شماره 131    |    20 شهريور 1392



تاریخ شفاهی در عصر تصویر

چکیده: در بستر یا متنی فرهنگی و تکنیکی که روز به روز تحت سیطرة تصاویر دیجیتالی قرار می‌گیرد، تاریخ شفاهی چه نقشی را ایفا می‌کند؟ نویسندة مقالة حاضر کوشیده است فرصت‌های نوظهور برای تاریخ شفاهی تصویری را بررسی کند به ویژه آنکه فرصت‌هایی در حوزة دسترسی، مشارکت مخاطبان، و همکاری‌های مبتکرانه پدید آمده است. تغییر و تحول در نحوة مشارکت با دانشگاهیان و همکاران فرادانشگاهی و نواندیشی در شیوة مشارکت با خیل عظیمی از کاربرانی که از آنان به جماعت دیجیتالی مدرن(1) یاد می‌کنیم، جزءِ ملزومات بهره‌گیری از فرصت‌های یادشده است.

کلیدواژه‌ها: تصاویر دیجیتالی، نرم‌افزار منبع باز، رسانه‌های اجتماعی

هواپیمایی را تصور کنید که شب‌هنگام بر فراز اقیانوس در حال پرواز است. خدمة هواپیما به مجرد تاریک شدن هوا از مسافران‌شان با شام خوشمزه‌ای پذیرایی می‌کنند و سپس نوبت به جالب‌ترین سرویس شرکت هواپیمایی می‌رسد. مونیتورهای مقابل هر مسافر روشن می‌شود و آنان را به سفری در لابه‌لای صفحات تاریخ می‌برد. ما نیز کمابیش مسافران چنین هواپیمایی هستیم و بخش اعظم اطلاعات‌مان از دنیای پیرامون خود را نه با گوش دادن به سخنرانی یا خواندن صدها و هزاران صفحه مقاله و کتاب، بلکه با چشم دوختن به صفحة نمایشگر و بازی روی امواج تصاویر متحرک آن به دست می‌آوریم.


تاریخ شفاهی هم‌اکنون مشغول سر و کله زدن با چالش‌های عصر تصاویر است، عصری که مؤلفة اصلی ارتباطات تصویری آن را تصاویر متحرک تشکیل می‌دهند. در این مقاله به ما توصیه می‌شود که خودمان را برای مواجهه مستقیم با دنیای تصاویر آماده کنیم و از تجربه‌های تصویرسازان و سرمایه‌گذاران عرصة دیجیتال به ویژه فعالان رسانه‌های عمومی درس بیاموزیم و با تکیه بر آموخته‌های‌مان بکوشیم تا مشارکت با دانشگاهیان و همکاران فرادانشگاهی و تشریک مساعی با خیل عظیم کاربرانی که از آنان به جماعت دیجیتالی مدرن یاد می‌کنیم را در قالب‌های نو و مبتکرانه‌ای بریزیم.

