در زبان مردم آن گاه که واژه «عید» به تنهایی به کار می‏رود، سخن از عید نوروز است. نوروز بی‏گمان ماندگارترین، کهن‏ترین و زیباترین آیین ایرانی است که دامنه‏اش امروز از تبت تا کریمه را فراگرفته است. نوروز ریسمان یکپارچگی ملتی بزرگ است که تاریخ چند هزارساله‏اش سهمی بزرگ در میراث تاریخی تمدن، ادب، هنر و فرهنگ جهان دارد. این جشن با شکوه را به همه ایرانیان و به ویژه خوانندگان گرامی خود تبریک می‏گوییم و برایشان آرزوی سالی پر از شادی و پیروزی می‏کنیم.

سالی که پشت سر نهادیم، با همه افت و خیزهایش سال پرباری برای تاریخ شفاهی ایران بود. انتشار آثار متعدد در حوزه خاطرات و برپایی کارگاه‏های آموزشی و جلسات نقد و بررسی آثار در نقاط مختلف کشور نشان از فراگیرتر شدن این رشته کارآمد در میان مردم به ویژه اهالی فرهنگ دارد. سایت تاریخ شفاهی ایران نیز بخشی از این فرآیند بود که توانست هفته نامه خود را با وجود همه کاستی‏ها به شماره صد برساند و سال آینده را نیز با شماره یک‏صدوده آغاز کند که امید داریم برایمان خوش یمن باشد. در شماره صد بزرگواران بسیاری از طیف‏های گوناگون فعال در عرصه تاریخ شفاهی کشور برایمان نوشتند و گفتند. از همه خواسته بودیم که ما را نقد کنند، با این حال بیش از نقد، لطف خود را شامل حال ما کردند که لازم بود زودتر از این از همه این عزیزان تشکر و قدردانی کنیم. بررسی و جمع بندی همه نظرات، و البته اندکی وقت، مجال نداد که زودتر این حقیر این چند سطر را بنویسم. از این بابت از همه پوزش می‏طلبم. دیدگاه‏های این بزرگواران را به دیده منت داریم و نکاتی که ذکر کرده اند را به کار خواهیم بست؛ البته به تناسب بضاعت و امکاناتمان که تحقق برنامه‏هایی که بر خواهم شمرد همه منوط به آن‏ها است.

برای دوره انتشار نشریه برخی دوستان پیشنهاد به افزایش فاصله میان دو شماره داده بودند، تا به واسطه آن فرصت کافی برای تهیه مطالب بلندتر و بهتر فراهم شود. مشورت با اهالی فن در مطبوعات در این باره ما را فعلا بر آن داشت تا با همین فاصله به کار خود ادامه دهیم. اما پرداختن به مقالات تخصصی و دانشگاهی را هم نمی‏توانیم از نظر دور بداریم. از این رو با گفتگوهای اولیه ای که با مدیریت مرکز مطالعات پایداری حوزه هنری و نیز انتشارات سوره مهر صورت گرفته است، در نظر داریم این دست مقالات را که تاکنون شمار زیادی از آنها روی سایت قرار گرفته اند همراه با آنچه از این دست که به دستمان برسد، به صورت نسخه کاغذی و با عنوان «کتاب فصل تاریخ شفاهی ایران» به دو زبان فارسی و انگلیسی منتشر کنیم.

همچنین با موافقت مدیریت مرکز بنا داریم سلسله نشست‏های تخصصی درباره تاریخ شفاهی را با حضور کارشناسان این عرصه برای بررسی و نقد آثار و نیز بحث و گفتگو در حوزه‏های چالش برانگیز تاریخ شفاهی برگزار کنیم. یکی از اهداف این نشست‏ها، ایجاد فرصتی برای به اشتراک گذاردن تجارب و نیز پیوند خوردن فعالان این عرصه به یکدیگر برای اجرای طرح‏های مشترک و بهره وری بیشتر از امکانات موجود در سازمان‏ها و نهادهای مختلف است. امید داریم که از مسیر این نشست‏ها در امر همگانی شدن تاریخ شفاهی نیز گامی برداشته شود. از همه عزیزان دعوت می‏کنیم برای این بخش ما را از نظرات و پیشنهادات خود آگاه کنند.

بخش عکس که مدتی از گردونه کارمان خارج شده بود، مجدداً با تغییراتی راه اندازی خواهد شد. این بخش فکر و نیروی برنامه نویسی خاص خود را می‏طلبد که تغییراتش گام به گام انجام خواهد شد. از این رو در این باره قدری صبوری لازم است. توضیحات بیشتر در این باره را در یکی از مطالب این شماره خواهید دید.

تجربه موفق نظرسنجی برای شماره صد، ما را بر آن داشت تا از این راهکار برای پرداختن به موضوعات مبتلابه تاریخ شفاهی ایران با طرح پرسش‏هایی همراه با چند گزینه برای پاسخ بیشتر بهره ببریم. لطفاً پرسش‏هایی که به گمانتان در این باره مفید هستند برای ما ارسال کنید.

کارهای دیگری نیز در عرصه بین‏المللی و ترجمه مقالات خارجی به ویژه از حوزه آمریکای لاتین در نظر داریم که امیدواریم بودجه و امکانات لازم برای آنها را به دست آوریم. در سالی که گذشت مانند بسیاری از سازمان‏های منتفع از بودجه عمومی کشور، از همان روزهای نخست تابستان برای تامین هزینه‏ها به مشکل برخوردیم و با اینکه اکنون در آستانه نوروز 1392 هستیم هنوز بدهی خود به شماری از همکاران صبورمان را نپرداخته ایم. در اینجا لازم است از همه این عزیزان بابت این تاخیر چند ماهه پوزش بخواهیم و اظهار امیدواری کنیم که به زودی به وعده‏های مالی خود عمل خواهیم کرد. در این باره همچنین لازم است از تلاش صمیمانه، اگرچه بی‏ثمر، جناب آقای محسن مؤمنی شریف ریاست محترم حوزه هنری و نیز دیگر همکاران گرامی‏شان در مدیریت طرح و برنامه حوزه هنری برای تامین هزینه‏های سایت و هفته نامه تاریخ شفاهی تشکر ویژه داشته باشم. امید آنکه سال آینده این کاستی‏ها جبران شود.

در پایان بر خود فرض می‏دانم از همه همکاران سخت کوش، پرتوان و کم توقع خود که مجال ذکر نام آنها نیست، تشکر کنم و آرزو کنم در سال آینده، با گام‏هایی استوارتر، اندیشه ای پربارتر، و دانشی گرانبارتر، همراه با سلامتی و شادکامی، در کنارمان باشند.

نوروزتان پیروز
هر روزتان نوروز باد

محمد کریمی