فرانک باکلز (Frank Buckles)، آخرین کهنه‌سرباز شناخته‌شده جنگ جهانی اول که سه‌سال پیش در سن یکصدوده‌سالگی از دنیا رفت، در میان فهرست افراد اصلی این وبلاگ بود که شامل عکس‌هایی از جنگ جهانی اول و لینک‌هایی مرتبط با مجموعه VHP است. باکلز در طول مصاحبه خود در طرح VHP، به روش مبتکرانه‌اش برای پیوستن به ارتش و شرح نسبتاً خنده‌دارش برای پیوستن به واحد آمبولانس اشاره می‌کند.
برای مطالعه مقالات مختصر مرکز فرهنگ‌عامه آمریکا (American Folklife Center :AFC) و VHP در زمینه موضوعات مربوط به زندگی مردم و رویدادهای مهم مجموعه‌هایی که شامل آهنگ‌ها، داستان‌ها، هنرهای سنتی، نمایش‌های فرهنگی و تاریخ شفاهی مردم سراسر جهان می‌شود، وبلاگ “Folklife Today” را مشاهده کنید. این وبلاگ که پاییز گذشته راه‌اندازی شد، رویدادهای خاص AFC و VHP، مانند کنسرت‌ها، سخنرانی‌ها و همایش‌ها را نیز اعلام خواهد کرد.
برای مشاهده مجموعه VHP کهنه‌سربازان جنگ جهانی اول می توانید به وب‌گاه زیر مراجعه کنید:

http://www.loc.gov/vets/stories/ex-war-wwi.html

وظیفه پروژه تاریخچه کهنه‌سربازانِ مرکز فرهنگ عامه‌ کتابخانه کنگره آمریکا، گردآوری و حفظ و در دسترس‌ قراردادن روایت‌های شخصیِ کهنه‌سربازان جنگ آمریکاست تا نسل‌های آینده بتوانند به طور مستقیم روایت‌های این سربازان را بشنوند و واقعیت‌های جنگ را بهتر درک کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید به  وب‌گاه www.loc.gov/vets مراجعه کنید. طرح‌های ابتکاری هیجان‌برانگیز، برنامه‌ها، حوادث و اخبار خود درباره VHP را به اشتراک بگذارید تا به‌عنوان (1) RSS  آتی در نظر گرفته شوند. به نشانی vohp@loc.gov رایانامه بفرستید و در بخش موضوع رایانامه، عبارت «داستان RSS VHP من» را درج کنید.

***

اگر تاکنون در خیابان‌های شهر رانندگی کرده باشید، پس قطعاً با صدای ناهنجار آژیر آمبولانسِ در حال حرکت در خط ویژه آشنایید. با شنیدن صدای بلند آژیر آمبولانس همراه با چرخش چراغ‌های قرمز، بیدرنگ حس فوریتی ایجاد می‌شود که به طور غریزی به درون آینه ماشین خود نگاهی می‌اندازید و کنار می‌کشید ـ راه را برای وسیله نقلیه‌ای باز می‌کنید که در آن نزدیکی رابط بین مرگ و زندگی چند بیچاره است. اگر تا به حال پس از سانحه تصادف، بانداژشده و با گردنبند طبی دور گردن، روی برانکار، درون یکی از این آمبولانس‌ها بوده باشیدـ همان‌گونه که من شخصاً چندسال پیش در همین وضعیت بودمـ پس احتمالاً نسبت به رانندگان این وسیله نقلیه، آگاهی و احترام و قدردانی بیشتری را حس‌ کرده‌اید. پیش از آن، من هرگز به آن‌ها فکر نمی‌کردم و فقط تلاش می‌کردم از جلو مسیر آن‌ها کنار بروم و راه را برایشان باز کنم.

در جنگ جهانی اول، آمبولانس‌ها هنوز وسایلی با فناوری بسیار بالا در نظر گرفته می‌شدند. این مسئله نشانگر اولین نزاع بزرگی بود که در آن ممکن بود خودروها را برای انتقال مجروحان و افراد در حال مرگ به کار ببرند. در حال حاضر، زندگی‌های بی‌شماری نجات می‌یابند که در غیر این صورت در میدان‌های جنگ از دست می‌رفتند. راندن آمبولانس، آمریکایی‌ها را قادر ساخت تا پیش از ورود رسمی ایالات متحده در سال ۱۹۱۷، در جنگ شرکت کنند؛ نیز به جوانان آمریکایی که هنوز ۱۸سال هم نداشتند این فرصت را داد تا همانند افرادی که احتمالاً حامی متفقین بودند اما مایل نبودند در نقشی رزمی خدمت کنند، در جنگ حضور یابند.

