شماره 113 | 11 ارديبهشت 1392 | |
به گزارش سایت تاریخ شفاهی ایران، در ادامه سلسله نشستها و کارگاههای تخصصی انجمن تاریخ شفاهی ایران، گروه تاريخ و جهاد دانشگاهی دانشگاه اصفهان، هشتمین نشست تخصصی تاریخ شفاهی را با عنوان: «آموزش در تاریخ شفاهی» در سوم اردیبهشت 1392 در دانشکده ادبیات و علوم انسانی این دانشگاه برگزار کردند. انجمن تاریخ شفاهی ایران؛ حوزه هنری؛ سازمان اسناد و كتابخانة ملي جمهوري اسلامي ايران؛ سازمان كتابخانهها، موزهها و مركز اسناد آستان قدس رضوي و مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ همکاران و همراهان این نشست بودند. هدف از برگزاري این نشست؛ بررسی جایگاه آموزش تاریخ شفاهی در ایران، و ارائه راهکارهایی برای بهبود و ارتقای آموزش عمومی و تخصصی این گونه تاریخنگاری و دانش افزائي در حوزهی تاريخ شفاهي اعلام شده بود. افتتاحیه این نشست در دو نوبت صبح و عصر برگزار گردید. در نوبت صبح ریاست جلسه بر عهده دکتر مرتضی دهقان نژاد بود و ایشان ضمن خیر مقدم به همه شرکت کنندگان نشست، دلیل برگزاری آن با شمار اندک (حدود 45نفر) را برای ایجاد فضای گفتگو میان اهالی تاریخ شفاهی دانست که به گفته وی البته بیشتر در میان نهادها و موسسات حضور دارند و دانشگاهیان نقش کمرنگی در میان آنان ایفا میکنند. سپس دکتر بیدهندی قائم مقام دانشگاه اصفهان و رییس دانشکده ادبیات و علوم انسانی پس از خیر مقدم به حضار اظهار داشت که تاریخ شفاهی میتواند کاربردی فرارتر از تاریخ در عرصههایی چون فلسفه و حکمت، طب، سیاست و مدیریت داشته باشد و مصاحبه فعال میتواند اطلاعات ذهن مصاحبه شونده به گونه ای ارایه کند که شاید خود او نتواند آنها به رشته تحریر درآورد. از این رو آموزش تاریخ شفاهی به دیگر رشتهها را نیز سودمند دانست. پس از پایان سخنان دکتر بیدهندی، دکتر دهقان نژاد ضمن تشکر از او در تایید گفتههای وی اظهار امیدواری کرد روزی در هر ادارهای بخشی به عنوان تاریخ شفاهی سازمانی در کنار بایگانی مرسوم در ادارات شکل بگیرد تا مدیران آینده بتوانند ضمن استفاده از تجارب مدیران پیش از خود از تکرار اشتباهات آنان و تحمیل هزینه به کشور خودداری کنند. دکتر منتظرالقائم، مدیر گروه تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی نیز ضمن سپاسگزاری از برگزارکنندگان و شرکتکنندگان نشست، اظهار داشت ازآن جا که فرهنگ مبنای هویت جامعه قرار میگیرد، نسبت به فرهنگ سازی باید حساسیتی دو چندان وجود داشته باشد. او در ادامه از ضرورت ایجاد نهادهای فرهنگی در دانشگاه و حوزه یاد کرد و گفت که این دو ارکان اساسی فرهنگ جامعه هستند و میتوانند ضامن حفظ و بقای فرهنگ کشور و انتقال آن به نسلهای بعد باشند. او رشته تاریخ شفاهی را ابزاری دانست که میتواند این مسیر را هموار سازد و قسمتی از هویت ما را به آینده منتقل کند. او در ادامه خبر داد دانشگاه اصفهان درصدد تأسیس دانشکده علوم تاریخی با سه گروه مختلف است که یکی از آنها تاریخ شفاهی خواهد بود. وی سپس با عنایت به تفاوت مبانی فرهنگی ناسوتی غرب که زادگاه تاریخ شفاهی است و فرهنگ لاهوتی ایرانی که بر خلاف غرب به آسمان نیز نظر دارد، از ضرورت نوآوری و ایجاد نگاه بومی به این رشته با توجه و بهرهگیری از میراث گذشته چون «علم