هفته نامه تاريخ شفاهي
 



 
          شماره 153    |    21 اسفند 1392

   


 

تاریخ شفاهی شهدا، یک ارزیابی


کالبدشکافی موضوعات تاریخ شفاهی ایثار و شهادت


نهمین نشست تخصصی تاریخ شفاهی ایران برگزار شد


خدمات و تعاملات متقابل علم اطلاعات و دانش‌شناسی با تاریخ شفاهی


نیروهای مذهبی در دوران پهلوی دوم -7


درگذشت عبدالمجید مجیدی؛ آخرین رئیس سازمان برنامه و بودجه دوران پهلوی


يادي از محمود استادمحمد «در واپسین واژه‌ها... ناتمام!»


یاد استاد در سالگرد درگذشتش


دکتر احسان شریعتی مطرح کرد : ناگفته های جدید از اختلاف نظرهای شریعتی با بازرگان و مطهری


مرزهای فلوریدا: مؤلفی که انواع تاریخ شفاهی را ضبط کرد


به یاد بود کیم لیسی راجرز


دوازدهمین همایش بین‌المللی جهت‌گیری‌های جدید در علوم انسانی


«موهبت خاطره»: همایش انجمن ملی تاریخ شفاهی نیوزیلند


هجدهمین همایش انجمن بین المللی تاریخ شفاهی


تاریخ شفاهی: سمینار روش‌های داستان زندگی


 



مرزهای فلوریدا: مؤلفی که انواع تاریخ شفاهی را ضبط کرد

صفحه نخست شماره 153

استتسون کندی(Stetson Kennedy) با یک ضبط صوت دست وپاگیر که به آن «وسیله» می گفت از شمال فلوریدا تا شهر کی وست (Key West) در نواحی جنگلی روستایی، باتلاق‏ها و شهرهای کوچک سفر می کرد و به جمع‏آوری تاریخ شفاهی، داستان‏های عامیانه و آوازهای کارگران می‏پرداخت.
او با مردم فلوریدا از قشرهای مختلف شامل گاوچران‏های کراکر(Cracker)، سرخپوستان سمینول (Seminole)، یونانی‏های که برای صید اسفنج غواصی می‏کردند، کارگران آفریقایی- آمریکایی تربانتین‏سازی و سیگارپیچ‏های اهل آمریکای لاتین صحبت می‏کرد.
نتیجه پیاده روی‏های استتسون کندی در جوامع چند فرهنگی فلوریدا کتاب خودمانی «سرزمین پالمتو Palmetto Country » بود.

کندی که در سال 1916 در جکسون ویل(Jacksonville) متولد شده بود، به دور جهان سفر کرد اما باز هم به فلوریدا بازگشت. در سال 1937 تحصیلاتش را در دانشگاه فلوریدا رها کرد تا به طرح نویسندگان اداره پیشرفت کار فلوریدا بپیوندد و خیلی زود مسئول واحد مطالعات فرهنگ عامیانه، تاریخ شفاهی و اجتماعی- قومی آن جا بشود.

طی این دوره او سرپرست نویسنده، متخصص فرهنگ عامه و انسان شناس مشهور زورا ‏نیل هرستون (Zora Neale Hurston) بود که او نیز مطالبی را برای اداره پیشرفت کار جمع‏آوری می‏کرد.

 کار کندی به تثبیت مجموعه‏های تاریخ شفاهی به عنوان یک روش معتبر تحقیقات تاریخی در بین تاریخ‏نگاران قرن بیستم کمک کرد.

کندی در سال 2009 در یک مصاحبه درباره نقش خود به عنوان یک تاریخ نگار شفاهی چنین بیان می‏کند: «من به خاطر آنچه که ... آن را دیکتاتوری پانوشت‏ها می‏نامم، عمیقاً به تاریخ شفاهی ایمان دارم. دانشگاهیان به جای بیرون رفتن و دسترسی به مطالب دست اول از طریق منابع اصلی، فقط از یکدیگر نقل قول می‏کنند. (چشم انداز) تاریخ شفاهی حداقل مثل کسی است که خود شریک در اتفاقات و شاهد آن است و آن را از طریق تمام حواس خود لمس می‏کند و به همین دلیل از نظر من اعتبار بیشتری دارد.»

