تاريخ شفاهي مي‌تواند ارزشمندترين وسيله براي حفظ تاريخ محلي يک منطقه باشد. تاريخ شفاهي مجموعه اطلاعات تاريخي از طريق مصاحبه با منابع دانا با استفاده از نوارهاي صوتي و نوار ويديويي است.
تام نيور استاد تاريخ کالج کارتاژ(1) گفت: «تاريخ شفاهي همه چيز را زنده مي‌کند، خيلي بيشتر از خواندن يک کتاب درسي درباره موضوع تاثير دارد و به شما کمک مي‌کند که يک اتفاق تاريخي مشخص را با خانواده و يا جامعه خود ارتباط دهيد».
«تاريخ آن چيزي است که ما از گذشته انتخاب مي‌کنيم و اهميت دارد. چيزي که اهميت دارد فقط خود جنگ جهاني دوم نيست، بلکه زندگي روزانه مردم در طي جنگ جهاني دوم است. و شما بايد به زندگي انسان‌هاي عادي نگاه کنيد، نه فقط انسان‌هاي مهم».
شما آن انسان‌هاي عادي را درست در مرکز خانواده، دوستان و يا آشنايان خود داريد.
او در ادامه گفت: «اين راه خوبي است نه فقط براي دانش آموزان، بلکه براي همه افراد خانواده که بتوانند قبل از اينکه اين افراد از دنيا بروند چيزهايي ياد بگيرند».
اين داستاني است که سينتيا نلسون مسئول آرشيو مرکز تاريخ کنوشا(2) زياد آن را مي‌شنود. نلسون مي‌گويد: «به خاطر اينکه در حال حاضر مردم خيلي از شجرهشناسي خوششان مي‌آيد، من هميشه اين جمله را مي‌شنوم که چرا فلان سؤال را نپرسيدم؟ اما وقتي جوانتر هستي و زندگيات پرمشغلهتر است فکر مي‌کني که تا ابد زندگي مي‌کني و اين خاطره و يا شخص را هميشه به ياد خواهي داشت».
به گفته نيور، تصویر بهترين انتخاب براي مصاحبه‌هاي تاريخ شفاهي است چون احساسات فرد مصاحبه شونده را به صورت صوتي و بصري ثبت مي‌کنيد.
با اين حال بعضي اوقات فردي ممکن است نخواهد مصاحبهاش ثبت و ضبط شود چون ممکن است نگران باشد که مصاحبه براي هميشه در فضاي مجازي ارسال شود و يا اينکه فکر کند چيزي که مي‌خواهد بگويد خيلي اهميت ندارد.
نيور در اين باره چنين توضيح داد: «شما بايد براي فرد مورد نظرتان توضيح بدهيد که تاريخ بخشي از زندگي روزانه يک انسان عادي است و ما بايد بدانيم که زندگي چطور بوده، حتي اگر کاري انقلابي و يا بسيار مهم انجام نداده باشيد نيز اين کار اهميت دارد».
سؤال‌هاي آشکارکننده بپرسيد
آماده شدن براي يک مصاحبه ضروري است. هرچه که مي‌توانيد درباره زماني که قرار است دربارهاش بشنويد ياد بگيريد.
اگر آن شخص در دوران رکود بزرگ زندگي کرده شما بايد درباره دولت پيشرفت کار و هيات حفاظت مردمي بدانيد. اگر موضوع شما در دوران جنگ جهاني دوم زندگي مي‌کرده درباره جيره بندي آن زمان اطلاعاتي کسب کنيد.
به گفته نلسون: «همه چيز با سؤالهايي که شما مي‌پرسيد هدايت مي‌شود، اگر شما سؤال‌هاي درست نپرسيد ممکن است اطلاعات درست هم به دست نياوريد و يا اينکه نسخه متفاوتي از داستان را به دست بياوريد. شما مي‌توانيد تاريخ شفاهي را هدايت کنيد، چه تاريخ شفاهي تجارتي باشد و چه تاريخ خصوصي باشد، شما مي‌توانيد آن را با سؤالهايي که مي‌پرسيد هدايت کنيد».
«مردم بايد بفهمند که چه سؤالهايي مي‌خواهند بپرسند، حتي از خانواده خودشان».
به فرد مورد نظرتان احساس راحتي بدهيد
اگر با طرح يک سؤال کلي درباره اينکه دبيرستان رفتن در دهه 1950 چطور بود به اندازه کافي اطلاعات به دست نمي‌آيد، با پرسيدن سؤال‌هاي زير بيشتر ادامه دهيد و کنکاش کنيد: کلاس مورد علاقه و يا منفورتان کدام بود؟ صبح‌ها چطور به مدرسه مي‌رسيديد؟ آيا شغلي بعد از مدرسه داشتيد؟ دوستانتان چه کساني بودند؟
اگر فراموشی در خاطرات وارد کار شد و سؤال‌هاي بعدي هم پاسخ‌هاي بيشتري درباره موضوع به دست نداد، از موضوع بگذريد.
با انجام مصاحبه‌ها همچنين مي‌توان افسانه‌ها و شايعات خانوادگي را نيز دفع کرد.
نلسون مي‌گويد: «مسئله مهم همين است، که اهميت عشق و ماجراهايتان را انتقال دهيد، ماجراهاي واقعي را و نه داستان‌هاي خیالي. مردم بايد مطمئن شوند که در حقيقت دارند سرگذشت‌هاي واقعي را منتقل مي‌کنند و نه داستانهايي که ممکن است حقيقت نداشته باشند».
1. Carthage College history professor Tom Noer
2. Cynthia Nelson archivist at the Kenosha History Center
ترجمه: عباس حاجیهاشمی
منبع: kenoshanews
