تلما واترز Thelma Waters بيست و پنج سال آخر زندگي خود را صرف روشن کردن گذشته سياهان کرد تا اين که در اول دسامبر سال 2011 در آسايشگاه کيتي آسکينز Kitty Askins در گلدزبورو Goldsboro ديده از جهان فروبست.
در اين مدت او به دنبال ثبت و ضبط تاريخ شفاهي سياهان آمريکا بود و معتقد بود که آنها خيلي چيزها براي ارائه کردن دارند.
در مصاحبه اي با نشريه فري پرس Free press که در اکتبر سال 2010 انجام شد، واترز ضرورت کار خود را براي ثبت تاريخ شفاهي سياه پوستان اينچنين تشريح کرده بود: فکر کردم که بايد کاري براي جمع آوري تاريخ گمشده سياهان انجام دهم و اگر اين کار انجام نمي شد اين تاريخ هم بي ارزش باقي مي ماند.
واترز که يک معلم کلاس چهارم بود در سال 1986 از دبستان کانتنتنيا Contentnea بازنشسته شد. وي پس از بازنشستگي شروع به نوشتن کتابهايي در مورد تاريخ سياهان در شهرهاي کينستون Kinston و لنوار کرد.
رئيس اتحاديه حفظ آثار تاريخي، جين فيليپس Jane Philips، يکي از همراهان واترز بود و يکي از اعضاي انجمن ميراث نسب شناسي مي باشد. وي در توصيف اين مادر، مورخ و شجره شناس مي گويد که او هميشه به افراد کمک مي کرد تا پي به اهميت اصل و نصب خود ببرند.
به گفته فيليپس همه اعضاي انجمن عاشق او بودند. "او علاقه شديدي به نسب شناسي داشت و مدام مي خواست که آن را در ميان سياهان گسترش دهد."
اعضاي انجمن اظهار دارند که واترز تمرکز عجيبي بر حفظ گذشته براي آيندگان داشت تا آنها بتوانند از تاريخ و گذشته خود با خبر شوند. او خود را وقف اين مأموريت کرده بود و ساعات بسياري از عمر خود را براي تحقيق گفتگو با مردم سپري کرد.
از آثار واترز مي توان به کتابهاي تاريخي راجع به شهر لينکلن Lincoln، متصديان سياه پوست کفن و دفن، مدرسه آدکين Adkin و خانواده خودش نام برد.
در سال 2004 او کار بر روي تاريخ مدارس سياه پوستان شهر لونوار را به پايان رساند که تعدادي از نسخه هاي آن در دانشگاه لنوار، کتابخانه عمومي لونوار-کينستون، دفتر هيئت آموزش و تالار شهر نگهداري مي شود.
واترز هميشه از يافتن سوابقي از پدربزرگ خود، هومر سيمونز Homer Simmons، به عنوان يکي از بزرگترين موفقيت هاي خود در نسب شناسي ياد مي کرد. هومر يک برده سياه بود که واترز تصويري از سند فروش او و همسرش را به عنوان برده يافته بود. در گفتگويي در آخرين خانه اش در کينستون شرقي، واترز در حالي که حالتي شبيه حالي که در لحظه ديدن نام پدربزرگش در آن تصوير به وي دست داد گفت که "واقعا از ديدن نام او يکه خوردم. همه اطرافيانم در کتابخانه لونوار به دور طرف من آمدند تا مرا کمي آرام کنند."
واترز براي مطالعات خود از اطلاعات موجود در کتابخانه ملي آيالات متحده در واشنگتن، دفتر آرشيو و تاريخ رالي، کاخ دادگستري شهر جونز Jones County، و قبرستان کينستون استفاده کرد.
يکي از کارکنان کتابخانه لنوار مي گويد که کتابهاي متعددي در اين کتابخانه موجود است که واترز آنها را نوشته است.
راتينا گاسکينز Ratina Gaskins معتقد است که واترز تنها منبعي است که ما سياه پوستان داريم. او نتيجه تمام مطالعات خود را در اختيار ما گذاشت. در واقع ما تمام ميراث گذشتگانمان را مديون آثار واترز هستيم.
نوشته جاستين هيل Justin Hill
jhill@freedomenc.com
ترجمه: عباس حاجی هاشمی
منبع: kinston