کندی در طول جمع آوری تاریخ شفاهی در جوامع مختلف فلوریدا، از رنج های آفریقایی های- آمریکایی تأثیر پذیرفت که به دلیل قوانین محدودکننده سیاه پوستان و قانون [تبعیض نژادی] جیم کراو(Jim Crow) در عذاب بودند.
او به عنوان یک فعال اجتماعی و یک مؤلف در کوکلاکس کلان (Ku KLUX KLAN) نفوذ کرد و با افشای اسرار آنان جان خود را به خطر انداخت. استتسون کندی با نام مستعار جان‏هاپکینز، توانست اطلاعاتی را جمع آوری کند که به توقیف تعدادی از تروریست‏های داخلی کمک کرد. این تجربیات به نگارش کتاب «من باکلان‏ها راندم I Rode With the Klan » منتهی شد که بعدها تحت عنوان «کلان‏های بی نقاب The Klan Unmasked» چاپ شد.

بسیاری از انتخاب خلاق مطالب از سوی کندی درکتاب «کلان‏های بی نقاب» استفاده کردند، همچون یک نفوذی دیگر در کوکلاکس کلان که اطلاعات حاصل از کار کندی را با تجربیات خود ادغام کرد و روایتی دیگر ارائه داد. درستی اطلاعات ارائه شده در کتاب او قابل خدشه نیست و فقط در مورد شیوه ارائه می‏توان نظر داد.

کندی در سال 2009 مطالعات پنهانی خود را در مورد کوکلاکس کلان ‏چنین به یاد می‏آورد: «من ابتدا در طی جنگ به جمع آنها پیوستم، همان وقتی که کلان‏ها می‏ترسیدند رئیس جمهور(فرانکلین دلانو) روزولت (Franklin Delano) Roosevelt براساس قانون اختیارات زمان جنگ (War Powers Act) آنها را تحت پیگرد قرار دهد. به همین خاطر آنها رداهای خود را نمی‏پوشیدند و نام  خود را به چیزهای مختلفی مثل گشت ساحلی آمریکا و ارتش غیریهودی آمریکا و چیزهایی از این دست تغییر داده بودند. این طوری شروع شد.
اگر بخواهم خیلی ساده آن را بیان کنم باید بگویم هیجان انگیز بود. چند سال بعد وقتی به خارج از آمریکا رفتم فکر می‏کردم از دست کابوس هایم خلاص شده‏ام، کابوس گرفتار شدن. اما در پاریس اغلب زیاد باران می‏بارید و پلیس‏های ترافیک شنل، بارانی و کلاه سفید می‏پوشیدند و علامت‏های ‏دست‏هایشان خیلی شبیه علائم کلان ها بود و من همچنان کابوس می‏دیدم.»

کندی تا زمان مرگ خود در سن 94 سالگی در سال 2011 به کار ادامه داد. کتاب «برده فلوریدا The Florida Slave » پس از مرگ او چاپ شد. او هشت کتاب نوشت و همگان به درستی به او به عنوان یک مؤلف، فعال اجتماعی و متخصص فرهنگ عامه ارج نهاده‏اند. کندی ‏«جایزه میراث فلوریدا»، «جایزه سرزمین مادری فرمانداری فلوریدا»، «جایزه آزادی NAACO [انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان]» و «جایزه یک عمر موفقیت دوروتی داد (Dorothy Dodd) ‏از انجمن تاریخی فلوریدا» را دریافت کرد و به تالار مشاهیر راه یافت.

برای اطلاعات بیشتر کتاب‏های او را بخوانید، از جمله «سرزمین پالمتو Palmetto Country»، «کلان‏های بی‏نقاب»، «راهنمای قانون جیم کراو در آمریکاJim Crow Guide to the U.S.A.»، «پس از اپوماتوکس: چگونه جنوبی‏ها در جنگ پیروز شدند After Appomattox: How the South Won the War» و «برده فلوریدا».

بن بروت مارکل
Ben Brotemarkle
روزنامه فلوریدا تودی
Ben Brotemarkle
ترجمه: اصغر ابوترابی



 
  
نام

پست الكترونيك
نظر شما
کد امنیتی

 

 

       تمام حقوق اين نشريه متعلق به سايت تاريخ شفاهي ايران [oral-history.ir] است.