هفته نامه تاريخ شفاهي
 



 
          شماره 158    |    17 ارديبهشت 1393

   


 

از کافه نادری تا کافه فیروز


تاریخ شفاهی فقط روایت چهره‌های شاخص نیست


نیروهای مذهبی در دوره پهلوی دوم-۱۲


گزارش نشست تاریخ و همکاری‎های میان‎رشته‎ای- ۳


يادي از سريال تلويزيوني دليران تنگستان-۴ و پايانی


نهضت خاطره‌نویسی


جامعة النجف، حرکتی نو در اصلاح نظام آموزشی حوزوی در نجف


برنامه تاریخ شفاهی جنوب چهلمین سال فعالیت خود را جشن می‏گیرد


نمایش‏های مستند صدای کهنه سربازان دانشجو را به سراسر کنتاکی می‏رساند


ضبط صدا، حافظ تاریخ برای آینده


خاطراتی از ایران اواسط قرن بیستم-3


 



ضبط صدا، حافظ تاریخ برای آینده

صفحه نخست شماره 158

مسئول طرح میراث، الیز ترنرElise Turner، در یکی از خیابان‏هایی که  میراث لانکتون در آن به نمایش درآمده است.

 

 

 

 

 

یک طرح تاریخ شفاهی، در تلاشی برای زنده نگهداشتن خاطرات سال‏های گذشته ی مردم لانکتون،آغاز شده است.

طرح گوش فرا دادن به جاده‏ی تاریخی لانگتون، شامل ضبط صداهایی از حدود 30 مکان مختلف اطراف شهر است.

الیز ترنر، مسئول طرح میراث می‏گوید : «ضبط  برخی از خاطرات ارزشمند مردم محلی، الهام‏بخش این طرح بود.
در لانکتون مکان‏هایی چند وجود دارد که در حال حاضر، تنها اثر باقی مانده از آنها در تعدادی عکس یا خاطرات مردم است.

اگر الان این خاطرات را ضبط نکنیم، بیم آن می رود که دیگر برای نسل‏های آینده در دسترس نباشند.
ایده‏ی ایجاد جاده‏ی خاطرات در اطراف شهر مطرح شد تا مردم بتوانند ببینند که این مکان‏ها زمانی کجا بوده و در عین حال داستان آنها را بشنوند.»

علامت‏هایی در 30 مکان در اطراف شهر، از جمله ویترین مغازه‏ها،  قرار داده شده که شامل نحوه‏ی ارتباط با گوشی‏های هوشمند و شماره تلفن‏هایی هستند که از طریق آنها مردم می‏توانند صدایی ضبط شده‏ای را به مدت دو دقیقه بشوند که اطلاعاتی در باره‏ی آن نقطه ارائه می‏کند.

علاقمندان به نوستالژی هم به زودی به پایگاه الکترونیکی دسترسی خواهند داشت که می‏توانند در حالی که با آرامش در منزل خود نشسته‏اند به صداهای ضبط  شده گوش فرا دهند.
الیز، 28 ساله، فارغ‏التحصیل رشته تاریخ از دانشگاه کیله که در نیوکاسل زندگی می کند، یک سال پیش، پس از آن که در بازار لانگتون غرفه‏ای به او پیشنهاد داده شد، خود کار ضبط خاطرات را آغاز نمود.

«مردم به غرفه سر می‏زنند و با من یا داوطلبان راجع به خاطراتشان از لانگتون صحبت می‏کردند.
از این طریق، در می‏یافتیم کدام مکان‏ها برای مردم اهمیت بیشتری دارند و در کجای شهر باید علامت‏ها را نصب کنیم.

خیلی زود مردم اقدام به اهدای تصاویر و اشیایی کردند که خاطراتی را به همراه داشتند. غرفه تقریباً شبیه یک موزه‏ی کوچک شده بود.»
الیز همچنین به کلوپ‏ها و گروه های مختلفی سر زد که افراد سالخورده در آنها حضور داشتند تا خاطرات آنها را ضبط کند، و از دانش آموزان برای کمک در این راه کمک گرفت.

او می گوید : «این کار واقعاً خود به خود رشد کرد. وقتی کار آغاز شد، خود به خود به حرکت ادامه داد.
جاده‏ی تاریخ قرار است ماندگار باشد و علامت‏ها و برچسب‏های برای ارتباط با شماره تلفن ها برای مدت 3 سال باقی خواهند ماند.»

الیز می‏گوید : «امیدواریم که این رشد ادامه داشته باشد.
اگر مردم علاقمند باشند که خاطرات خود را اضافه نموده یا درباره‏ی مکانی که هنوز مشمول این جاده نشده صحبت کنند، عالی خواهد بود.

مردم می‏توانند خاطرات را از طریق مراجعه به پایگاه الکترونیکی یا آرشیوهای شهر استوک – آن- ترنت اضافه کنند.
این کار همانند گذاشتن پیغامی در بطری برای آینده است. این کار بسیار هیجان انگیز است.»
جاده‏ی تاریخ به نمایشگاهی داخل یک ساختمان کوره‏ی بطری شکل  درجه‏ی دو  در شورت استریت لانکتون، پیوند خواهد خورد.

الیز اضافه می‏کند: «ما می‏خواهیم که مردم بیایند و جاده‏ی تاریخ را خودشان امتحان کنند، و بعد اگر بخواهند شاید با خاطرات خودشان به آن بیافزایند.»

جاده‏ی تاریخ طرحی مشترک بین شورای شهر استوک- آن – ترنت و مرکز نوسازی عالی است. بودجه‏ی این طرح توسط صندوق قرعه کشی (لاتاری) میراث تامین شده است.

شما در مورد جاده‏ی تاریخ چه فکر می‏کنید، وآیا علاقه دارید تا خاطراتتان را به اشتراک بگذارید؟
لطفا نامه‏ها و تصاویر خود را همراه با نام کامل، نشانی و شماره تلفن، به رایانامه waywewere@thesentinel.co.uk برای جنی آمفلت  Jenny Amphlett ارسال نمایید.

ناتالی حق وردیان

منبع: روزنامه سنتینل


 
  
نام

پست الكترونيك
نظر شما
کد امنیتی

 

 

       تمام حقوق اين نشريه متعلق به سايت تاريخ شفاهي ايران [oral-history.ir] است.