خالق سایت میگوید کهنهسربازان جنگ جهانی دوم و کره در حالی که تاریخ را ناگفته باقی میگذارند فوت میکنند.
یکی از اهالی منطقه آلبرتای مرکزی گرد آوری سرگذشت کهنهسربازان کانادایی جنگ جهانی دوم و کره را قبل از اینکه برای همیشه ناپدید شوند را رسالت خود میداند.
الن کامرون که ساکن دریاچه سیلوان (Sylvan) است گفت: اگر این مستند سازی یعنی سرگذشت شان را از دست دهیم برای همیشه از بین خواهد رفت.
کامرون وب سایتی به نام صدای کهنهسربازان کانادایی ایجاد کرد و بیش از 700 مصاحبه تصویری با کهنهسربازان از سال 2006 ضبط نمود. او مصاحبه از 75 نفر دیگر را در لیست انتظار خود برای ضبط شدن دارد.
او گفت: «ما اینجا در مورد تاریخچه نظامی کانادا صحبت میکنیم. اکنون میانگین سن یک کهنه سرباز جنگ جهانی دوم 90 سال است.
هر مصاحبه به ساعتها تنظیم، مستند سازی و ویرایش نیاز دارد. از نظر زمان و بودجه همیشه در مضیقه هستیم. (همیشه کمبود زمان و بودجه وجود دارد).»
این تعلق خاطر و علاقه کامرون به تاریخچه نظامی کانادا بود که او را به شروع این کار برانگیخت ولی این اشخاص مصاحبه شونده بودند که باعث ادامه کار شدند.
الن کامرون صدای کهنهسربازان کانادا را به عنوان گذشته نظامی تاریخ شفاهی کانادا ایجاد کرد.
او با به خاطر آوردن اولین مصاحبهاش با یک کهنه سرباز گفت: «همانند این بود که من با یک پسر بچه 18 ساله صحبت میکردم. او همانطور که با من صحبت میکرد انگار در حال ردیف کردن گلولهها بود. بله قطعاً باید این کار را انجام دهم. این چیزی است که به من گفت.»
عمویش کامرون را به ادامه دادن برانگیخت (تشویق کرد)
اما این پرلی کامرون (Perley Cameron) عموی کامرون کهنه سرباز شروع جنگ بود که الهامبخش او در ادامه دادن این راه بود.
کامرون گفت: «عمویش یکی از کهنهسربازانی بود که هرگز در مورد آنچه که در دوران جنگ بر او گذشت سخن نگفت. او یکی از افرادی بود که شروع به صحبت میکرد و پس از یک دقیقه آن قدر عاطفی و احساسی میشد که قادر به سخن گفتن نبود. چند سال پیش از مرگش بود که شروع به حرف زدن در مورد جنگ نمود.
او به من گفت کاری که من انجامش میدادم مهم بود. این اساساً دلیل من برای انجام آنچه انجام میدهم است.»
کامرون هرگز با عمویش که این حس اضطرار نسبت به انجام مصاحبه را در او برانگیخت مصاحبه نکرد.
کامرون گفت: «یک ماه پس از تصمیم ما برای انجام مصاحبه او درگذشت. بله این طوری اتفاق افتاد و ما اکنون این کار را انجام دادیم. و من توانستم این کار را انجام دهم.»
کهنهسربازان بخشی از تاریخ هستند
اندرو موفاتAndrew Mofatt کهنه سرباز جنگ کره داستانش را با کامرون به اشتراک گذاشته است و دیگران را نیز به انجام این کار تشویق میکند.
با همه کهنهسربازان باید مصاحبه شود زیرا همه کهنهسربازان بخشی از تاریخ این کشور هستند که ما این تاریخ را همه روزه در حال از دست دادن هستیم.
وقتی یک کهنه سرباز میمیرد این بخشی از کانادا است که از دست میرود.
موفات گفت: «وب سایتهای تاریخ شفاهی میتواند کاناداییها را از افتادن در ورطه جهل نگه دارد.»
او گفت: بچههای من هیچ تصوری از دنیایی که من در آن بزرگ شدهام ندارند. نوههایم نه تنها هیچ تصوری از دنیایی که من در آن بزرگ شدهام ندارند بلکه هیچ تصوری از دنیایی که والدینشان در آن بزرگ شدهاند نیز ندارند.
روند تغییرات شگفتانگیز است. اکنون ما کارهایی را در مدت یک سال انجام میدهیم که انجام دادنشان دو یا سه قرن طول میکشید. اگر این گونه مسائل را مستند نکنیم کسی حتی گذشته این کشور را درک نخواهد کرد.
دن لب من Don Laubman قهرمان آتشبار کانادایی تلاش کامرون را ارزشمند میخواند.
این کار ثبت و ضبط زنده و واقعی از تاریخ است. میخواهیم مردم بدانند جنگ چقدر بد و ناخوشایند است و گواه و مدرک ما دقیقا در این نوار کاستها موجود است.
برخی از مصاحبههای کامرون در مدارس، موزهها و کتابخانههای جنگ استفاده میشوند ولی رویا و آرزوی او در دسترس بودن اثرش در موزه ملی و عمومی است.
کامرون گفت: «فکر میکنم شنیدن سرگذشتشان از زبان خودشان در مقایسه با خواندن آن در کتابها یا شنیدن از زبان دست دوم و سوم بسیار مهمتر است.»
کهنهسربازان آزادی را به ما هدیه دادند و فکر میکنم افراد بیشتری دقیقا آنچه که آنها انجام دادند بایستی درک کنند.
ترجمه: عطیه اسعد
منبع: cbc.ca/news/canada