الحدیث» گفت. دکتر دهقان نژاد در تکمیل گفتههای دکتر منتظرالقائم گفت که باید با بهره از تجارب دیگران راه خود را انتخاب کنیم و اهداف آینده را با توجه وضعیت کنونی خود بسنجیم و پیش بینی کنیم. او سپس از آقای دکتر مرتضی نورائی، دبیر علمی هشتمین نشست تاریخ شفاهی برای ارایه گزارش خود دعوت به سخنرانی کرد. دکتر نورائی ضمن تشکر از کلیه مدیران و دست اندرکاران برپایی نشست، اشاره ای داشت به برپایی نشستهای گذشته از سال 1383 و مطالبی که در آنها چون فلسفه تاریخ شفاهی، مصاحبه، ویراستاری، تدوین، و موضوع یابی مورد بحث و گفتگو قرار گرفته اند. او دستاورد این ده سال فعالیت را در پنج محور برشمرد: وی سپس هدف از برپایی این نشست را بررسی چگونگی انجام آموزشها تحت عنوان کارگاههای تاریخ شفاهی در سطح کشور و رسیدن به قالبی دانشگاهی برای محتوی و سطوح مورد نیاز برای تدریس و این که آموزش گیرندگان از چه اطلاعاتی باید برخوردار باشند، برشمرد. وی با ذکر این که تاریخ شفاهی عموماً برای اقشاری است که توان علمی چندانی ندارند، پرداختن به مطالب بسیار پیچیده نظری و علمی در آموزش عمومی این رشته را غیرضروری تلقی کرد و آن را باعث ریزش مخاطب دانست. او با اشاره به اینکه نویسندگان مقالات ارسال شده برای نشست میباید به امر تدریس وارد میشدند و ضمن آن به تعریف یک دوره آموزشی دانشگاهی میپرداختند، اظهار داشت شمار مقالات رسیده اندک بوده است زیرا ورود به این مطالب شهامت خاص خود را میطلبیده است. وی سپس به نحوه ارایه مقالات در نشست و پس از آن، انتشار آنها از سوی جهاد دانشگاهی اشاره کرد و گفت که جدا از مقالات، مباحث مطرح شده در نشست نیز همراه مقالات این نشست و نشست هفتم منتشر خواهند شد. او گفت انتظار دارد این نشست همانند نشست سال 1383 تعیین کننده خط سیری برای ده سال آینده و ارایه کننده سازوکارهایی برای موفقیت شفاهی کاران در سالهای آینده باشد. او همچنین اظهار امیدواری کرد مشارکت افراد در مباحثی که در این نشست پیش میآید نهایتاً بتواند به مرحله تعریف دوره دانشگاهی و تعیین سرفصلها برای رشته تاریخ شفاهی بیانجامد. او گفت در حال حاضر در سطح کشور تنها در مقطع دکتری تاریخ محلی دانشگاه اصفهان دو واحد درسی با عنوان تاریخ شفاهی ارایه میشود. او در پایان ضمن اشاره به نگاه مثبت مدیران پیشین گروه تاریخ در دانشگاه اصفهان برای راه اندازی کارشناسی ارشد تاریخ شفاهی در این دانشگاه اظهار امیدواری کرد تحقق این امر به تولید علم و کارآفرینی برای فارغ التحصیلان رشته تاریخ بیانجامد. جلسه نخست صبح در آغاز جلسه آقای کمری مسئله آموزش تاریخ شفاهی را بنا به تجربه ای که در نشستهای گذشته حاصل شده است مهمترین مسئله دانست که در نشستهای بعدی نیز همچنان موضوعیت بحث و بررسی و نیاز به توجه خواهد داشت. او برای آموزش تمهیداتی پنج گانه برشمرد؛ نخست آن که آموزش وقتی مطرح میشود که چیزی ارزش، اهمیت و ضرورت فراگرفتن دارد؛ دوم آن که آموزش امری دوسویه است که آموزنده و فراگیرنده هر دو پیوسته نیازمند آموختن هستند. سوم آن که اذعان به فراگرفتن مبتنی بر آگاهی از نداشته ها و ندانستهها است و علم به جهل مقدمه فراگرفتن است. چهارم آن که معنای علم اعتباراً در معنای وسیع خود رسیدن به ساحت دانایی و توانایی است. پنجم