آمبولانس‌ صلیب سرخ آمریکا در ایتالیا؛ عکس از مجموعه لانگ‌شاو کراوس پوریت (Longshaw Kraus Porritt)، پروژه تاریخچه کهنه‌سربازان، AFC2001 / 001/86295.

صلیب سرخ آمریکا و خدمات میدانی آمبولانس آمریکا (AFS)، اکثر رانندگان آمبولانس را برای نیروهای متفقین مهیا کردند. واحد موتوری زنان آمریکا (Women’s Motor Corps of America) و واحد آمبولانس نورتن ـ هجز (Nortan-Hajes) نیز رانندگانی را مهیا و کمک کردند.
به گزارش وب‌گاه صلیب سرخ آمریکا، «در خلال جنگ جهانی اول، کارکنان و داوطلبان صلیب سرخ در وطن و خارج از کشور به ارتش خدمات پزشکی و تفریحی ارائه می‌کردند و طرح خدمات وطنی (Home Service Program) را برای کمک به خانواده‌های نظامیان دایر کردند. هجده‌هزار پرستار صلیب سرخ در طول جنگ جهانی اول، عهده‌دار مراقبت‌های پزشکی ارتش آمریکا بودند و ۴۸۰۰ راننده آمبولانس صلیب سرخ ـ از جمله اِرنست همینگوی (Ernest Hemingway) و والت دیزنی (Walt Disney) جوان ـ کمک‌های اولیه را به خط مقدم رساندند». از دیگر افراد برجسته که در جنگ جهانی اول در نقش راننده آمبولانس خدمت کرد، می‌توان به نهمین کتابدار کتابخانه کنگره، آرچیبالد مک‌لیش (Archibald MacLeish) اشاره کرد. براساس گزارش‌های صلیب سرخ آمریکا، «طی جنگ جهانی اول، ۲۹۶ تن از پرستاران و ۱۲۷ تن از رانندگان آمبولانس صلیب سرخ آمریکا در راستای خدمت به بشریت جان خود را از دست دادند.»

بنا به گزارش‌های وب‌گاه AFS website، «AFS در هر نبرد بزرگ فرانسه شرکت ‌کرد و بیش از ۵۰۰هزار مجروح را در خلال جنگ جهانی اول منتقل ساخت. تا پایان جنگ، ۲۵۰۰ مرد در خدمات میدانی آمریکا همراه با ارتش فرانسه خدمت کردند.»
پروژه تاریخچه کهنه‌سربازان در کتابخانه کنگره از بیش از ۳۵۰ مجموعه متعلق به زندگی سربازان جنگ جهانی اول نگهداری می‌کند. برخی از این سربازان به عنوان رانندگان آمبولانس، با داستان‌هایی جذاب برای گفتن، خدمت کرده‌ بودند. نیز، این کهنه‌سربازان از طریق مصاحبه‌های ضبط‌شده، عکس‌ها، نامه‌ها، خاطرات و سایر اسناد، به ترسیم تصویری روشن از از زندگی خود در یک قرن پیش کمک کردند.

 
فرانک باکلز در یونیفرم نظامی؛ عکس از مجموعه فرانک وودراف باکلز (Frank Woodruff Buckles)، پروژه تاریخچه کهنه‌سربازان، AFC2001 / 001/1070.

سه مصاحبه VHP با فرانک وودراف باکلز، آخرین کهنه‌سرباز شناخته‌شده جنگ جهانی اول که در سال ۲۰۱۱ در ۱۱۰ سالگی درگذشت، در بایگانی کتابخانه کنگره آمریکا موجود است. مجموعه باکلز همچنین شامل اسناد بسیار زیادی (multitude of documents) است. وی در یکی از مصاحبه‌های خود گفته است که هدف اصلی‌اش از پیوستن به ارتش این بوده که تا آنجا که می‌تواند خیلی زود به فرانسه برسد. او بنا به توصیه گروهبانی عمل می‌کند که به او گفته بود اگر می‌خواهد به فرانسه برود، باید برای پیوستن به واحد آمبولانس آموزش ببیند. ارتش اصلاً نمی‌دانسته که باکلز درباره سن خود دروغ گفته بوده؛ او به مأمور سربازگیری گفته  بوده که ۲۱سال دارد، در حالیکه شانزده‌ساله بوده است.

