اریک هابزبام درگذشت

اریک هابزبام تاریخ‏نگار مارکسیست انگلیسی در نخستین ساعات صبح روز یکم اکتبر 2012 (یازدهم مهر ماه)دربیمارستان رویال فری لندن درگذشت.
اریک جان ارنست هابزبام (Eric John Ernest Hobsbawm) در 9ام ژوئن 1917 در بندر اسکندریه مصر در خانواده‏ای یهودی چشم به جهان گشود. پدرش یک تاجر لهستانی تبار و مادرش اتریشی بود. کودکی او بیشتر در کشورهای آلمانی زبان گذشت، اما والدینش با او به انگلیسی سخن می‏گفتند.
او در 12 سالگی پدرش و 2 سال بعد مادرش را از دست داد. خاله و عمو او سرپرستی او و خواهرش را به عهده گرفتند. آن دو ازدواج کردند و پس از به قدرت رسیدن هیتلر در 1933 از آلمان به لندن نقل مکان کردند.
او در کینگ کالج کمبریج به ادامه تحصیل پرداخت و سپس دکتری خود را از دانشگاه کمبریج دریافت کرد.
در جریان جنگ جهانی دوم به ارتش پیوست و در سپاه آموزش ومهندسی ارتش سلطنتی انگلستان خدمت کرد.
او که گرایش به اندیشه‏های ‏مارکسیستی را از 1931 در برلین با عضویت در احزاب کمونیستی آلمان آغاز کرده بود، از 1946 تا 1956 عضو گروه تاریخ نگاران حزب کمونیست بود. او تهاجم شوروی به مجارستان در 1956و سرکوب بهار پراگ را محکوم کرد. او از جمله اندیشمندان پیشرو در ترویج کمونیسم اروپایی در برابر کمونیسم شوروی بود.
در 1947 تدریس در دانشگاه برکبک Birkbeck  شهر کمبریج در رشته تاریخ را آغاز کرد. اما به خاطر دشمنی‏های ‏سیاسی هیچ گاه امکان تدریس در دانشگاه کمبریج را نیافت.
او در 1952 نشریه پژوهشی دانشگاهی گذشته و حال  Past & Present  را همراه دیگر همفکران خود پایه ریزی کرد. در دهه 1960 در استنفورد استاد مدعوو بود. در 1970 به درجه استادی رسید و در 1978 به عضویت فرهنگستان بریتانیا درآمد. او در 1982 بازنشسته شد و در 2002 به ریاست دانشگاه برکبک برگزیده شد و تا پایان عمر این سمت را برعهده داشت.
او به زبان‏های ‏آلمانی، انگلیسی، فرانسه، اسپانیایی و ایتالیایی روان سخن می‏گفت و می‏توانست متون ‏پرتغالی و کاتالانی رابخواند.
اریک هابزبام یکی از برجسته‏ترین تاریخ نگاران قرن بیستم میلادی در بریتانیا و جهان با مکتب مارکسیستی بود. او در تمام عمر عضو تأییدشده حزب کمونیست انگلستان بود. بارزترین آثار او سه گانه قرن طولانی نوزدهم (عصر انقلاب: اروپا 1848-1789، عصر سرمایه: 1875-1848، عصر امپراتوری: 1914-1875)، عصر نهایت‏ها ‏درباه قرن کوتاه بیستم، و مجموعه مقاله به ویراستاری او هستند که در آن به اندیشه «سنت‏های ‏ابداعی» پرداخته شده است.
او در نخستین ساعات یکم اکتبر 2012 در سن 95 سالکی در بیمارستان رویال فری لندن پس از یک بیماری طولانی درگذشت. دخترش جولیا دلیل مرگ او را ذات الریه اعلام کرد. او گفت:
«سال ها بود که با سرطان خون بی هیچ سرو صدایی دست و پنجه نرم می‏کرد. تا لحظه مرگ تلاش می‏کرد که همه کارش به نحو مطلوب انجام شود و کارهای روزمره خود را همچنان خودش انجام می‏داد؛ وقتی درگذشت کنار بسترش چندین روزنامه روی هم چیده شده بود.»