واکنش نیروهای مذهبی به پخش موسیقی از رادیو در ایام رحلت آیت الله بروجردی:
نهاد مرجعیت شیعه یک نهاد هزار ساله است. پذیرفتن اجتهاد از سوی این نهاد سبب شده شیعه در برابر اهل سنت، از پویایی و توان فقهی بالایی برخوردار گردد. مهمتر از آن استقلال مرجعیت از حکومتها در طول تاریخ است، حکومتی نبودن مرجعیت سبب شده بود که مراجع در مقاطع ضروری به عنوان تکیهگاه مردم عمل کنند و حرکتهای مردمی را رهبری نمایند.به خصوص از زمان صفویه یا نضج مرجعیت،گرایشهای استقلالگونه آن تشدید یافت و به عنوان نهاد مستقل در کنار نهاد سلطنت نمودار گردید. همین امر تعارضهای گاه به گاه آن دو را به دنبال آورد. به طوری که اگر نهاد مرجعیت اقتدار مییافت، سلطنت تضعیف میشد، مثل دوره مشروطه، و اگر نهاد سلطنت قوی بود، نهاد مرجعیت حاشیهنشینی اختیار میکرد. مثل دوره رضا شاه.[1]
به طور کلی ادوار مرجعیت تقلید را میتوان به دو دوره قبل و بعد از تمرکز تقسیم کرد. مرجعیت قبل از آن که به صورت یک نهاد منسجم درآید، دورهای طولانی را پشت سر گذاشته است. در این دوره که با آغاز غیبت کبری شروع میشود، مرجعیت صورتی پراکنده و ساختاری محلی و منطقهای داشت. هر کس در هر نقطهای که میزیست به مجتهد عام و فقیه آن منطقه رجوع میکرد و پرداختهای شرعی نیز در همان محل به مصرف میرسید. اما به تدریج و به ویژه پس از توسعه ارتباطات و سهولت رفت و آمدها، تأسیس چاپخانه در ایران و چاپ و نشر رسالههای عملیه، تأسیس پست و از آن مهمتر بهرهمندی از تلگراف، روحانیت شیعه امکان یافت که نخستین گام را در جهت ایجاد تمرکز در اقتدار و تمرکز مرجعیت بردارد. این عوامل موجب شد شکل مرجعیت و مناسبات مردمی آن دگرگون گردد و از چارچوب منطقهای و حتی کشوری فراتر رفته و به صورت یک نهاد متمرکز در جهان تشیع درآید.
آیت الله العظمی بروجردی از زمره واپسین مراجع دوره تمرکز مرجعیت محسوب میشود. هنوز دو سالی از ریاست آیت الله بروجردی بر حوزه علمیه قم نگذشته بود که در سال 1325 ش دو مرجع عام جهان تشیع آیات عظام: سید ابوالحسن اصفهانی و حسینآقا قمی در عراق دار فانی را وداع گفتند. رویکرد شیعیان ایران به آیتالله بروجردی سرآغاز فصلی نوین در تاریخ مرجعیت و افزایش اعتبار حوزه علمیه قم تلقی میشود. زیرا با تثبیت زعامت ایشان، آن مرحوم به تدریج موفق شد، حوزههای علمیه، مدارس دینی، نهاد روحانیت زیّ طلبگی و ... را که هر کدام به نوعی با مرجعیت ارتباط داشت، سر وسامان بخشد و در همین راستا در عرصه سیاست نیز با تدبیر در تعامل با کارگزاران حکومتی نیز ابقای نقش کند. نکته در خور توجه این که، ایشان در تمام دوران پانزده ساله مرجعیت خویش با طوفانی از حوادث مواجه بودند، که با کاردانی لازم، مرجعیت و حوزهها را از این بحرانها بر حذر داشتند. بالاخره آیتالله در فروردین 1340 رحلت کردند.
هم رحلت و هم تشیع جنازه آیتاللّه بروجردی نقطه عطف مهم برای تعیین مرجعیت جدید تلقی میشد. رحلت آن مرحوم از لحاظ دغدغههایی که اولیای نظام و سایر اندیشمندان در انتخاب مرجع بعدی داشتند و تشییع جنازه ایشان نیز از جنبه آشکار شدن علقه و توجه مردم به مرجعیت قابل تأمل مینمود. سخنان فراوانی در خاطرات، اسناد و مطبوعات،آن دوره، در خصوص بزرگترین مراسم تشییع جنازه یک عالمی دینی تا آن زمان آمده است: جاده حد فاصل تهران-قم در روز مراسم و قبل از آغاز آن، خطی ممتد از حرکت ماشینهایی بود که عازم قم برای شرکت در مراسم بودند.گروهها، طبقات، اقشار و به خصوص هیاتهای مذهبی مختلفی از شهرهای بروجرد،کرمانشاه، ملایر، همدان، مشهد، تبریز، لنگرود، زرند، مزلقان، رفسنجان،کرمان، یزد، اصفهان، اراک، قم، قزوین، خرمآباد و سایر شهرها به قم آمدند.[2] پیشاپیش اولیای شهر «تدابیر لازم برای تهیه نان، گوشت، خواربار و مکانی برای [استراحت] واردین اتخاذ کرده بودند.»[3] همه شواهد و قراین از تأثر و سوگواری جانسوز تودههای مذهبی حکایت میکرد. در این میان دولت وقت برای امورات مربوط به مجالس ترحیم، پذیرای از کاروانهای عزادار شهرستانی، شرکت مقامات کشوری از جمله نخستوزیر در مراسمهای ترحیم و مواردی از این قبیل اهتمام ویژه ای ورزید. چنان که اسناد این مجموعه نشان میدهد از همان روز پخش خبر رحلت آن مرحوم، چندین تلگراف کثیرالامضاء از شهرهای کرمانشاه، قم، خرم آباد، آبادان، اهواز خطاب به نخست وزیر مخابره گردیده و در همه آنها، درخواست صدور دستور قطع پخش موسیقی از رادیو به مناسبت ایام رحلت و سوگواری آن مرحوم شده است.[4] کما این که سند نخست این مجموعه بیانگر دستور دکتر علی امینی نخست وزیر، مبنی بر حذف پخش موسیقی در ایام چهلم آن مرحوم است.[5]
این اسناد صرف نظر از حساسیت دیرین نیروهای مذهبی به خصوص عناصر سنتی نسبت به پخش موسیقی از رادیو، از عمق تاثر و سوگمندی آنان از فقدان مرجع خویش و به تعبیری جایگاه رفیع مردمی آیتالله بروجردی حکایت میکند. کما این که کلمات و اصطلاحات به کار رفته در این تلگرافات نظیر: «قلوب مسلمین داغدار است»، «دویست هزار جمعیت سوگوار قم» ، «مصیبت بزرگ و فاجعه عظمی» و مواردی از این قبیل، خود زبان گویای دل داغدیده آنهاست.
سند شماره 1 دستورالعمل نخست وزیر علی امینی درخصوص حذف برنامه موسیقی از رادیو به مناسبت چهلم آیت الله بروجردی [ شير و خورشيد] نخست وزير
تاريخ: 16/2/ 40 [13]، شماره: 3306/10 اداره كل انتشارات راديو
مقرر ميشود كه روز دوشنبه هيجدهم ارديبهشت ماه موسيقي را از برنامه راديو حذف و به جاي آن تعاليم اخلاقي و برنامههاي مناسبي اجرا گردد.
نخست وزير: دكتر [علي] اميني [امضا:] [حاشية پايين:] فوري است |