من حقیقت را می‌بینم(2)
طبق محاسبات برنامه‌های پیچیدة رایانه‌ای موسوم به «عددکوب‌ها»(3)، تا سال 2016 نزدیک به 86 درصد نقل و انتقالات و مبادلات جهانی اینترنتی در حوزه مصرفی را تصاویر به خود اختصاص خواهند داد. متوسط حجم مبادلات مذکور در شبکة جهانی به قدری بزرگ خواهد بود که برای دیدن تصاویر مبادله‌شده در یک ماه به شش میلیون سال زمان نیاز است (یعنی شش هزار برابر عمر نوح).(4) نکتة مهم‌تر این است که امروزه اکثر مردم دنیا اطلاعات دیجیتالی مورد نیاز خود را از طریق دستگاهی مجهز به یک صفحه نمایش یا به عبارتی یک میانجی کاربر(5) به دست می‌آورند که برای نمایش تصاویر ساخته شده است و همه انسان‌ها بدان دسترسی دارند. تا سال 2016 مراجعه مردم به میانجی‌ها چندین برابر امروز خواهد شد. تصور کنید تنها صد تا صد و پنجاه سال بعد از اختراع سینما، بشر از کجا به کجا رسیده است.
در سال 1931، آقای کارل بِکِر،(6) رئیس انجمن تاریخ آمریکا، در نطق سالیانه‌اش با ورود به عرصه تاریخ و تلاطم‌های آن چنین گفت: «نگارش تاریخ از دوران باستان تا به امروز میزبان جمعی از خردمندان، آوازه‌خوانان دوره‌گرد، داستان‌سرایان، خنیاگران، طالع‌بینان و کاهنان افتخارآفرین بوده و میدانی را گشوده است تا هر انسانی در آن «مورخ خود» باشد؛ امری که تا ابد ادامه خواهد یافت.» آن دسته از مورخانی که با این خطابه کلنجار می‌رفته‌اند اکنون باید با گزینشگرانی مواجه شوند که نه تنها با یک صفحة نمایش می‌توانند به تاریخ دسترسی یابند بلکه از ابزار و امکاناتی همچون تلفن، لپ‌تاپ و دوربین برخوردارند که به آنها امکان می‌دهد اطلاعات و مطالب مورد علاقة خود را ضبط و ثبت نموده و برای نسل‌های آینده به یادگار بگذارند. خبر بسیار مسرت‌بخشی است. حرفة تاریخ‌نگاری با چنان دقتی زیر ذره‌بین علاقمندان خواهد رفت که ابعادی به مراتب گسترده‌تر از صدا و تصویر را در برمی‌گیرد. آن آدم تحصیل‌کردة زمانة آقای بِکِر اکنون به ممیز باریک‌بین و تولیدکننده‌ای توانمند، شاعری ظریف و کاهنی در قد و قواره قرن حاضر تبدیل شده است. امروزه مردم برای خود یک‌پا مورخ یا به عبارتی «مورخ شفاهی» شده‌اند که در هر زمان و مکانی به فناوری ضبط مصاحبه دسترسی دارند.(7)


اگر می‌بینیم که معلمان و متعلمان با نشستن مقابل یک صفحة نمایش قدم به دنیای آثار مورخان شفاهی می‌گذارند و خود نیز قادرند محصولی را که به «رسانه‌های غنی»(8) موسوم است، تولید کنند، پس تاریخ شفاهی نیز باید دست بجنباند و با توسل به کلیة ابزار و امکانات موجود، از جمله دوربین‌های فیلمبرداری، در هر زمان و مکانی که از نظر هزینه و منابع برایش مقدور و مفید است، تاریخ شفاهی تولید کند. شاید همان‌طور که بعضی از موسیقیدانان دوست ندارند الحان و ملودی‌هایِ برآمده از ذوق و احساس‌شان را با تصویر همگام کنند، بعضی از مورخان شفاهی نیز معتقد نیستند که ضبط تصاویر متحرک از مصاحبه‌های‌شان همزمان با ضبط صوتی آنها ضرورتی داشته باشد. اما صرفاً در بعضی مناسبت‌ها ممکن است مورخ شفاهی نواندیش ما دست کم به استفاده از فناوری تصویری نیز عنایتی نشان دهد، البته نه برای جلب توجه در عصر تصویر و صفحة نمایش، بلکه برای افزایش ثبت و ضبط هر چه بیشتر ابعاد تجربة انسانی/مصاحبه‌شونده و به یادگار گذاشتن آن برای آیندگان. به قول آقای بِکِر: «ما فکر می‌کنیم که انسان چندبعدی عصر آینده را به خاطر نخواندن کتاب‌های‌مان باید نکوهش کنیم، غافل از اینکه او از ما قوی‌تر است و ما دیر یا زود باید دانش‌مان را مطابق با نیازهای او شکل دهیم؛ در غیر این صورت او ما را به حال خودمان خواهد گذاشت، یا بعید نیست که روی خاک سست و بی‌مایة تحقیقات منسوخ گذشته بذر پرورش موجودی را بپاشد که متخصصانی متحجر و خودبین برویانَد. نتیجة چنین تحقیقاتی فاقد ارزش ذاتی است و مادامی که به معلومات عمومی و قابل فهم تبدیل نشود، اهمیت چندانی ندارد.»(9)

