موزه‏اي براي حفظ تاریخ جنبش کارگري سياهپوستان آمريکا

«زماني که شروع به کار کردم به ما فقط براي ساعات قبل از ظهر حقوق مي‏دادند.»‌ اين بخشي از گفته‏هاي مردي عينکي در طرح پژوهشی تاريخ شفاهي باربران پولمن Pullman است. اين طرح پژوهشی در گنجينه تاريخِ ساختماني در منطقه ساوث سايد South Side، که به عقيده بسياري يک جواهر پنهان است، نگهداري مي‏شود.
يکي ديگر از مصاحبه‏شوندگان مي‏گويد:‌ «بيشتر درآمد ما از انعامي بود که دريافت مي‏کرديم و اگر مي‏خواستيم از ساوث برويم ديگر چيزي گيرمان نمي‏آمد.»
اين هر دو نفر از اعضاي اولين اتحاديه رسمي کارگران سياه‌پوستان آمريکا به نام اتحاديه باربران واگن‏هاي تختخوابدار Brotherhood of Sleeping Car Porters هستند. اين اتحاديه در سال 1925 توسط يک مدافع حقوق مدني به نام اي. فيليپ رندولف A. Philip Randolph سازماندهي شد تا با شرکت قدرتمند واگن‏سازي پولمن مقابله کند. اين اتحاديه به مبارزه با ساعات طولاني کار و حقوق ناچيز کارگران واگن‏هاي تجملي پولمن پرداخت تا اينکه در تاريخ 25 آگوست سال 1937 فعاليت‏هاي آن به رسميت شناخته شد که نهايتاً کمک‏هاي زيادي به جنبش حقوق مدني به دنبال داشت.
بسياري از خدمه و باربران خطوط راه‏آهن که مصاحبه آنها در موزه راندولفِ باربران پولمن نگهداري می‏شود امروز از دنيا رفته‏اند. حتي لين هيوز Lyn Hughes  مؤسس اين موزه می‏گويد که فکر نمي‏کند بيش از 5 نفر از آنها تا امروز زنده باشند. در اين موزه يکي از بزرگترين مجموعه‏هاي عکس، وسايل منزل،‌ و خاطرات شخصي کارگران در جنبش کار سياه پوستان آمريکا نگهداري مي‏شود.
هيوز می‏گويد:‌ «من با حدود 100 نفر از اين کارگران در طول سالهاي متمادي در ارتباط بوده‏ام ولي بسياري از آنها امروز از دنيا رفته‏اند. آقاي يوجين بوزر Eugene Bowser يکي از آنها بود که ماه قبل در سن 94 سالگي فوت کرد. فکر می‏کنم که او آخرين نفر از اين گروه بود که در شيکاگو زندگي می‏کرد.»
هيوز اين موزه را با وجهی که در پی جدايي از همسرش در سال 1995 به او رسید و نیز دريافت يک کمک دولتي به ميزان 188 هزار دلار، در نبش خيابان 104 مريلند Maryland تاسيس کرد. محلي که هيوز موزه را در آن تاسيس کرد يکي از خانه‏هاي سازماني ساخته شده توسط شرکت بزرگ جورج پولمن در سال 1880 بود.
اما اکنون که اين موزه جاي خود را در بين گروه‏هاي مختلف مردمي که به نوعي مدافع حقوق مدني و تاريخ آمريکايي‏هاي سياه پوست بودند باز کرده و کمک‏هاي بسياري را از همين گروه‏ها و باربران سياه دريافت کرده، هيوز دارد استعفا می‏دهد.
هيوز موزه را بعد از يک تور رسمي به بنياد تاريخي پولمن به راه انداخت چرا که در آنجا هيچ نامي از آمریکايي‏هاي سياه پوست برده نشده بود. خود او اين طور حضور خود را در آنجا توصيف می‏کند:‌ «مطالعه اولين کتاب در مورد مشقت‏هاي کارگران سياه پوست خطوط راه آهن به قدري در من اثرگذار بود که مسير زندگي مرا عوض کرد.»
