حفظ تاریخ بِی اِریا در کالیفرنیا

وقتی هفته گذشته دفتر تاریخ شفاهی محلی دانشگاه کالیفرنیا در برکلی اعلام کرد که در حال آغاز تحقیق بر روی طرحی در مورد پل بی بریجBay Bridge است، سوالی به ذهن همه خطور کرد این بود: آیا دانشگاه کالیفرنیا در برکلی یک دفتر تاریخ شفاهی محلی دارد؟
بله، این دفتر از سال 1954 وجود داشته— به عنوان شعبه ای از کتابخانه بنکرافت Bancroft – که به حفظ تاریخ بی اریا Bay Area و غرب ایالات متحده اختصاص یافته و این کار با «انجام مصاحبه‏هایی پژوهشی با کسانی که شاهد گذشته بوده‏اند انجام می شود که روی نوار ضبط شده و پیاده می‏شوند.»
طرحی بی بریج طوری زمان بندی شده که با انهدام دهانه شرقی پل همزمان باشد. سم ردمن Sam Redman - متخصص تحقیق - در جستجوی خاطرات کسانی است که برپا شدن آن را نظاره کرده‏اند، به ساخت آن کمک کرده‏اند و شاهد این بوده‏اند که چگونه زندگی‏ها دستخوش تغییر شدند.
او گفت : «یکی از شگفتی‏ها میزان استفاده از آن بلافاصله بعد از ساخت بود. ترافیک واقعی دو یا سه برابر پیش‏بینی‏ها بود.»
دفتر تاریخ شفاهی با دقت و مو شکافی طرحৱهایی را مستندسازی کرده که گستره آن از هنرها و ادبیات گرفته تا جنبش‏های اجتماعی، سیاست، علم و فناوری را شامل می شود، طرح‏هایی که مقاطع تکان دهنده تاریخ را حفظ می‏کنند.
شما امروز درباره غول‏های سیاسی کالیفرنیا؛ رونالد ریگان Ronald Reagan ، ادموند جی براون Edmund G. Brown و ارل وارن Earl Warren زیاد می‏شنوید. (ایرا هیمن Ira Heyman، منشی حقوقی سابق وارن و بعداً رئیس دانشگاه کالیفرنیا در برکلی: «وقتی وارنر فرماندار جمهوری خواه کالیفرنیا بود، ناامیدانه در تلاش بود تا یک بیمه پزشکی سالمندان با بودجه دولت راه‏اندازی کند. این نمونه‏ای از ارزش‏های بنیادینی بود که او به دادگاه عالی آورد. او برای افراد عادی ارزش قائل بود و در پی دفاع از آنان در برابر قوی‏ترها بود.»)
به حرف‏های کسانی گوش می‏دهید که در میان بهبوهه جنگ جهانی دوم زندگی کرده‏اند. ( فیلیس گولدPhyllis Gould، که در 21 سالگی یکی از زنان بسیاری شد که در کارخانه های کشتی‏سازی ایست بی East Bay در 1942 کار می‏کردند: «من جوشکار خوبی بودم و عاشق این کار بودم . بسیار رضایت بخش بود. من همیشه گلدوزی کرده بودم، شما می‏خواهید تمام کوک‏هایتان یک اندازه باشند و زیبا به نظر برسند. خوب در مورد جوشکاری هم همینطور بود.»)
ردمن می‏گوید: «مردم می‏توانند بشنوند که زندگی در گذشته چگونه بوده است. تقریباً تمام مصاحبه‏های ما به صورت صوتی و تصویری ضبط شده‏اند. ما متن پیاده شده را به صورت آنلاین (http://bancroft.berkeley.edu/roho) در دسترس قرار می‏دهیم. و برای دسترسی به هیچکدام از این‏ها لازم نیست حتما دانشجو باشید.»
ردمن گفت او و همکارانش، که هزاران مصاحبه را گردآوری کرده‏اند، در «کار قرن» هستند، یعنی آنها مسئول حفظ تاریخ برای نسل‏های آینده هستند. طرح بی بریج دارای فوریت است زیرا به محض آنکه سازه‏های پل از بین برود، تنها چیزی که باقی می‏ماند «اثری است که بر روی مردم گذاشته.»
حتی در آغاز این تحقیق، رد من خبرهای خوب و جالبی را فاش کرده است.
او گفت مسائل مربوط به بودجه و مهندسی خبر از شیوه‏های متفاوت ساخت آن می‏دهند.— از شرق با ستون سر آزاد، از غرب معلق— اما مهندسی که طرح را نظارت می‏کرد هیچ وقت هیچ کدام را نساخته بود، پس باید مشاوران متخصص را به کار می‏گرفت.
او گفت اولین کسانی که از پل استفاده کردند فکر می‏کردند عوارض 65 سنتی آن کمی سنگین است.
ردمن گفت: «من با زنی صحبت کردم که در سخت‏ترین مقطع دوران رکود اقتصادی بزرگ داشت به کالیفرنیا مهاجرت می‏کرد. و من از او پرسیدم آیا این پول زیادی است. جوابش این بود که می‏توان با هزینه‏عبور از پل یک همبرگر و یک قرص نان خرید. در آن زمان این مسئله‏خیلی مهمی بود.»
تحقیقات حرف او را ثابت می‏کند. با در نظر گرفتن تورم ، 65 سنت در 1936 برابر است با 10 دلار و هفتادو پنج سنت امروز.
بگذارید مطمئن شویم مسئولین عوارضی بِی اِریا از این مسئله بویی نمی‏برند.