تعامل عمیق‌تر
شیوة رو به گسترش اما منفعلانة دسترسی به دانش از نظر ما شیوه ارزشمندی محسوب می‌شود، ولی امروزه معلومات عمومی انسان‌ها با ابزارها و تجهیزاتی فراتر از اینها حاصل می‌شوند. در سال 2006 بنیاد مِلون(10) اقدام به تهیه گزارشی برای شورای انجمن‌های فرزانگان آمریکا(11) کرد. در گزارش مذکور با اشاره به آن دسته از کاربران دیجیتالی(12) در داخل و خارج از حوزه‌های دانشگاهی و تحقیقاتی که از «متن، عکس، فیلم، صدا و فراداده‌ها(13) به شکل مجموعه‌های کامل و متصل به هم استفاده می‌کنند»، چنین پیش‌بینی شده بود: «تمایل این کاربران به وجود «ابزارهایی که امکان کشف، تجسم،(14) و تحلیل الگوها را فراهم سازد؛ ابزارهایی که تسهیل‌کنندة مشارکت باشد؛ و همچنین زیرساخت‌هایی برای تألیف که به آنها امکان تدوین مجدد،(15) بازآفرینی موقعیت متنی،(16) و شرح را بدهد-یعنی ابزارهایی که دسترسی را تبدیل به تفسیر و ژرف‌بینی نمایند- به شدت افزایش خواهد یافت.»(17)


ابزارهایی که به تاریخ شفاهی کمک می‌کنند تا سهم خود را در عرصة کشف، تجسم، و تحلیل ادا نماید رو به افزایش و گسترش است. با وجودی که برنامه‌های کاربردی(18) دستگاه‌ها و تجهیزات همراه(19) همچنان دوران طفولیت خود را سپری می‌کنند، اما جوامع فرهنگیان، تولیدکنندگان، و سرمایه‌گذاران به هم نزدیک شده‌اند تا نرم‌افزارها و شیوه‌هایی را برای اجرای کار طراحی نمایند که در ارائه راه‌های جدید تفسیر و ژرف‌بینی در حوزة تاریخ شفاهی از ارزش و اهمیت وصف‌ناپذیری برخوردارند.(20)


پاپ‌کورن(21) یکی از برنامه‌های کاربردی نرم‌افزار جاوا-اسکریپت(22) است که با همکاری مشترک بنیاد موزیلا(23) و چند تشکیلات دیگر طراحی و روانة بازار شده است. برنامة مذکور با هدف تسهیل حاشیه‌نویسی و استناد به صدا و تصاویر متحرک نوشته شده تا با قابلیت‌های پانویس‌های علمی در متن برابری نماید؛ مضاف بر  اینکه در غنی‌سازی تصاویر به حدی مؤثر واقع شده که به کاربران امکان می‌دهد در زمان و مکان سیر کنند تا نه تنها به اطلاعات ارزشمند محققانه در وب‌سایت‌ها متصل شوند بلکه در زمان واقعی نیز از اطلاعات ژورنالیستی و رسانه‌های اجتماعیِ زنده بهره‌برداری نمایند.(24) تاریخ شفاهی به این فناوری روی خوش نشان داده است، اما به همین میزان نباید قناعت کرد.(25) میانجی‌های کاربرانه برای مجموعه‌های اینترنتی تاریخ شفاهی که قابلیت نمایش نقشه، مقاله، عکس، و حتی ارائة لینک‌های سایر مجموعه‌های تاریخ شفاهی را دارند، کاربران را به امکانات و مزیت‌های متنوعی مرتبط می‌سازند و جذابیت بصری تاریخ شفاهی را بالا می‌برند.