 
نامه به کلر (Clare)، دسامبر ۱۹۱۷، مجموعه اویگن ای. کرتین (Eugene A. Curtin)، پروژه تاریخچه کهنه‌سربازان، AFC2001 / 001/1379

اویگن کرتین در یکان پزشکی ارتش خدمت می‌کرد که به یکصدمین آمبولانس نیروهای اعزامی بریتانیا (Ambulance British Expeditionary Force) وابسته بود. وی در نزدیکی خط مقدم جبهه در فرانسه مستقر بود و بیشتر وقت‌ها اولین فردی بود که سربازان مجروحِ نجات‌یافته از میدان جنگ را درمان می‌کرد. کرتین اغلب اوقات برای نوشتن نامه برای خانواده‌اش و بیشتر برای مادرش، اهمیت بسیاری قائل بود و زندگی در جنگ را شرح می‌داد. او در نامه‌ای به خواهر خود کلر نوشته بود:

«آن‌ها از عظمت جنگ صحبت می‌کنند. اما چنین چیزی وجود ندارد؛ جنگ فقط کشتاری مهلک و تنفربرانگیز و خونین است.»
رانندگان آمبولانس و پرستاران و یکان‌های پزشکی نیز از تردیدی که سربازان پیاده‌نظام در بحبوحه جنگ حس می‌کردند، در امان نبودند و مانند رفقای خود، از اضطراب عزیزانشان برای بازگشت آن‌ها به خانه، کاملاً آگاه بودند. این حقیقت در همان اولین نامه (first letter) کرتین به نظر درست می‌آمد.

«نمی‌دانم مرا به کجا خواهند فرستاد. هر جا که باشد با کمال میل خواهم رفت و از همه شما می‌خواهم بدانید هر جا که باشم، خوشحال اما تنها و بیکس خواهم بود. پس نگران نباشید و مطمئنم که دوباره صحیح و سالم برمی‌گردم.»

ریچارد توماس کرامپ (Richard Thomas Crump)، کهنه‌سرباز ارتش جنگ جهانی اول، آلبومی دقیق و مفصل درباره دوران خدمتش به عنوان راننده آمبولانس نگه داشته است. این آلبوم عکس ۶۵صفحه‌ای (65-page book of photographs) گنجینه‌ای تاریخی است که هرچیزی را، از روزهای آموزش کرامپ گرفته تا آمبولانس‌ها، عکس‌هایی فوری از تصاویری که ما به طور عادی آن‌ها را با جنگ جهانی اول مرتبط نمی‌دانیم، زندانیان آلمانی جنگ، روستاییان فرانسوی و پیامدهای جنگ را مستند ساخته است.
 

لانگ‌شاو پوریت پشت فرمان آمبولانسی در ایتالیا، جنگ جهانی اول؛ مجموعه لانگ‌شاو کراوس پوریت، پروژه تاریخچه کهنه‌سربازان، AFC2001 / 001/86295.

لانگ‌شاو کراوس پوریت (Longshaw Kraus Porritt) نیز همچون کرامپ در مستندسازی تجربیاتش از طریق عکس و همچنین سایر اسناد و مدارک و اطلاعات، دقیق بوده است. مدت کوتاهی پیش از آنکه ایالات متحده آمریکا رسماً وارد جنگ شود، پوریت در مارس ۱۹۱۷ در AFS داوطلب خدمت سربازی شده بود. در پی از خود گذشتگی وی در جبهه غرب، او را به نیروی دریایی منتقل کردند و سپس در صلیب سرخ آمریکا به عنوان راننده آمبولانس در جبهه ایتالیا به خدمت خود ادامه داد. دویست‌وهفتادودو عکس موجود در مجموعه وی، نگاه اجمالی بی‌نظیری بر طرف ایتالیایی جنگ جهانی اول است، در حالی‌که دست‌نوشته‌های گوناگون او گویای جنبه شخصی دیگری از داستانش است ـ اینکه نمی‌توانسته صلاحیت لازم برای حضور در جنگ را داشته باشد، زیرا خدمت نظامی «رسمی» او کمتر از ۹۰ روز به طول انجامید.

از آنجا که بیش از یک قرن از حضور رانندگان آمبولانس می‌گذرد، آن‌ها همچنان گروهی از خدمتگزاران ضروری و با این حال اغلب نادیده‌گرفته‌شده هستند ـ تا زمانی‌که خونین و پوشیده از خُرده شیشه درون خودروی خود به دام افتادید و به‌آرامی هشیاری خود را از دست می‌دهید. بنابراین دفعه بعدی که صدای آژیر آمبولانسی را شنیدید، در آینه خود نگاهی بیندازید، کنار بکشید، در برابر سردادن ناله‌ای از سر نومیدی مقاومت کنید و برای راننده آن با قدردانی و سپاس سر تکان بدهید.

۱ . Really Simple Syndication: اس‌.آر.آر یا هم‌نشری به‌راستی ساده، خانواده‌ای از قالب‌های خُرد فید در وب است که برای انتشار محتویاتی که در بازه‌های زمانی خاص به‌روزرسانی می‌شوند، مانند وب‌نوشت‌ها، عناوین اخبار و پادکست‌ها، به کار می‌رود. (مترجم)

لیزا تیلور
 Lisa Taylor
ترجمه: زهرا حسینیان

منبع: مرکز فرهنگ عامه کتابخانه کنگره


نام پست الكترونيك نظر شما کد امنیتی