مالیندا لاوری(Malinda Lowery) جانشین هال و مدیر فعلی برنامه در این رابطه گفت: «بیشترین توجه این برنامه به تکمیل مجموعه تاریخ منطقه جنوب معطوف بود.»

لاوری وسعت و تنوع مجموعه های برنامه تاریخ شفاهی جنوب (SOHP) را ستودنی و آن را دربرگیرنده موضوعاتی همچون فرهنگ، سیاست و نیز مسائل مربوط به تبعیض نژادی، جنسیت، کار و نهضت های مدنی دانست.
او افزود: «در کل اگر بخواهیم مطلبی در مورد جنوب بدانیم، به خصوص در طی قرن بیستم و پیش از آن، می‏توان آن را در مجموعه های برنامه تاریخ شفاهی جنوب یافت.»

لاوری همچنین اظهار داشت: «برنامه تاریخ شفاهی جنوب در طول مصاحبه های خود با افراد حکایت هایی را بیان کرده است که درغیر این صورت ناشنیده باقی می‏ماندند.»
او گفت: «تاریخ مبحث دشواری است، چون افرادی که تاریخ را می‏نویسند اغلب کسانی هستند که بیشترین قدرت را در جامعه دارند، نه کسانی که بیشترین تاثیر را پذیرفته و یا در جامعه به حاشیه رانده شده اند.

تاریخ شفاهی به ما کمک می کند صدای کسانی را بشنویم که در غیر این صورت صحبت های آنها به عنوان بخشی از تاریخ شنیده نمی‏شد.»

وی افزود: «هال می‏گفت خوشحال است که این برنامه در عین پذیرش عقاید جدید و برانگیزاننده، به ماموریت اصلی خود وفادار مانده است.»

لاوری افزود: «این نمایشگاه، گفتگوها و پیاده روی های آن جزو کارهایی است که بسیاری از آن ها را دانشجویان  تازه وارد انجام و شکل داده اند. آنها این برنامه را از آن خود می‏دانند و مهر خود را بر آن زده اند. این دانشجویان کارها را به طریقی انجام می‏دهند که من انجام نمی دادم، بلد نبودم این طور کار کنم و اصلاً نمی دانستم چه طور باید آن را انجام دهم و این مسئله قابل توجهی است.»
یکی از طرح‏هایی که برنامه تاریخ شفاهی جنوب انجام آن را برعهده داشته، نهضت حقوق مدنی لانگ(Long) است، که بایگانی آن شامل صدها مصاحبه در مورد این نهضت می‏شود.

لاوری گفت: «به دلیل علاقه دانشمندان، نه فقط در دانشگاه کارولینای شمالی(UNC)بلکه در بسیاری از نقاط آمریکا، برای آگاهی از جدول زمانی درست نهضت حقوق مدنی، برنامه تاریخ شفاهی جنوب در اوایل دهه 1990 شروع به ضبط گفتگوهایی تا حد ممکن مختلف از مناطق بسیاری در جنوب و سراسر ایالات متحده با کسانی کرد که به طریقی نهضت حقوق مدنی را تجربه کرده بودند.»

امروزه طیف گسترده برنامه با آنچه هال از روزهای نخست برنامه به خاطر می‏آورد، تفاوت بسیاری دارد. روزهایی که همکاران او در مورد این برنامه تردید داشتند و او مجبور شد تا زمان دریافت کمک های مالی برای بکارگیری فارغ التحصیلان به عنوان دستیاران تحقیق، به تنهایی کار کند.
وی گفت: «باید کم کم بر مشکلات غلبه می‏کردیم و فکر می‏کنم تنها انگیزه ما برای انجام کار خوب به ما در این مورد کمک کرد.»

برنامه تاریخ شفاهی جنوب بارها با هوارد لی(Howard Lee)، که در سال 1969 به عنوان نخستین شهردار سیاه پوست چپل هیل(Chapel Hill) انتخاب شد، درباره موضوعات مختلفی همچون اعتصاب کارکنان تالار پذیرایی دانشگاه کارولینای شمالیدر سال 1968، مصاحبه کرده است.
لی در این رابطه اظهار داشت: «فکر می‏کنم تاریخ شفاهی روش بسیار خوبی برای درک تاریخ از دیدگاه کسانی است که آن را زندگی کرده اند.»

وی افزود: «پس از سال ها افراد با شنیدن چیزهایی که او گفته است می‏توانند حس بودن در محل  و زمان وقوع حادثه را دریابند، که البته این امر به نحوه بیان داستان و توصیف تجربه نیز بستگی دارد.»
(تاریخ شفاهی) مردم را ثبت می‏کند. حس آنها را ثبت می‏کند، حالت‏های آنها را ثبت می‏کند، و باعث می‏شود سال ها بعد آن افراد در ذهن شنوندگان زنده شوند.»

لاوری نیز در ادامه صحبت های خود اضافه کرد: «مصاحبه‏های انجام شده توسط دانشجویان و فارغ التحصیلان، با توجه به این که در کلاس‏های تاریخ شفاهی شرکت می‏کنند و می‏توانند در آن علایق خود را پیگیری کنند، در مجموعه های برنامه تاریخ شفاهی جنوب اهمیت خاصی دارد.»

ترنر هندرسون (Turner Henderson) یکی از کارآموزان سال آخر برنامه تاریخ شفاهی جنوب در ترم جدید گفت: «نشستن به مدت یک ساعت یا یک ساعت و نیم و صحبت کردن در مورد زندگی و انجام مصاحبه، واقعاً شگفت‏انگیز است.»

 کتی کروک(Katie Crook) یکیدیگر از کارآموزان سال سومبرنامه تاریخ شفاهی جنوب گفت که از مجموعه های شخصی که در حین انجام مصاحبه تولید می‏کند، لذت می‏برد.
«مردم چیزهای زیادی به من گفته‏اند که واقعاً حساس و تاثیرگذار است و اینکه آنها به من اینقدر اعتماد می‏کنند و آن مطالب را برایم می‏گویند و برای یک فرد کاملاً غریبه رازگشایی می‏کنند، انسان را شرمزده می‏کند.»

جین وستر
Jane Wester
ترجمه: اصغر ابوترابی