رندولف و اتحاديه‏اش در سال 1941 از رئيس جمهور وقت (فرنکلين روزولت Franklin D. Roosevelt)‌ دستخطي مبني بر لغو تبعيض نژادي در استخدام‏هاي دولت گرفتند. البته روزولت زماني با اين دستور موافقت کرد که رندولف تهديد کرده بود که يک تظاهرات سازماندهي شده را در واشنگتن به راه بياندازد. با اينکه آن حرکت بعد از اقدام رئيس جمهور آمريکا ملغي شد ولي توانست چهارچوب فعاليت‏هاي انقلابي مارتين لوتر کينگ Martin Luther King را در سال 1963 در همان شهر فراهم کند و رندولف در آن تظاهرات نقش يک رهبر و پشتيبان مالي به خوبي ايفا کرد.
بعداً هيوز حکايت‏هاي هزاران باربر و فرزندان آنها را در يک مجموعه ملي به نام گلچيني از حيثيت به ثبت رساند. اين مجموعه حاوي خاطراتي تلخ از رفتار غير انساني کارفرمايان با کارگران سياه قبل از موفقيت اتحاديه در ايجاد تغيير در شرايط کاري آنها است. هيوز می‏گويد: ‌«قبلا همگي اين شغل‏ها بسيار پست به حساب می‏آمدند ولي تحولاتي که اتحاديه آنها را به وجود آورد  باعث شد که کارگران داراي جايگاه اجتماعي بهتري شوند. امروز اين موزه تبديل به تنها مرکز در ايجاد انگيزه براي ادامه اين جنبش شده است ولي وقت آن رسيده که فرد جوانتري دست به کار شود و اين ميراث را وارد مرحله‏اي جديد کند.»
ديويد پيترسون David Peterson که هم اکنون 30 ساله است به عنوان جانشين هيوز منصوب شده است. او در مراسم صندوق خيريه 25 فوريه به اين سمت منصوب شد.
 او در نوجواني دو تن از دوستان خود را (در يک درگيري در ساوث سايد) از دست داد و پس از فارغ‏التحصيلي از دانشگاه اي اند ام فلوريدا Florida A&M University در سال 2007 به وطن خود بازگشت تا به مجمع جوانان اتحاديه ملحق شود.
او در دوران دبيرستان و در دوران دانشکده  فقط در طول تابستان در موزه فعاليت‏هاي داوطلبانه انجام می‏داد و در سال 2009 رسماً بعنوان يکي از کارمندان موزه مشغول به کار شد و همزمان پايان نامه کارشناسي ارشد خود را نيز براي دانشگاه دي‌پائول DePaul آماده تکميل می‏کرد. او در مقام رياست موزه بسيار پرانرژي ظاهر شده و  برنامه‏هايي را براي به کارگيري جوانان در دست انجام دارد.
او معتقد است که هر روز بايد اقدام‏هاي جديدي براي انتشار حکايت‏هاي باربران در بين نسل جوان صورت گيرد. «اين موزه به اين خاطر مهم است که به جوانان داستان جديدي را از گذشته ما سياهان بازگو می‏کند. به جوان‏ها می‏گويد که حتي يک فرد عادي هم می‏تواند با حفظ صداقت و احترام خود به ميراثي مثل ميراث يک فوق‏ستاره دست پيدا کند. همچنين اين موزه نشان می‏دهد که کار کردن در صنايع خدماتي چيزي نيست که بشود آن را دست کم گرفت و بايد به آن افتخار کرد.»‌
اين موزه همچنين در مراسم تاريخ 25 فوريه از دو تن از اعضاي اصلي اتحاديه با نام‏هاي بيلي هانتر Billy Hunter  انجمن ملي بازيکنان بسکتبال و ويليام مکناري William McNary از يو اس اکشن US Action، بزرگترين ائتلاف گروه‏هاي مردمي دفاع از عدالت اجتماعي و نژادي کشور، تجليل و قدرداني کرد.

نوشته: مادلين ايهجيريکا
 MAUDLYNE IHEJIRIKA
ترجمه عباس حاجی هاشمی

منبع: suntimes