آنکه فراگیری امری بین الاذهانی است که در محیط جمعی و بر حسب روابط اجتماعی شکل میگیرد. او در امر کلیات آموزش چند نکته را نیز درخور توجه دانست؛ نخست سروکار داشتن با دانش، فن و هنر در آموزش تاریخ شفاهی، دوم فراگیرنده، سوم آموزنده، و چهارم چند و چون آموزش، که ذیل هر کدام آنها بحثهایی وجود دارد که میباید در مسئله شناسی و موضوع یابی مترتب بر آموزش به شکل پیکره مند و اندام وار طراحی شوند. او همچنین در آموزش تاریخ شفاهی شیوهها، مکان، درسنامه، کتابچههای راهنما، و رسیدن به شیوه آزمون در کارگاهها و کلاسها را شایسته توجه تلقی کرد. او به عنوان مثال در ذکر ویژگیهای جبلی، ذاتی و مقدماتی فراگیر یا آموزنده، توانایی خوب و دقیق شنیدن، خردمندی و حریت برای پیشگیری از تولید گزاره های صرفاً ادبی به جای تاریخ یا دخالت سوگیرانه ایدئولوژی در تحلیلها و شبه قضاوتها را لازم دانست و در ادامه مسائلی چون مخاطب، هدف گذاری، و سطح آموزش را نیز از جمله دیگر مطالب مبتلابه مهم و شایسته توجه در آموزش تاریخ شفاهی برشمرد. پس از سخنان آغازین آقای کمری، دکتر مهدی ابوالحسنی مقاله خود را که با مشارکت دکتر مرتضی نورائی نگاشته بود با عنوان «تاریخ شفاهی و آموزشهای علمی کاربردی» ارایه کرد. ابوالحسنی ضمن اشاره به ضرورت فرهنگ سازی و رشد همه جانبه، یکی از الزامات آن را تحقیق و پژوهش دانست که تاریخ شفاهی میتواند یکی از ابزارهای آن در بخشهای مختلف جامعه اعم از سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی باشد. او افزود آگاهی مدیران هر سازمان از پیشینان خود میتواند به ترقی بیشتر سازمان و جلوگیری از تکرار هزینه ناشی از اشتباهات گذشته بیانجامد. وی مقاله خود را بخشی از طرح جامعتری برشمرد که با عنوان «دانشگاه علمی-کاربردی تاریخ شفاهی» برای تربیت «پژوهشگر تاریخ شفاهی» به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ارایه شده است و برای مثال در توضیح مفهوم «کاربردی» به مهارتهای لازم برای تاریخ شفاهی از جمله مصاحبه اشاره کرد. او سازوکار لازم این طرح را مصاحبه فعال تاریخ شفاهی و زمینههای تحقیق در آن را تاریخ، جامعه شناسی، قوم شناسی و روان شناسی معرفی کرد و مقطع تحصیلی مناسب برای آن را تحصیلات تکمیلی برشمرد. او در برشمردن دانش و مهارتهایی فراگیران در این دوره خواهند آموخت به نیازسنجی، تهیه و تنظیم طرحهای پژوهشی، سوژه یابی، طراحی و اجرای مصاحبه فعال و آگاهانه، پیاده سازی، تدوین و تنظیم متن مصاحبه، شایستگیهای کانونی شامل قابلیتهای جمع آوری و سازماندهی و تجریه تحلیل اطلاعات و دادهها، مهارتهای پایه شامل مهارتهای ارتباطی و مهارت گوش دادن اشاره کرد و گفت داشتن این مهارتها به اشتغال زایی و کارآفرینی برای فارغ التحصیلان خواهد انجامید. او 32 واحد درسی مورد نظر برای این مقطع را دارای تنوعی دانست که بیانگر ارتباط پژوهشگری تاریخ شفاهی با دیگر رشتههای علوم انسانی چون تاریخ، علوم سیاسی، و روانشناسی است و سپس سخنان خود را با ارایه فهرستی از نام این واحدها به پایان برد. برای مشاهده عکس های نشست، اینجا کلیک کنید. ادامه دارد... محمد کریمی
| |
http://www.ohwm.ir/show.php?id=1740 تمام حقوق اين نشريه متعلق به سايت تاريخ شفاهي ايران [oral-history.ir] است. |