یکی دیگر از فناوری‌های منبعِ باز(26) موسوم به MediaThread که توسط مرکز آموزش و فراگیری رسانه‌های نوین(27) متعلق به دانشگاه کلمبیا طراحی و ساخته شده است با تبدیل صفحات وب به یک کتاب درسی بزرگ، تأثیر قابل توجهی در تسهیل فعالیت‌های تحقیقاتی اهل علم گذاشته است. برنامه مذکور قادر است خدمات وب‌سایت‌هایی نظیر یوتیوب، آرت‌استور،(28) هتی‌تراست(29) و WGBH Archive را به کاربران ارائه دهد. این ابزار فوق‌العاده و شگفت‌انگیز با الصاق یک «سکوی تجزیه و تحلیل»(30) روی متن، عکس، صدا و تصاویر متحرک به کاربر امکان می‌دهد حاشیه‌نویسی‌های چندرسانه‌ای(31) را روی وب‌سایت اِعمال کند؛ مضاف بر اینکه مشارکت و انتشار آثار در محدودة دامنه .edu (آموزشی) یا در محیط‌های عمومی‌تر نیز با سهولت بیشتری صورت می‌گیرد.(32) دانشگاه کنتاکی با الهام از انگیزه‌های مشابهی مشغول کار بر روی طراحی و ساخت «همزمان‌ساز فراداده‌های تاریخ شفاهی»(OHMS)(33) است. هدف طراحان این است تا تاریخ شفاهی مدیریت‌شده(34) را به نحوی به وب‌سایت‌ها و سراسر دنیا متصل سازند که پیداپذیری(35) و تجزیه و تحلیل آنها به راحتی میسر شود. از مدیران سر و سامان‌دهندة(36) آثار تاریخ شفاهی انتظار می‌رود قابلیت‌های خود را در آزمایش‌های جدید با برنامه‌های MediaThread، همزمان‌ساز فراداده‌های تاریخ شفاهی و دیگر ابزارهای روز در معرض رؤیت و استفادة کاربران قرار دهند.(37)


به موازات روند دیجیتالی شدن رسانه‌های اشتراکی‌مان، صدها هزار فیلم سینمایی بلند، میلیون‌ها نمایش تلویزیونی، ده‌ها میلیون ترانه ضبط‌شده، ده‌ها میلیون جلد کتاب، و میلیاردها صفحة وب نیز هم‌اکنون در حال تأمین سوخت یک پایگاه داده/کتاب درسی الکترونیکی عظیم هستند که روز به روز بر حجمش افزوده می‌شود. کِوین کِلی،(38) از بنیانگذاران مجلة وایِرد(Wired) و یک آینده‌شناس،(39) نام ذهن الکترونیکی(40) را روی این پدیده گذاشته است. وی می‌گوید: «چون درون‌دادهای اصلی این هوش جمعی (میلیاردها تلفن، میکروفون، و دوربین‌هایی که صداها و تصاویر ما را ضبط می‌کنند) در واقع چشم‌ها و گوش‌های آن هستند، لذا مورخان شفاهی در کمک به ارتقاء سطح شعور سیاره‌مان وظیفة خطیری بر عهده دارند.(41)


علاوه بر ابزارهای جدیدی که بدان‌ها اشاره کردیم، سکوهای پیشرفته و سایت‌هایی نیز برای دسترسی به رسانه‌های اجتماعی راه‌اندازی شده‌اند. مالکان سکوهای آنلاین (مانند گوگل، یوتیوب، یاهو، فلیکر، اَپِل، آی‌تیونز، و سرمایه‌گذاران سایت‌هایی مانند فیسبوک، توئیتر و لینکدین) ما را تشویق می‌کنند تا داشته‌های‌مان را برای آنها ارسال کنیم و با این سکوها تعامل داشته باشیم، اما هیچ‌یک از این سایت‌ها و موتورهای جستجو قابلیت و مفیدیت سایت ویکی‏پدیا را ندارند؛ این سایت هیچ مالکی ندارد و همه می‌توانند در گسترش محتوای آن دخالت کنند. فضای یک گفتمان آموزشی نامحدود و دموکراتیک در این سایت برای همه علاقمندان فراهم است. ویکی‏پدیا به کمک نرم‌افزارهای پخش صدا و تصویر و رمزگذار-رمزشکن‌هایی(42) که برای تسهیل تلفیق صدا و تصویر با مقالات طراحی شده‌اند، درهای خود را به روی صدا و تصاویر متحرک گشوده است. مثلاً مقالات ویکی‏پدیا دربارة قوانین حرکت نیوتن با تصاویر ویدئوییِ ساختِ مؤسسة تکنولوژی ماساچوست(43) و تلاش‌های یکی از استادان فیزیک این موسسه به نام پروفسور والتر لووین،(44) تکمیل شده است. این هم مرزهای بعدی تاریخ شفاهی است. تصور کنید مقالة اصلی سایت ویکی‏پدیا دربارة تاریخ شفاهی علاوه بر کلیپ‌های صوتی، به مقاله‌های دیگری دربارة عناوینی مانند تبعیض، کشاورزی، معادن زغال‌سنگ و مواردی از این قبیل مزین شده و قطعاتی برگزیده از اظهارات شفاهی مصاحبه‌شوندگان همراه با لینک آنها نیز اضافه شده‌اند.(45)

