جوانان و سالخوردگان جنوب غربی سیاتل ‏برای طرح تاریخ شفاهی گرد هم می‏آیند

نوجوانان سیاتل Seattle  جنوبی، از مدرسه راهنمایی مدسیون Madison ، کانون‏ها‏ی دلدریج Delridge  و ساوث پارک South Park  در بهار سال جاری با شرکت در طرح تاریخ شفاهی انجمن تاریخ جنوب غربی سیاتل با نام «روایت ما از سرگذشت غرب»، به جمع‏آوری ‏تاریخ شبه جزیره دوامیش  Duwamish کمک نمودند.
این نوجوانان با جمع ‏متنوعی از سالخوردگان و ساکنان قدیمی جنوب غربی سیاتل در رابطه با موضوعاتی همچون زمین، کار و موطن ‏مصاحبه نمودند.
حاصل کار آنها ‏از تابستان سال جاری، در موزه لاگ هوس Log House Museum به طور دائمی به نمایش در خواهد آمد و همچنین یک نمایشگاه سیار، همراه با عکس‏ها‏، سرگذشت‏های دستنویس و هدفون‏ها‏یی برای گوش دادن به مصاحبه‏ها‏ به مدارس محلی، کانون‏ها‏ی اجتماعی و کتابخانه‏ها‏ سفر خواهد نمود.
قرار است در چند سال آینده طرح ادامه پیدا کند تا اینکه روایت‏های دسته اوّل جنوب غربی سیاتل قدیم برای همیشه ثبت و ضبط شود.
جودی بنتلیJudy Bentley  از کارکنان موزه یادشده می‏گوید: «ما می‏خواستیم سرگذشت‏ها و تاریخ منطقه را حتّی ‏پس از ورود به آلکی Alki تعریف کنیم، زیرا شاید موزه‏ لاگ هوس به این دلیل شناخته‏شده‏ترین مکان منطقه است که محل تولد سیاتل به شمار می‏رود، اما تاریخ تا زمان حال ادامه پیدا می‏کند، بنابراین ما می‏خواستیم داستان را به روز نمائیم، همچنین بخشی از این کار این بود که جوانان با سالخوردگان مصاحبه کنند، و سالخوردگان نیز با جوانان صحبت کنند... تا گفتگویی درابه این موضوع آغاز شود که زندگی در اینجا چگونه است و از طریق تاریخ، ذهنیتی ‏درباره‏ جامعه شکل داده شود.»
دانش‏آموزان سال هفتم مدرسه مدیسون مصاحبه‏شوندگان را ‏برای مصاحبه‏ها‏ی نیم ساعته به مدرسه خود دعوت نمودند، و این روند تبدیل به یک طرح کلاسی برای دانش‏آموزان یک دبیر علوم انسانی به نام امی ‏اودوناگو Amy O’Donaghue  شد.
اودوناگو گفت: «من فکر می‏کنم این یک موقعیت بین‏نسلی فوق‏العاده است، دانش آموزان می‏توانستند به تاریخ یک محله از نظر مضمون نزدیک شوند، ما آنها را به پرورش مضامین راهنمایی کردیم و سپس آنها سئوالات خود را طرح نمودند.»
در هشتم ژوئن، دانش‏آموزان مدیسون، مصاحبه‏شوندگانشان و عموم مردم به مدرسه دعوت شدند تا پیش نمایشی از کارهایشان را دیده شده و راه های مفید واقع شدن نمایشگاه سیارشان را بررسی کنند.
دانش‏آموزان مدیسون با نام‏های مایلز دانیل Miles Daniel، ‏کم تانیی Cam Tanyi، دُرسا محمد، اندی چین Andy Chin، والاریان گردیز Valarian Gardner، لورن پیترسون  Loern Peterson ‏وامی دو Amy Do، با شکم‏ها‏یی پر از پیتزای مخصوص مهمانی این برنامه، به سخن گفتن درباره این طرح ‏پرداختند.
دانیل گفت: «آنها برای ما درباره موطن، زمین و آب صحبت کردند و اینکه زندگی در جنوب غربی سیاتل چگونه بوده است و در طول زمان چه تغییراتی نموده است.»
 پیترسون گفت که خاطره‏ای ‏که بیش از همه به یاد او مانده این است که خیابان کالیفرنیا چقدر در گذشته متفاوت بوده است.
او گفت: «آنها کمی درباره‏ استفاده از تراموا در کالیفرنیا صحبت کردند و مواقعی که کولاک‏ها‏ی بسیار شدید و چیزهای مانند آن اتفاق می‏افتاد، که در سیاتل نادر بود، امّا وقتی پیش می‏آمد، واقعاًٌ برای ترامواها سخت بود.»
تانیا میان حرف او می‏پرد: «‏من واقعاً از آن لذّت بردم. اینکه بدانیم قبل از زمان ما چگونه بوده خیلی خوب بود.»
استن کریستنسن Stan Christensen 99 ساله که برای این طرح با او مصاحبه شده بود و درباره بزرگ شدن خود در آلکی و یاد گرفتن شنا در لوناپارک صحبت کرده بود، در روز هشتم ‏ژوئیه به مدسیون آمد تا ببیند کار چطور از آب درآمده، او گفت از اینکه در طرح ‏شرکت نموده و خاطراتش را به اشتراک گذاشته خوشنود است.
انجمن تاریخ جنوب غربی سیاتل درباره‏ طرح روایت سرگذشت‏های جنوب غربی سیاتل، چنین آورده است:
گفتن سرگذشت‏ها بخش مهمّی از مشارکت تاریخ است. ما هر روز بدون اینکه درباره‏ آن فکر کنیم این کار را انجام می‏دهیم: خاطرات ما به شیوه‏ها‏ی گوناگونی ضبط می‏شوند. – در نشریات یا دفاتر خاطرات، در فیلم‏ها یا کتاب‏ها، در عکس‏ها یا کارهای هنری، برخی سرگذشت‏ها هیچ وقت نوشته نمی شوند و از طریق سرگذشت‏گویی به حیات خود ادامه می‏دهند. بسیاری از سرگذشت‏های این نمایشگاه به صورت تاریخ‏های شفاهی گردآوری شده‏اند. نوجوانان و سالخوردگان با یکدیگر درباره‏ زمین و کار و موطن در شبه جزیره دوامش مصاحبه کردند.
زمانی نشانه‏ها‏ی طبیعی مشخصه‏ها‏ی جغرافیایی بودند که مسافران از آنها برای یافتن راه خود در یک منطقه از آن استفاده می‏نمودند. در جنوب غربی سیاتل، اوّلین مسافران ‏راه خود را از میان پوگت سوند Puget Sound به خلیج الیوت Elliot  و به سمت بالا به رود خانه ی دوامیش پیدا کردند، سه آبراههای که شبه جزیره دوامیش را به وجود می‏آوردند. امروزه، نشانه‏ها‏ی بسیار بیشتری، طبیعی یا ساخته انسان، ساکنان یک منطقه را به مکان‏های دلخواهشان رهنمون می‏شود. نام‏های آنها برگفته از سرگذشت‏های محلّی است: ساحل آلکی ، لینکولن پارک، خط الرأس پوگت، قلّه دوامیش، نهر لانگ فِلو Longfellow،‏ ها‏ی پونیتHigh Point، تقاطع. این نشانه‏ها‏ به مکان‏های عمومی اشاره دارند که مردم در آنجا گرد هم می‏آمدند. ما از اهالی پرسیدیم که نشانه‏ها‏ی جنوب غربی سیاتل چه تأثیری بر زندگی آنها داشته‏اند.