دکتر حسن آبادی درباره عملکرد سایت و هفته نامه تاریخ شفاهی، گفت: «اگر از این دیدگاه نگاه کنیم که در مجموع، این هفته نامه، اولین نشریه الکترونیکی در زمینه تاریخ با رویکرد تاریخ شفاهی است که در گستره وسیعی برای علاقمندان ارسال می گردد، با توجه به این که جمع‏آوری مطلب در حوزه تخصصی کار سختی است، آن هم در پروسه زمانی یک هفته ای، باید برای این پشتکار به دست اندرکاران تبریک گفت، و این که در  این دو سال بدون وقفه و انحطاط کار کرده اید، مهم است و فی‏النفسه خوب است، یک برند است.»
او گفت: «من هدفتان را در صفحه اول نشریه ندیدم و شاید به دلیل وابستگی سایت و هفته‏نامه به همان سایت اکتفا کرده‏اید. اما معتقدم که باید هدف را در هفته‏نامه هم برجسته کنید. چراکه به گمانم 90 درصد ما مورخان تنبل و بی توجه هستیم و ممکن است تا کنون بخش «درباره ما» را در سایت شما نخوانده باشیم.»

دکتر حسن آبادی درباره میزان ارتباط سایت با سایر شفاهی کاران و موسسات و مراکز گفت: «هدف گزاری شما در برقرار ی ارتباط با مراکز و تاریخ شفاهی کاران مستقل باید مشخص باشد. باید سعی گردد در زمینه محتوایی  این هدف‏گزاری مشخص گردد تا میزان گذاشتن مطالب در هفته‏نامه به تناسب این سیاست‏ها باشد. شما در برقراری ارتباط با جامعه مورخان شفاهی کار در خارج از تهران نبوده‏اید و نتوانستید با جامعه عموم ارتباط برقرار کنید.»

وی افزود: «یکی از ایرادها که از دوستان می‏شنوم، این است که می‌گویند، شما بلندگوی حوزه هنری شده‏اید و بیشتر اتفاق‏های آن مرکز را پوشش می‏دهید؛ در حالی که من خودم می‏دانم با توجه به برخی پشتیبانی‏ها و هزینه‏ها، ناچارید و این یک امر طبیعی است؛ هرچند مورد پسند نیست. دیگر این که همیشه بیش از70 درصد مطالب شما مربوط به جنگ وانقلاب است؛ حداقل باید تبیین کنید که چرا این طور است؛ باز هم یادآوری می‏کنم؛ من از آنجا که خودم هم درگیر هستم، می‌دانم که با توجه محل قرارگیری در مرکز مطالعات پایداری این امری طبیعی است. هم چنین مسئله دیگری که نباید از یاد برد این است که تاریخ شفاهی در ایران بر دو عامل انقلاب و جنگ، استوار است و ناخود آگاه، فعالیت‏های دیگر را تحت‏الشعاع خود قرار می‏دهد. البته این دلائل نباید محملی برای نادیده انگاشتن حوزه‏های دیگر و ضعف کارکرد در این زمینه باشد؛ این پاسخ را می‏توانید به بقیه بدهید.»

او در پاسخ به این که کدام بخش را بیشتر می‏پسندد، گفت: «در حیطه اخبار راضی هستم؛ آموزش را هم می‏پسندم؛ همچنین ترجمه برخی مقاله‏های خارجی درباره پیاده‏سازی، مباحث نظری در تاریخ شفاهی، تاریخ شفاهی ارتش آمریکا و ... به کارم آمد. اگر از ویژه‏نامه بیشتر بهره ببرید، بهتر است. بخش خاطره به عنوان پاورقی، خوب است این قدر پررنگ نباشد؛ به نظر من دیگر تکراری و نخ‏نما شده است.»

حسن آبادی پیشنهاد کرد: «برای دهه آینده، آسیب‏شناسی کنید؛ اینکه اصلاً در جای دیگر کار تاریخ شفاهی انجام نمی‏شود، یا عملاً در محیط جنگ و انقلاب باقی مانده است و... دلایل همین حقیقت را تحقیق و به جامعه مخاطبان خود ارائه دهید. یکی ازکارهایی که این مجله بهتر می تواند انجام دهد طرح موضوعات نو و گشودن حوزه‏های جدید کاری برای تاریخ‏شفاهی‏کارانی است که تازه وارد این کار شده‏اند تا  در چنبره گفتمانی نسل اول تاریخ شفاهی‏کاران گرفتار نشوند.»

پیشنهاد دیگر او، برجسته کردن و جداسازی آیتم ها در صفحه اول هفته‏نامه است. چرا که در هفته‏نامه علمی باید دسته‏بندی اطلاعات باشد حتی به این قیمت که در شماره‏ای یکی از آیتم‏ها خالی باشد؛ اما در عوض چهره مجله علمی‏تر می‏شود.

مدیریت بخش امور اسناد و مطبوعات آستان قدس رضوی، درباره طراحی هفته‏نامه پیشنهاد کرد: «طراحی، زنده‏تر شود، زیرا تاریخ شفاهی، زیاد هم کهن نیست و تاریخ دیروز و زنده است؛ بعضی‏ها معتقدند این رنگ بیشتر تاریخی است نه تاریخ شفاهی. با این نگاهی که طراحی شده علمی نیست و انگار فقط یک وب سایت است.»

او در پایان یاد آور شد: «همین که چنین نشریه‏ای برای بیان افکار و نگاه‏ها وجود دارد، غنیمت است. با این همه بی‏خبری که گروه‏های مرتبط با تاریخ از حال هم دارند، ارتباط تاریخ‏شفاهی‏کاران از اهمیت بیشتری برخوردار است. خصوصاً که استفاده از تجربیات یکدیگر در پیشرفت کار تاریخ شفاهی تاثیر دارد. البته جامعه مخاطبان آن محدود است، وضعیت تاریخ شفاهی ما همین است و نمی‏شود توقع بیشتری داشت.»

گفت وگو و تنظیم از: ملیحه کمال الدین