ترسا دو لانگیز Theresa de Langis، مشاور مستقل مستقر در کامبوج جهت حل مناقشات مربوط به حقوق بشر زنان، از طرحش با عنوان «مادران، دختران، خواهران، همسران» گزارش میدهد. این یک طرح مصور تاریخ شفاهی است که از دفاعیات زنان الهام گرفته و هدف از آن بیان سرگذشت زنان کامبوجی است که در زمان حکومت خمرهای سرخ مورد خشونت جنسی و تبعیض جنسیتی آنها قرار گرفتند.
«ما مثل خوشههای گندم بر روی دریاچه سرگردان بودیم». اینها عین عبارت یک قربانی از جمله دفاعیات زنانی است که مورد خشونت جنسی و تبعیض جنسیتی قرار گرفتند و در همایش آسیا –اقیانوس آرام که توسط طرح مدافعان کامبوجی در پنوم پن در تاریخ 10 تا 11 اکتبر سال 2012 برگزارشد، مطرح گردیدند. هم چنین با حضور شاهدانی از بنگلادش، کامبوج، نپال و تیمور شرقی، 10 زن خاطرات خود را بیان نمودند، بسیاری از آنها برای اولین بار در حضور عده زیادی از شرکتکنندگان از سراسر جهان، به این امر اقدام کردند. آنها دست به چنین کاری زدند چرا که دادگاههای رسمی کشورشان یا توانایی یا تمایلی به حل جنایات پروندههای جنسی در روند دادرسی آنها نداشتند و در نتیجه صورت مسئله را پاک میکردند که در نهایت هم در عدالت و تاریخ ماندگار میشد. این زنان، واقعا مثل «خوشههای گندم سرگردان بر روی دریاچه» هستند.
«مثل زنانی که در دادگاه شهادت دادند، پروندههای تجاوز به آنها در دادگاههای رسمی (دادگاههای فوق العاده کامبوج) رسیدگی نمیگردد، این دادگاهها در حال حاضر به پروندههای جنایات جنگی رژیم خمرهای سرخ رسیدگی میکند که بین ژانویه 1975 تا آوریل 1979 بر کشور حکومت کردند و یکی از بدترین کشتار جمعی بر علیه مردم خود را به راه انداختند و باعث مرگ یک چهارم کل جمعیت کامبوج گردیدند. نمونههایی از تجاوزات جنسی در زمان آن رژیم شامل تجاوز به عنف عمومی و گروهی، بردگی جنسی و مثله نمودن توسط خمرهای سرخ در هنگام تصدی سمتهای رسمی آنها بوده است. برای رسیدن به عدالت، این قربانیان باید به هر طریقی شده کاری میکردند و تاریخ شفاهی و شنیدن سخنان آنها از این دست بود.
«با هدف جمعآوری مدارک از زنانی که در تمام این درگیریها و نسلکشی حضورفعالانهای داشتند، طرح تاریخ شفاهی زنان کامبوجی به سرپرستی یک محقق مستقل از نظر مالی اداره میگردد که از لحاظ روششناسی همسو است با انجمن حقوقدانان (وکلای) حقوق بشرسازمانهای محلی که در زمینه حقوق بشر، سازش و پاداش درمانی به فعالیت مشغول هستند. یک گروه از مشاوران غیررسمی متشکل از این سازمانها، انجمنی را برای آموزش متقابل تحلیل مسائل از مقیاس جهانی به محلی و همین طور برای اطمینان از این مسئله که سئوالات اخلاقی و تحقیقاتی متناسب با فضای فرهنگی مربوط به روایتهای قربانیان از آنها پرسیده شود، تشکیل دادهاند. از آنجایی که اکثریت راویان قادر به خواندن نیستند، تصاویری توسط یک هنرمند کامبوجی تهیه شده که در واقع به عنوان بخش جداییناپذیر شکل نهایی این طرح محسوب میگردند. انجام مصاحبهها به طور تمام وقت و کامل از ژانویه 2013 آغاز شده است.
«جمع آوری شهادت (مدارک) از قربانیان خشونتهای جنسی به عنوان قسمتی از فجایعی که بر روی آنها صورت گرفت، خود رویکرد خاصی میطلبد، موردی که قربانیان را در اولویت قرار داده و تاثیرات طولانی مدت و منحصر به فرد جنایات خشونت جنسی بر آنها را بررسی میکند.
خمرهای سرخ بیش از 30 سال است که از صحنه خارج شدهاند و با این وجود هنوز زنان تازه جرات به خرج داده تا از این بار سنگین که دههها بر دوششان بوده رهایی یابند.
بازماندگان در بیان خاطرات خود، شجاعانه به اصلاح گستردهای از گزارشات تاریخی میپردازند و کمک میکنند تا نتایج نادرست و منحرفانهای که به خاطر فرهنگ سکوت بر جنایات خشونت جنسی حکمفرما بود و برآن اساس قربانیان احساس شرم و گناه و عاملان آن جنایات احساس امنیت میکردند را برگردانند.
برای اطلاعات بیشتر در باره طرح لطفا با ترسا دو لانگیز به نشانی theresa.delangis@gmail.com تماس بگیرید.
ترجمه: علی محمد آزاده
منبع:
ORAL HISTORY, Spring 2013, Page: 27
