روابط ایران و آمریكا پس از پیروزی انقلاب اسلامی، همواره از مناقشه‌بر‌انگیزترین مسائل در حوزه‌ی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بوده است. واقع‌شدن در چهار راه شرق و غرب، همجواری با اتحاد جماهیر شوروی، وجود منابع سرشار نفت و بهره‌مندی از یك موقعیت مهم و استراتژیك در منطقه، باعث شده ‌بود ایران همواره مورد توجه ایالات متحده باشد؛ به‌علاوه اینكه ایران یكی از بزرگ‌ترین بازارهای آمریكا در منطقه به‌شمار می‌رفت. به‌طوری‌كه طبق گزارش‌ها 25 درصد بودجه‌ی كشور صرف‌ خرید تسلیحات پیشرفته از آمریكا می‌شد. در كنار همه‌ی اینها، ایران «جزیره‌ی ثبات»، ژاندارم و حافظ منافع غرب و آمریكا و سدّ آهنینی در برابر نفوذ كمونیسم محسوب می‌گردید. تمام این عوامل باعث شده ‌بود ایران و رژیم وابسته‌ی پهلوی اهمیت فوق‌العاده‌ای برای آمریكا داشته ‌باشند، لذا ازدست‌دادن چنین پایگاه مهمی در منطقه‌ی خلیج فارس برای آمریكا بسیار خطرناك بود. بنابراین زمانی كه مبارزات انقلابی مردم ایران به اوج خود ‌رسید و رژیم در آستانه‌ی سقوط قرار داشت، دولت آمریكا تمام تلاش خود را به‌كارگرفت تا از سقوط شاه و پیروزی انقلاب جلوگیری كند. كارتر با وجود ادعای دفاع از حقوق بشر،‌ از هیچ‌گونه حمایت مادی و معنوی برای حفظ رژیم و مقابله با مبارزات آزادی‌خواهانه و استقلال‌طلبانه‌ی مردم ایران فروگذار نكرد، اما علی‌رغم همه‌ی این حمایت‌ها، انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام‌خمینی و در میان ناباوری قدرت‌های بزرگ و تحلیل‌گران سیاسی به پیروزی رسید و غرب را با چالشی جدید به‌نام «جمهوری اسلامی» مواجه كرد؛ پدیده‌ای كه پس از گذشت چند دهه همچنان به كابوسی برای غرب تبدیل شده‌است.

گفتنی است این کتاب، پیشتر با عنوان «ماموریت مخفی درتهران، خاطرات ژنرال هایزر» در سال 1365 با  ترجمه ع. رشیدی توسط موسسه اطلاعات، و سپس خدمات فرهنگی رسا در همان سال با ترجمه محمد حسین عادلی منتشر شده است.

همچنین موسسه نهاد گذاری مطالعات علمی و پژوهشی گویا نسخه ترجمه شده توسط محمدحسین عادلی را در سال 1376 به صورت 23 نوار کاست 60 دقیقه ای با صدای زهرا اذعانی ارائه داد.