شماره 128    |    30 مرداد 1392



یکی از اهالی آلبرتا ثبت و ضبط سرگذشت کهنه‏سربازان را رسالت خود می‏داند

خالق سایت می‏گوید کهنه‏سربازان جنگ جهانی دوم و کره در حالی که تاریخ را ناگفته باقی می‏گذارند فوت می‏کنند.

یکی از اهالی منطقه آلبرتای مرکزی گرد آوری سرگذشت کهنه‏سربازان کانادایی جنگ جهانی دوم و کره را قبل از اینکه برای همیشه ناپدید شوند را رسالت خود می‏داند.


الن کامرون که ساکن دریاچه سیلوان (Sylvan) است گفت: اگر این مستند سازی یعنی سرگذشت شان را از دست دهیم برای همیشه از بین خواهد رفت.


کامرون وب سایتی به نام صدای کهنه‏سربازان کانادایی ایجاد کرد و بیش از 700 مصاحبه تصویری با کهنه‏سربازان از سال 2006  ضبط نمود. او مصاحبه از 75 نفر دیگر را در لیست انتظار خود برای ضبط شدن دارد.


او گفت: «ما اینجا در مورد تاریخچه نظامی کانادا صحبت می‏کنیم. اکنون میانگین سن یک کهنه سرباز جنگ جهانی دوم 90 سال است.


هر مصاحبه به ساعتها تنظیم، مستند سازی و ویرایش نیاز دارد. از نظر زمان و بودجه همیشه در مضیقه هستیم. (همیشه کمبود زمان و بودجه وجود دارد).»


این تعلق خاطر و علاقه کامرون به تاریخچه نظامی کانادا بود که او را به شروع این کار برانگیخت ولی این اشخاص مصاحبه شونده بودند که باعث ادامه کار شدند.

الن کامرون صدای کهنه‏سربازان کانادا را به عنوان گذشته نظامی تاریخ شفاهی کانادا ایجاد کرد.

 


او با به خاطر آوردن اولین مصاحبه‏اش با یک کهنه سرباز گفت: «همانند این بود که من با یک پسر بچه 18 ساله صحبت می‏کردم. او همانطور که با من صحبت می‏کرد انگار در حال ردیف کردن گلوله‏ها بود. بله قطعاً باید این کار را انجام دهم. این چیزی است که به من گفت.»


عمویش کامرون را به ادامه دادن برانگیخت (تشویق کرد)
اما این پرلی کامرون  (Perley Cameron) عموی کامرون کهنه سرباز شروع جنگ بود که الهامبخش او در ادامه دادن این راه بود.


کامرون گفت: «عمویش یکی از کهنه‏سربازانی بود که هرگز در مورد آنچه که در دوران جنگ بر او گذشت سخن نگفت. او یکی از افرادی بود که شروع به صحبت می‏کرد و پس از یک دقیقه آن قدر عاطفی و احساسی میشد که قادر به سخن گفتن نبود. چند سال پیش از مرگش بود که شروع به حرف زدن در مورد جنگ نمود.


او به من گفت کاری که من انجامش می‏دادم مهم بود. این اساساً دلیل من برای انجام آنچه انجام می‏دهم است.»


کامرون هرگز با عمویش که این حس اضطرار نسبت به انجام مصاحبه را در او برانگیخت مصاحبه نکرد.
کامرون گفت: «یک ماه پس از تصمیم ما برای انجام مصاحبه او درگذشت. بله این طوری اتفاق افتاد و ما اکنون این کار را انجام دادیم. و من توانستم این کار را انجام دهم.»


کهنه‏سربازان بخشی از تاریخ هستند
 

اندرو موفاتAndrew Mofatt  کهنه سرباز جنگ کره داستانش را با کامرون به اشتراک گذاشته است و دیگران را نیز به انجام این کار تشویق می‏کند.


با همه کهنه‏سربازان باید مصاحبه شود زیرا همه کهنه‏سربازان بخشی از تاریخ این کشور هستند که ما این تاریخ را همه روزه در حال از دست دادن هستیم.


وقتی یک کهنه سرباز می‏میرد این بخشی از کانادا است که از دست می‏رود.


موفات گفت: «وب سایت‏های تاریخ شفاهی می‏تواند کانادایی‏ها را از افتادن در ورطه جهل نگه دارد.»
او گفت: بچه‏های من هیچ تصوری از دنیایی که من در آن بزرگ شده‏ام ندارند. نوه‏هایم نه تنها هیچ تصوری از دنیایی که من در آن بزرگ شده‏ام ندارند بلکه هیچ تصوری از دنیایی که والدینشان در آن بزرگ شده‏اند نیز ندارند.


روند تغییرات شگفت‏انگیز است. اکنون ما کارهایی را در مدت یک سال انجام می‏دهیم که انجام دادنشان دو یا سه قرن طول می‏کشید. اگر این گونه مسائل را مستند نکنیم کسی حتی گذشته این کشور را درک نخواهد کرد.


دن لب من Don Laubman قهرمان آتشبار کانادایی تلاش کامرون را ارزشمند می‏خواند.


این کار ثبت و ضبط زنده و واقعی از تاریخ است. می‏خواهیم مردم بدانند جنگ چقدر بد و ناخوشایند است و گواه و مدرک ما دقیقا در این نوار کاست‏ها موجود است.


برخی از مصاحبه‏های کامرون در مدارس، موزه‏ها و کتابخانه‏های جنگ استفاده می‏شوند ولی رویا و آرزوی او در دسترس بودن اثرش در موزه ملی و عمومی است.


کامرون گفت: «فکر می‏کنم شنیدن سرگذشت‏شان از زبان خودشان در مقایسه با خواندن آن در کتاب‏ها یا شنیدن از زبان دست دوم و سوم بسیار مهم‏تر است.»


کهنه‏سربازان آزادی را به ما هدیه دادند و فکر می‏کنم افراد بیشتری دقیقا آنچه که آنها انجام دادند بایستی درک کنند.  

ترجمه: عطیه اسعد

منبع: cbc.ca/news/canada


http://www.ohwm.ir/show.php?id=1906
تمام حقوق اين نشريه متعلق به سايت تاريخ شفاهي ايران [oral-history.ir] است.