شراکت‌های جدید
چه خوب می‌شد اگر اطلاعات ارزشمند تاریخ شفاهی-که در سایت طرح «تاریخ شفاهی در عصر دیجیتالی»(46) و در سایت‌های دیگری فهرست‌بندی شده است- را به نیروهای خلاق سایت ویکی‏پدیا متصل می‌کردیم. به راستی اگر مجموعه‌های تولیدیِ تاریخ شفاهی را با کارایی بیشتری به بازار معرفی می‌کردیم و آنها را در اختیار کارشناسان سایر رشته‌ها، حتی رشته تاریخ، می‌گذاشتیم، چه اتفاقی در دنیا می‌افتاد؟ بِکِر از «خاک سست و بی‌مایة تحقیقات منسوخ گذشته» سخن گفته است. اما اگر محافظان این زمین فهمیده بودند که مقالات بی‌شمار نشریات اینترنتی را می‌توان با کلیپ‌های صوتیِ کتابخانه‌هایی مانند کتابخانة دانشگاه کِنتاکی یا  یو.اِن.سی چَپِل‌هیل(47) گرده‌افشانی کرد، آن زمین بی‌حاصل اکنون به باغی سرسبز و رنگارنگ تبدیل شده بود. «مجلة تاریخ آمریکا»(48) و «نقد تاریخی آمریکا»(49) می‌باید مزین به مقالاتی نوشتاری و صوتی و برگرفته از مجموعه‌های تاریخ شفاهی باشند و این را نه در قالب طرح‌های خاص بلکه به عنوان امری بدیهی تلقی و اجرا نمایند. آنان که با صداها و تصاویر زندة جنبش کارگری آمریکا آشنایی دارند برای‌شان جای سؤال است که چرا مجموعه‌های تاریخ شفاهی دانشگاه ایالتی وِین(50) و دیگر خزانه‌های تاریخی، نتوانسته است در روشنگری مطالب منتشره در مجلة کارگر(Labor)-مجلة کارگری چاپ انتشارات دانشگاه دوک- نقش مؤثری ایفا نماید.


در نگاهی جامع‌تر و البته هم‌سو با آقای بِکِر باید بگوییم‌کسانی که می‌کوشند آثار تاریخ شفاهیِ دهه‌های گذشته را به معلومات عمومی مبدل سازند در صورت شراکت قاعده‌مند با عموزادگان تاریخ شفاهی یعنی ژورنالیست‌ها یا مدیران رسانه‌های عمومی، که عمق ضریب نفوذشان در مجموعه‌های دانشگاهی هنوز رضایت‌بخش نیست، قطعاً فایده کلانی خواهند برد. روزنامه‌های محلی و سراسری مرتباً بخشی را به چاپ گالری‌های عکس آنلاین دربارة تعطیلاتی مانند روز چهارم ژوئیه (روز استقلال آمریکا) اختصاص می‌دهند، اما وب‌سایت‌ها در سال‌های اخیر روی دست نشریات بلند شده‌اند. عرضة گالری‌های مصاحبه‌های شفاهی دربارة ایام مهم سال را نباید دست کم گرفت. در شرایطی که رادیوهای سراسری در بسیاری از برنامه‌های‌شان با افزودن صداهای تاریخی موجب ارتقاء سطح کیفی و افزایش تعداد مخاطبان‌شان شده‌اند، وب‌سایت‌ها و حتی برنامه‌های تلویزیونی سراسری در این زمینه پیشرفت در خور توجهی از خود نشان نداده‌اند، که البته حل این مشکل چندان هم دشوار نیست. شاید چیزی که تاریخ شفاهی بدان نیاز دارد یک نماینده یا میانجی است که امتیازات و امکانات این رشته را به سایر بخش‌های وب‌سایت‌های حرفه‌ای و علمی متصل سازد؛ نباید فراوش کرد که بسیاری از این امتیازات رایگان هستند.

