسی آمریکایی؛ تولید فیلم مستند «به آنها بگو به پا می‏خیزیم» درباره تاریخچه و مشارکت دانشگاه‏ها و دانشکده‏های تاریخی سیاه‏پوستان از سوی فایرلایت مدیا (Firelight Media) و دانشگاه کالیفرنیا؛ و کشف سانتا کروز (Santa Cruz) در مورد تعامل بین یهودیان، مسیحیان و مسلمانان در کشورهای مدیترانه طی قرون وسطی در دانشگاه کالیفرنیا می‏شود.

استادز ترکل مولف برنده جایزه و شخصیت رادیویی با نام اصلی لوئیس ترکل، در 16 می‏سال 1912 در نیویورک به دنیا آمد. پدرش ساموئل و مادرش آنا(فینکل) هر دو خیاط بودند. او سه برادر داشت. خانواده آنها در سال 1922 به شیکاگو رفت و پانسیونی را در اشلند(Ashland) و فلورنوی(Flournoy) در نزدیکی وست ساید(West side) افتتاح کرد. از سال 1926 تا 1936 آنها پانسیون دیگری را به نام ولزگراندهتل(Wells-Grand Hotel) در ولز استریت و گراند اَونیو اداره کردند. ترکل دانسته‏های خود از جهان را به مستاجرانی که در سرسرای هتلو افرادی که در میدان بیمارستان روانی نزدیک آنجا جمع می‏شدند، نسبت می‏دهد. این میدان محل اجتماع کارگران، سازماندهندگان کارگران، مخالفان، بیکاران و متعصبین مذهبی بسیاری از فرقه‏ها بود. او در سال 1939 با آیدا گلدبرگ(Ida Goldberg) ازدواج کرد و یک پسر داشت. ترکل به دانشگاه شیکاگو رفت و در سال 1934 مدرک حقوق خود را دریافت کرد. او مایل نبود در حوزه امور حقوقی فعالیت کند. پس از دوران کوتاه خدمت عمومی در واشینگتن دی سی به شیکاگو بازگشت و با طرح نویسندگان WPA در بخش رادیو همکاری کرد. یک روز ازاو خواستند متنی را بخواند و همین امر باعث شد خیلی زود خود را در نمایش‏های اغراق آمیز رادیویی و دیگر صحنه‏های اجرا و برنامه اخبار wait بیابد. او پس از یک سال خدمت در نیروی هوایی به نوشتن نمایش‏ها و آگهی‏های رادیویی بازگشت، در یک برنامه نمایش ورزشی حضور یافت و پس از آن در سال 1944 نمایش خود را در WENR  اجرا کرد. این نمایش موزه واکس(Wax) نام گرفت واین امکان را برای استادز فراهم کرد تا شخصیت خود را بروز دهد و به پخش موسیقی‏های عامیانه، اپراها، موسیقی جاز یا بلوز(blues) بپردازد. یک سال بعد نمایش تلویزیونی خود به نام «جایگاه استادز» را اجرا کرد. او شروع به طرح سؤالاتی از مردم کرد که خودکار بعدی او به عنوان مصاحبه‏گر را رقم زد. ترکل در سال 1952 کار برای WFMT را با برنامه «سالنامه استادز ترکل» و نمایش استادز ترکل آغاز کرد که عمدتاً به پخش موسقی می پرداخت. انجام مصاحبه به صورت اتفاقی پیش آمد. کار اخیر او  یعنی «برنامه استادز ترکل» برنده جایزه شد. اولین کتاب او «بزرگان جاز» در سال 1956 به چاپ رسید. ده سال بعد، اولین کتاب مصاحبه‏های تاریخ شفاهی اوبه نام «خیابان دیویژن: آمریکا» منتشر شد. پس از این کتاب مجموعه‏ای از کتاب‏های تاریخ شفاهی در مورد رکود دهه 1930، جنگ جهانی دوم، روابط رقابت، کار، رویای آمریکا و سالخوردگی منتشر شد. آخرین کتاب تاریخ شفاهی او با نام «حلقه نخواهد شکافت: تعامل در مورد مرگ، حیات مجدد و گرسنگی برای ایمان»در سال 2001 منتشر شد.

ترکل در اواخر زندگی خود همچنان به مصاحبه با مردم، کار بر روی کتاب‏هایش و آمدن بین مردم ادامه می داد. او ابتدا در انجمن تاریخ شفاهی شیکاگو به عنوان دانشمند مقیم (Scholar-in-Residence) شناخته شد. آخرین کتاب او «پی نوشت: تفکر بیشتر در مورد یک عمر گوش کردن»، در نوامبر سال 2008 منتشر شد. ترکل در 31 اکتبر 2008 در سن 96 سالگی درگذشت.

اما استون
Emma Stone
ترجمه: اصغر ابوترابی

منبع: موزه تاریخ شیکاگو