● امکان گردآوری تاريخ شفاهي دفاع مقدس خراسان در چهار سال
● برگزاری کارگاه آموزش تاریخ شفاهی در بندرلنگه
● فراخوان گروه تاریخ شفاهی موسسه امام موسی صدر
● تاریخ شفاهی و مستندی درباره طیب
● شرح مبارزات روحانیان مشهوری که در حکومت پهلوی تبعید شدند
● ثبت و ضبط خاطرات توسط واحد تاريخ نگاري موزه عبرت ايران
● ارایه پژوهش‌های راویان موزه دفاع مقدس
● درگذشت خبرنگار بیشتر جنگ‌های خاورمیانه
● چاپ چهارم چهل‌ویکمین اثر تحقیقی دفتر ادبیات انقلاب
● عرضه خاطرات شفاهی شهید نظرنژاد در سایت آمازون
● انتشار خاطرات دختر ناصرالدین شاه قاجار
● پرفروشی کتابی درباره جنگ جهانی دوم
● خاطراتی که به صورت نامه به وکيل نوشته شدند 
نظریه تاریخ شفاهی-۸
نویسنده: لین آبرامز
Lynn Abrams
مترجم: علی فتحعلی آشتیانی
مصاحبه
تعجب نکنید اگر بگویم که در نظریة تاریخ شفاهی غالباً اصل مصاحبه مغفول می‌مانَد. «اوکلی» (1) در جملة ماندگاری گفته است:«مصاحبه‌گری تقریباً شبیه ازدواج است: همه می‌دانند چیست، خیلی‌ها به سراغش می‌روند، ولی در این هندوانة دربسته، دنیایی از رمز و راز نیز نهفته است.»(2) برای مورخان شفاهی خیلی زور دارد که تعداد مصاحبه‌های انجام‌شده‌شان را با جزئیات بیان کنند، اما سرشت آن مصاحبه‌ها (خواه رسمی یا غیر رسمی، با پرسشنامه یا بدون پرسشنامه و از این قبیل) و بخش عمدة اتفاقاتی که عملاً در مصاحبه رخ می‌دهند در جایی ثبت نمی‌شوند. اتفاقات و ماجراهای فراوانی پیش از مصاحبه بین دو طرفِ مصاحبه رخ می‌دهدکه نه دقیقاً در جایی بیان می‌شوند و نه در متن پیاده‌شدة آن انعکاس می‌یابند، اما کمتر مورخی را می‌توان یافت که تجربیات خود از مصاحبه را صاف و پوست‌کنده بنویسد. مصاحبه در ذات خود نوعی فعل ارتباطی در بطن رویة عملی ماست، که از نظر مبنایی با اغلبِ مواجهاتی که مورخان با منابع تاریخی دارند، تفاوت می‌کند. تجربة رایجِ نشستن در مرکز اسناد و شخم زدن اسناد اولیه کجا و مشارکت با یک شخص زنده در تولید منبع خودش کجا. همه می‌دانیم که ایجاد صمیمیت با مصاحبه‌شونده در این زمینه به نتیجة کاملاً متفاوتی منجر می‌شود و متقابلاً رابطة شخصیِ ضعیف و عدم همدلی با وی مسیر را به سوی پرتگاه سقوط می‌کشاند. کاربرد فوت و فن مصاحبه در بسترهای مختلف در سراسر دنیا به ما ثابت کرده است که برخلاف تلقی ما از پویایی مصاحبه در کشورهای توسعه‌یافتة غربی به هیچ وجه نباید انتظار داشت که این فنون در بسترهای فرهنگی سایر کشورها نیز جواب بدهند.(3) لذا مصاحبه فی‌نفسه وسیله‌ای برای رسیدن به هدف نیست؛ بلکه یک رویداد ارتباطی در آن شکل می‌گیرد و به همین علت نیز باید در نظریه‌پردازی به آن پرداخته شود.
مورخان شفاهی پذیرفته‌اند که مصاحبه بر پایة مشارکت و تعامل شکل می‌گیرد، از این رو در سال‌های اخیر بحث «رابطة مصاحبه‌ای»(4) بار دیگر به کانون توجهات بازگشته است. مصاحبه، دو نفر یعنی دو جهان‌بینی یا ذهنیت را که با هم تصادم می‌کنند، در مقابل هم می‌نشانَد. این تصادم در اَشکال گوناگونی ظاهر می‌شود مانند صمیمیت شدید،(5) احترام متقابل، حالت دفاعی محتاطانه یا عدم تفاهم شدید و بیگانگی. | 