خاتمه
امروزه جوانان با نگاه به یک صفحة نمایش مستطیلی با دنیا و جامعه‌شان آشنا می‌شوند، ولی ارزش‌هایی که هر رسانه‌ای ذاتاً از آن برخوردار است از نظر این جوانان یکسان است. عکس، تصاویر متحرک، متن و صوت همه معادل هم به نظر می‌آیند، و زود است که متن از جایگاه ممتاز ششصد سالة اخیر خود تنزل کند. تفاوت‌های موجود در میان رسانه‌ها در حال رنگ باختن هستند. قضاتی که تا به امروز با چهره‌ای عبوس و جدی در برابر کتابخانه‌ای مملو از کتاب‌های قانون نشسته‌اند و مدارک‌شان را پشت سرشان از دیوار آویخته‌اند در آینده‌ای نه چندان دور جای خود را به قضاتی می‌دهند که در پشت سرشان فقط یک آی‌پَد آویزان است. و اسحاق نیوتن یا کارل مارکس نسل‌های آینده به جای نشستن در قرائت‌خانة کتابخانة بریتانیا یا دانشگاه آکسفورد، تحقیقاتش را در آرشیوهای فیلم و صوت انجام خواهد داد.


اینکه صوت و فیلم در حال استیلا بر فرایندهای کسب اطلاعات هستند اساساً پدیدة ناخوشایندی نیست. جالب است که بدانید بسیاری از مردم دنیا امروزه بر این باورند که خالق گیتی نیز کتابی را به دست خود نگاشته است و از آرزوی اینکه روزی بتوانند قسمت‌های مهم آن را بخوانند سر ذوق می‌آیند. این قسمت‌های اساسی و مهم غالباً همان فرامین الهی هستند که ظاهراً‌ تحمل‌شان برای مردم ناممکن است. فیلسوفی به نام سام هریس(51) یادآور می‌شود که خوانش کلمه به کلمة متن-یا تقدسی که ما به متن می‌بخشیم-نشانگر «اوج جهالت بشر» است. طبق نظریه هریس، دنیایی را فرض کنید که انسان‌های موجود در آن معتقدند که خداوند فیلم‌هایی را ساخته و نرم‌افزارهای ویژه‌ای را رمزگذاری کرده است. آینده‌ای را فرض کنید که میلیون‌ها نفر از نوادگان ما بر سر تفسیرهای متفاوت از فیلم‌هایی مانند «جنگ ستارگان» یا سیستم عامل Mac OS X با هم نزاع دارند و حتی همدیگر را می‌کشند.(52)


در سفر شبانه‌مان با هواپیما وقتی که اطلاعات صوتی و تصویری به ما کمک می‌کنند تا برای کسب علم و دانش از متن بی‌نیاز باشیم، و این امکان برای اکثر ما فراهم است تا ماجراهای‌مان را با رسانه‌های صوتی و تصویری بیان کنیم، پس می‌توان امیدوار بود که راه‌های بیشتری در برابرمان گشوده شود. تعامل منظم و قاعده‌مند با فناوری‌های جدید، جماعت‌ها و شرکای جدید وظیفه خطیری بر دوش تاریخ شفاهی گذاشته است که موفقیت بعدی ما یعنی صعود به عصر روشنگری جدید را نشان خواهد داد.


