|
خاطرات کهنهسربازان در طرح ملی تاریخ شفاهی گردآوری میشود
 |
ویلیام رین(William Ryan) عکس سیاه وسفید هنگ توپخانه سلطنتی را در دست گرفته بود و ماجرای حضور خود در جنگ جهانی دوم را شرح میداد.
او به عنوان توپچی هنگ توپخانه و پیک موتورسوار انجام وظیفه کرده بود. رین یک روز آفتابی را به خاطر داشت که به او دستور داده شد اوراقی را برای یکی ازنیروهای متفق لهستانی ببرد. وقتی به اردوگاه لهستانیها نزدیک میشد، که البته کمی بعد فهمید همان اردوگاهی نبود که او به دنبالش میگشت، دستهای از هواپیماهای مسراشمیت (Messerschmitt) را دید که از سمت خورشید درخشان به سمت او میآمدند.
میدانست که در آن جاده پهن و باز هدف آسانی خواهد بود.
رین گفت: «نمیخواستم بمیرم بنابراین موتور را به سمت پرچینی که آنجا بود راندم و با یک حرکت به پشت پرچین پریدم.
هواپیماها شلیک نکردند. وقتی وارد اردوگاه شدم سربازان لهستانی هم متعجب بودند که چرا هواپیماها نه به آنها و نه به من حمله نکرده بودند.
موقع بازگشت باز هم صدای هواپیماها را بالای سرم شنیدم.»
رین گفت: «به بالا نگاه کردم و ده تا از آن هواپیماها (مسراشمیت) را دیدم که صلیبهای آهنی و شکستهشان معلوم بود. با خودم فکر کردم باید یک روز دیگر هم زنده بمانم.
بنابراین باز موتور را به سرعت به کناری بردم و با یک پرش به داخل شیار کوچکی پریدم و منتظر رفتن آنها شدم.»
او تا موقعی که به پایگاه خود نرسیده بود نمیدانست که آنجا هدف آتش هواپیماهای مسراشمیت قرار گرفته است.
این پیر مرد 87 ساله که سختی سفر از منطقه کورتنی(Courtenay) را به جان خریده بود اشتیاق داشت که ماجراهای خود را بیان کند و دیگر داستانها را نیز بشنود. رین و دیگر کهنهسربازان جزیره ونکور (Vancouver Island) در هتل بست وسترن پلاس دورچستر (Best Western Plus Dorchester Hotel) طی یک بازدید ویژه با اعضای طرح خاطره، ماجراهای خود را بازگو کردند.
طرح خاطره طرح جدید موسسه هیستوریکا- دامینیون(Historica-Dominion Institute) است. این موسسه یک سازمان خیریه است که در سال 2009 با ادغام بنیاد هیستوریکای کانادا(Historica Foundation) و موسسه دامینیون (Dominion Institute) شکل گرفت. این طرح بدیع یک طرح تاریخ شفاهی ملی است که این امکان را برای کهنهسربازان فراهم میآورد که تا خود داستانهایشان را بیان کنند. این داستانها ضبط شده و امکان گوش کردن به آنها برای دیگران فراهم میآید.
این طرح در سال 2009 آغاز شد و در ابتدا به جمع آوری تاریخ شفاهی کهنهسربازان جنگ جهانی دوم اختصاص داشت، اما به دلیل موفقیتهای حاصل از طرح اولیه، در ماه جولای امسال (2011) با گسترش طرح برای جمعآوری خاطرات کهنهسربازان جنگ کره نیز موافقت شد.
طرح جنگ کره تا سال 2013 به طول میانجامد.
الکس هرد (Alex Herd) مدیر آرشیو طرح خاطره در این رابطه میگوید: «این موسسه در نهایت خواهان گسترش طرح برای شمول کهنهسربازان حافظ صلح و دوران جنگ سرد تا زمان حاضر است. البته این مسئله به بودجه ما در آینده بستگی دارد. بودجه این طرح را دولت کانادا از طریق برنامههای جشن و یادبود اداره میراث کانادا تامین کرده است.»
هرد همچنین گفت: «کهنهسربازان درگیر در جنگ جهانی دوم و جنگ کره سالخورده میشوند و میمیرند و ماجراهای آنان باید پیش از آنکه آنان از دست بروند ضبط شود.»
هرد افزود: «خاطرات هم همچون زمان سپری میشوند...، ما باید این داستانها را برای نسل جوان جمع آوری کنیم تا آنها و نسلهای بعد از این وقایع آگاهی یابند.»
هرد معتقد است: «داستانهای گفته شده دید گاه خاصی را در مورد حوادث مشابه در مردم به وجود میآورد، دیدگاهها یا دانستههای مردم را شرح میدهد و یا دیدگاههای تاریخی سنتی را به چالش میکشاند.»
از نظر مارلین مارشال (Marilyn Marshall) که خاطرات پدرش را برای قرار گرفتن در این طرح آورده است، تاریخ برای ملموس ساختن ماهیت واقعی جنگ در مردم بسیار مهم است.
او گفت: «پدرش جان ای. ساندرسون گادفری(John A. Sanderson Godfrey) که در جنگ کره خدمت کرده نتوانست خود بخشی از این طرح باشد. او شش ماه پیش فوت کرد اما مارشال امیدوار است که نوشتههای پدرش بتواند به ایجاد تصویری از تلاشها و رنجهای او کمک کند.»
مارشال اضافه کرد: «همه رخدادها جنگ زیبا نبود وبه همین دلیل مادرم اجازه نمیداد پدرم در مورد آنچه در جنگ دیده بود صحبت کند. بسیاری از آن حوادث بسیار وحشتناک بود و مادرم نمیخواست که این ماجراها به ذهن ما آسیب بزند. تا آنجایی که من میدانم پدر من از جنگ کره باز نگشت، او به هنگام بازگشت مرد دیگری شده بود. مارشال به خاطر میآورد که وقتی پدرش در دسته یک خدمت میکرد رفتنش 9 ماه به طول کشید.»
او با اشک گفت: «رفتنش قلب مرا شکست.»
به اعتقاد او مهم است که داستانهای کهنهسربازان بازگو شود تا مردم بفهمند بر کسانی که در جنگها خدمت کردهاند چه گذشته است.
باب دوچارم (Bob Ducharme)، یکی از کهنهسربازان، نیزگفت: «این طرح برای آموزش نسل جوان بسیار اهمیت دارد.»
دوچارم که عضو انجمن کهنهسربازان ویتنام و اداره میراث و نیز رئیس ایالتی انجمن کهنهسربازان متیس(Métis) در بریتیش کلمبیا است، گفت: «بیان این داستانها برای مردم جهان و به خصوص نسل جوان اهمیت دارد تا بدانند سربازان چه سختیهایی کشیدهاند و بتوانند از آن جلوگیری کنند و جامعهای بهتر فراهم آورند.»
برای مشارکت در این طرح لازم نیست کهنهسربازان در نیروهای کانادایی خدمت کرده باشند و سکونت فعلی آنها در کانادا برای این امر کافیست.
علاقمندتان میتوانند با نشانی memory@historica-dominion.ca مکاتبه و یا به سایت www.thememoryproject.comمراجعه نمایند.
نوشته: راشل استون(Rachel Stern)
بولتن خبری نانایمو(Nanaimo News Bulletin)
10 نوامبر 2011
ترجمه: اصغر ابوترابی
منبع: Bclocalnews
|
