شماره 158 | 17 ارديبهشت 1393 | ||||
از کمیسیون تعلیمات دینی تا درخواست اصلاح فرهنگ
1-درخواست الزامی کردن تعلیمات دینی در مدارس
آیتالله بروجردی بعد از استقرار در قم و به عهده گرفتن ریاست حوزه اهتمام ویژهای در امور حوزه و طلاب ورزید. به تدریج با تحکیم موقعیت و مرجعیت آیتالله عرصههای دیگر از جمله فرهنگ نیز مورد توجه ایشان قرار گرفت و در صدد الزام فرهنگ به تدریس شرعیات در مدارس متوسطه برآمد. چنانچه در یک مورد تعیینکننده در اواخر سال 1325 ش. به واسطة شیخ محمدتقی فلسفی واعظ شهیر به شاه پیغام داد چون زمینه برای لایحة اجباری کردن تعلیمات ابتدایی فراهم شده است تعالیم دینی را هم در کنار تعلیمات ابتدایی بگنجانند. فلسفی در خاطراتش نقل میکند که شاه را در کاخ مرمر دیدار کرد، پیغام آیتالله را به شاه اعلام و خاطرنشان نمود: «ایشان خیلی مقید هستند که تمام دانشآموزان به موازات درسی که میخوانند تعلیمات دینی را هم بخوانند.» شاه هم گفت: «خیلی خوب به دکتر شایگان وزیر فرهنگ وقت میگویم که این را هم اضافه کند.» نامبرده اضافه میکند که بعد از مدت کوتاهی دکتر شایگان نامهای خطاب به او نوشت که نظر آیتالله بروجردی تأمین خواهد شد. متن نامه به این شرح است:
فاضل محترم جناب آقای فلسفی تاریخ 1325/12/15 در باب پیام حضرت مستطاب آیتالله بروجردی راجع به تعلیمات دینی در مدارس خواهشمند است مراتب ذیل را به استحضار معظمله برسانند: وزیر فرهنگ، دکتر شایگان
هفده ماه پس از ارسال این نامه و قول مساعد وزیر فرهنگ وقت، عبدالحسین هژیر دو هفته پس از صدارت به تاریخ 1327/4/10 طی نامهای به دکتر اقبال وزیر فرهنگ وقت دستور پیگیری آن را به شرح زیر صادر کرد: متعاقب این نامه نخستوزیر با صدور دستورالعملی به وزیر فرهنگ در تاریخ 1327/4/30 افراد ذیل را برای حضور در کمیسیون مربوطه پیشنهاد نمود: «برای شرکت در کمیسیونی که برای گنجاندن تعلیمات دینی در مواد تحصیلی مدارس در نظر گرفته شده اقتضا دارد که از میان آقایان فلسفی، راشد، شهابی، مشکوه، شعرانی، دکتر سحابی، محمدتقی سبزواری، مهندس بازرگان هر چند نفر را مصلحت دانستید دعوت فرمایید و اینجانب را نیز از نتیجه مستحضر سازید.»
2-استقبال علما از تحولات عرصة وزارت فرهنگ در دورة مصدق دوران قریب به دو سال و نیم نخستوزیری دکتر مصدق از 1330 الی کودتای 28 مرداد 1332 علیرغم فراز و نشیبهای سیاسی در عرصة فرهنگ با حضور و نقش پررنگ علما از جمله ارائة پیشنهادهایی برای تحکیم مبانی دینی همراه بود. این رویکرد حتی در استقبال از انتصاب وزرا و مدیران شایسته برای وزارت فرهنگ نیز مواجه شد. از آن جمله در آستانة ملی شدن صنعت نفت جمعی از علما و محافل مذهبی تهران از استعفای دکتر شمسالدین جزایری از وزارت فرهنگ ابراز تأثر نمودند.[2] دکتر جزایری منتسب به یکی از خاندانهای اصیل علما بود و در دوران وزارتش در جذب عناصر شایسته و منع تدریس بهائیان در مدارس نقش مهمی داشت چنانچه کوتاه مدتی بعد با تصدی وزارت فرهنگ توسط کریم سنجابی در دولت مصدق این رویکرد دنبال شد به گونهای که یکی از تشکلهای مذهبی از انتصاب سنجابی استقبال کرد.[3] در همین سال آیتالله غلامحسین ترک تبریزی از مشهد طی ارسال نامهای به دکتر مصدق پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت فرهنگی و پاکسازی عرصة فرهنگ از عناصر تودهای و بهایی ارائه داد. ایشان در یکی از توصیههایش به دکتر مصدق متذکر میشود: «اصلاح فرهنگ را بسیار مورد عنایت خودتان قرار دهید. [وزارت] فرهنگ باید جای استحکام ایمان به عقاید دینی و پرورش اخلاق حسنه باشد. هر گاه سابقاً دولتها این نکات را منظور میداشتند آن فسادهای مشهوده از دانشجویان به ظهور نمیرسید؛ خاصه در این موقع خطیر مملکت. و هر گاه منبعد اصلاح نشود بدتر از آنها خواهد شد، نه ملک خواهد ماند نه دیانت.» در خلال گردش کار این نامه پاسخ ادارة فرهنگ خراسان حاکی است: «... مدتهاست در آموزشگاههای خراسان علوم دینی و دستورهای مذهبی به نحو احسن به دانشآموزان تعلیم داده میشود و در این خصوص مراقبتهای لازم به عمل میآید.»[4] در همین راستا نامهای دیگر از سوی آیتالله رضا کلباسی از علمای برجستة مشهد و طرفدار نهضت ملی نفت و دولت ملی خطاب به دکتر مصدق ارسال شده که متن آن بدین شرح است:
منابع رحیم روح بخش
| ||||
http://www.ohwm.ir/show.php?id=2205 تمام حقوق اين نشريه متعلق به سايت تاريخ شفاهي ايران [oral-history.ir] است. |