پانوشت‏ها:


1. modern digital public
2. In Video Veritas
3. number crunchers
4. For richer statistics see "Cisco Visual Networking Index: The Zettabyte Era," Cisco, May 30, 2012, http://www.cisco.com/en/US/solutions/collateral/ns341/ns525/ns537/ns705/ns827/VNI_Hyperconnectivity_WP.html; "Cisco Visual Networking Index: Forecast and Methodology, 2011-2016," Cisco, May 30, 2012,http://www.cisco.com/en/US/collateral/ns341/ns525/ns537/ns705/ns827/white_paper_c11-481360_ns827_Networking_Solutions_White_Paper.html; and Paul Gerhardt and Peper B. Kaufman, "Film and Sound in Higher and Further Education: A Progress with Ten Strategic Recommendations," JISC Film and Sound Think Tank, 2011, PDF, http://filmandsoundthinktank.jisc.ac.uk/wp-content/uploads/JISC_FSTT_Report_v1-final.pdf.
5. user interface
6. Carl Becker
7. Carl Becker, “Everyman His Own Historian,” American Historical Review 37, no. 2 (January 1932), http://www.historians.org/info/aha_history/clbecker.htm.


8. rich media- رسانة غنی در واقع یک اصطلاح تبلیغاتی در اینترنت برای صفحات وب است که از فناوری پیشرفته مانند ویدئوی پیوسته، برنامه‌های انتقال‌یافته از اینترنت که به طور لحظه‌ای با کاربر وارد تعامل می‌شوند، و آگهی‌هایی که به محض عبور ماوس کاربر تغییر می‌کنند، بهره می‌گیرد. به عنوان مثال، آگهی فیلم‌های هالیوود که دارای نمونه‌های ویدئویی به صورت پیوسته از صحنه‌هایی از فیلم است یا مکان‌نمای ماوس که با خواست کاربر بر روی نام سایت خاصی تبدیل به تصویر می‌شود.


9. Ibid. See also Sam Gregory, “Cameras Everywhere: Ubiquitous Video Documentation of Human Rights, New Forms of Video Advocacy, and Considerations of Safety, Security, Dignity and Consent,” Journal of Human Rights Practice 4, no. 3 (May 2010) doi: 10.1093/jhuman/huq002.
10. Mellon Foundation
11. American Council of Learned Societies
12. digital natives
13. metadata
14. visualization
15. remixing
16. re-contextualization
17. Marlo Welshons, ed., Our Cultural Commonwealth: The Report of the American Council of Learned Society Commission on Cyber-infrastructure for the Humanities and Social Sciences, (New York: American Council of Learned Societies, 2006), http://www.acls.org/cyberinfrastructure/ourculturalcommonwealth.pdf.
18. apps (applications)
19. mobile devices
20. See Katy Petty, “Southern Foodways Alliance Shares Food Stories from the South on Broadcaster,” PRWeb,April 4, 2011, http://www.prweb.com/releases/2011/04/prweb5219584.htm.
21. Popcorn
22. JavaScript
23. Mozilla Foundation
24. See Ben Moskowitz, “Frontline/PRX Hack Day: Prototyping ‘A Perfect Terrorist,’” Ben Moskowitz (blog),April 13, 2012, http://www.benmoskowitz.com/?p=568; Mozilla Popcorn Maker, Mozilla Webmaker,http://mozillapopcorn.org/ (accessed January 9, 2013); and “Healing Histories,” W.K. Kellogg Foundation,Weber Shandwick and Legwork Studio, http://www.healinghistories.org (accessed January 9, 2013).
25. In 2012, the National Endowment for the Humanities awarded a grant to a New School University faculty member (HD-51513, Digital Video Navigation and Archival Content Management Tools for Non-linear Oral History Narratives): “This project builds on advances in HTML 5 to allow non-linear, hyper-textual connections within audio and video archives of humanities materials, with the Oral History of Robotics archive serving as a test case.” Brett Bobley, “Announcing 22 New Start-Up Grant Awards (March 2012),” National Endowment for the Humanities, March 20, 2012, http://www.neh.gov/divisions/odh/grant-news/ announcing-22-new-start-grant-awards-march-2012.
26. نرم‌افزار منبع باز (open-source software) به نرم‌افزاری گفته می‌شود که طراح آنها امکان مشاهدة کد برنامه را به کاربر می‌دهد به طوری که وی حتی قادر به تغییر یا توسعه این کد باشد. اصطلاح فوق در سال 1998 رایج گردید. هر چند کد چنین نرم‌افزارهایی قابل مشاهده هستند، اما لزوماً مانند نرم‌افزارهای رایگان (Free Software) عمل نمی‌کنند و از چهار آزادی عمل آن برخوردار نیستند.
27. Center for New Media Teaching and Learning
28. Artstor
29. HathiTrust
30. analysis platform
31. multimedia annotation
32.  “MediaThread: Introduction,” Columbia Center for New Media Teaching and Learning (CNMTL), Columbia University, December 2012, http://www.youtube.com/watch?v=7KjzRG8zYYo. This project grew out of an IMLS-funded grant to Columbia to build bridges between public media assets at WGBH in Boston and teaching practices in Morningside Heights.
33. Oral History Metadata Synchronizer
34. curated oral history
35. findability
36. curator
37. MediaThread, CNMTL, Columbia University, September 2010, http://ccnmtl.columbia.edu/digitalbridges/projects/mediathread.html; Doug Boyd, “OHMS,” Louie B. Nunn Center for Oral History, University of Kentucky Libraries, http://libraries.uky.edu/libpage.php?lweb_id=11&llib_id=13&ltab_id=1370 (accessed January 10, 2013); see also Will Thomas, “Tool Reviews,” Digital History Project, University of Nebraska–Lincoln, http://digitalhistory.unl.edu/t-reviews.php (accessed January 10, 2013).
38. Kevin Kelly
39. futurologist
40. electronic brain
41. Kevin Kelly, What Technology Wants (New York: Viking/Penguin, 2010). Technologists especially, but many of us one way or the other, are aware that we are connecting to one another in new ways through our screens, speakers, wires, and spectra. This is the point of the highest-grossing film of all time, Avatar. Set in the future, the Na’avi people plug into and connect with the sounds of the past to heal and enlighten   themselves.

ما و بسیاری از تکنولوژیست‌ها می‌دانیم که ارتباطات امروزین ما از طریق صفحات نمایش، بلندگوها، سیم‌ها، و امواج صوتی و تصویری ممکن شده است. این یکی از نقاط عطف فیلم معروف آواتار است که مردم سیارة نعاوی در آن دستگاه‌هایی را روشن می‌کنند و برای افزایش توان خود یا دریافت پاسخ سؤالات‌شان وارد دنیای صداهای گذشته می‌شوند.

42. codecs (coder-decoder)s
43. Massachusetts Institute of Technology
44. Walter Lewin
45. Peter B. Kaufman, “Video for Wikipedia and the Open Web: A Guide to Best Practices for Cultural and Educational Institutions,” October 2010, PDF, http://outreach.wikimedia.org/wiki/Bookshelf. This guide was dedicated to the soothsayer-historian Roy Rosenzweig. See also Peter B. Kaufman, “Video, Education, and Open Content,” First Monday 12, No. 4 (April 2007), http://firstmonday.org/htbin/cgiwrap/bin/ojs/index.php/fm/article/view/1767/1647.
46. http://ohda.matrix.msu.edu
47. UNC-Chapel Hill
48. Journal of American History
49. American Historical Review
50. Wane State University
51. Sam Harris
52. Sam Harris, The End of Faith: Religion, Terror, and the Future of Reason (New York: W. W. Norton, 2004).

 

پیتر بی کافمن*
مترجم: علی فتحعلی آشتیانی


* پیتر بی کافمن Peter B. Kaufman، رئیس و مدیر تولید تلویزیون هوشمند و شبکه هوشمند است. وی قبلاً مدیر مرکز آموزش و فراگیری رسانه‌های جدید متعلق به دانشگاه کلمبیا بوده است. کافمن مدارج تحصیلی خود را در دانشگاه کورنل و کلمبیا گذرانده و مقالات متعددی دربارة تعلیم و تربیت و رسانه‌ها نوشته است و هم‌اکنون مراحل پایانی نگارش کتاب خود موسوم به:


The New Enlightenment: Film, Sound, and Knowledge in the 21th Century

را برای انتشارات Seven Stories در دست دارد. رایانامه او: pbk@intelligenttv.com



http://www.ohwm.ir/show.php?id=1935
تمام حقوق اين نشريه متعلق به سايت تاريخ شفاهي ايران [oral-history.ir] است.