خاطره‌گویی محمد‌‌رضا ناجیان اصل از دهه‌های 1340 تا 1360

هم‌کلاسی‌هایی که مبارز و ناشر شدند

در فضای آن موقع تنها چند ناشر مذهبی معروف داشتیم و کتاب‌های مذهبی به خوبی در شهر‌ها توزیع نمی‌شدند. مسئله دیگر این بود که ما می‌خواستیم در سطح ایران اعلامیه‌های مبارزات را پخش کنیم و در واقع بهترین زمینه برای پخش اعلامیه‌ها، توزیع کتاب بود.

مصاحبه تاریخ شفاهی و ضرورت‌های آن - 14

پرسش نمونه

در یادداشت گذشته به برخی ویژگی‌های پرسش خوب اشاره شد. در این قسمت برای روشن شدن بیشتر موضوع، نمونه‌هایی از انواع پرسش را ملاحظه می‌فرمایید. در این مجموعه، معادل پرسش‌های بد، پرسش‌های خوب بیان شده تا مخاطب، مقایسه‌ای بین این دو گونه داشته باشد. بدیهی است در مواردی برای رسیدن به پاسخ، باید از چند پرسش استفاده کرد.

سرگذشت‌نامه‌ جمعی از جوانان خوزستان کتاب شد

خاطرات بچه‌های مسجد جزایری اهواز

روایت کتاب «دِین: خاطرات بچه‌های مسجد جزایری اهواز» از یکی از روزهای گرم تابستان 1355 آغاز می‌شود. در نخستین صفحه‌ها به نام حسین پناهی ـ که بعدها شاعر، نویسنده، کارگردان و بازیگر شناخته شد ـ برمی‌خوریم؛ در همان ایام مورد نظر متن، کتاب‌دار کتابخانه مسجد جزایری می‌شود.

دوازدهمین نشست «تاریخ شفاهی کتاب»

مدیر نشر نو از سرگذشت انتشارات امیرکبیر گفت

وقتی وارد کار شدم، پدرم سرگرم کتاب‌های درسی بود. اوضاع انتشارات آشفته نبود، اما سامان نیز نداشت. اولین کاری که کردم این بود: کتاب‌هایی که قرارداد بسته بودیم و زیر چاپ بودند را ارزیابی کردم. حدود 110 جلد می‌شدند. از پدرم خواستم تا اجازه دهد این کتاب‌ها چاپ نشوند.

خاطرات موسی حسین‌زاده

موسی حسین‌زاده، از رزمندگان و آزادگان دوران دفاع مقدس، مهمان سی‌وسومین برنامه شب خاطره (2 شهریور 1374) بود. او ابتدا چگونگی اسارت خود به دست ارتش صدام در سال 1361 را بیان کرد. سپس خاطراتی از دوران اسارتش و رفتار ضد انسانی ارتش صدام با اسیران ایرانی گفت. این روایت‌ را ببینیم.

برنامه‌ جدید سنگاپوری‌ها برای تاریخ شفاهی

وزیر ارتباطات و اطلاعات سنگاپور گفت: «مرکز آرشیو و تاریخ شفاهی کارهای زیادی را برای مصاحبه با شخصیت‌های کلیدی در تاریخ کشورمان انجام داده است، ولی ما هیئت‌هایی را برای کمک به شناسایی مصاحبه‌شونده‌های جدید راه‌اندازی می‌کنیم تا شکاف‌های تاریخ شفاهی ما را پر کنند.»

گفت‌وگو با بنیانگذار برنامۀ تاریخ شفاهی سیاه‌پوستان

قدرت تاریخ شفاهی و شنیدن برای بهبود

برنامه‌های ما باعث می‌شوند که مردم حس کنند صدای‌شان شنیده شده است. بعد به عنصر گوش سپردن می‌رسیم. محققان تاریخ شفاهی، شنوندگان بسیار خوبی هستند و بسیاری از طرح‌های ما بر پایه و محور گوش دادن، پرسش و تأمل بر آن چه گفته شده، پیش می‌روند.

وقتي براي ما مي‌نويسيد...
وقتي براي هفته‌نامه الکترونيکي تاريخ شفاهي مطلبي مي‌نويسيد، دوست داريم نکته‌هايي را در نظر بگيريد.
اين هفته‌نامه نوشته‌ها و دانسته‌هاي ما را درباره مباحث مهم؛ خاطره‌گويي، خاطره‌نگاري، يادداشت‌نويسي روزانه، سفرنامه‌نويسي، وقايع‌نگاري، روزشمار نويسي و... نشان مي‌دهد. حتي براي زيرشاخه‌هاي رشته تاريخ هم جا باز کرده‌ايم؛ و چشم به راه خبرها، گزارش‌ها، مصاحبه‌ها، مقاله‌ها، يادداشت‌ها و... شما هستيم.
خوب است نام و فاميل‌تان را کامل بنويسيد. سابقه علمي و نشاني الکترونيکي را هم حتماً بنويسيد، چکيده مقاله‌ها هم که جاي خود دارد!
به ما اجازه بدهيد دست‌مان براي ويرايش، اصلاح، چينش و ترجمه مطالب شما باز باشد. در اين‌باره با خودتان هم مشورت خواهيم کرد.
دل‌مان مي‌خواهد شأن علمي و ادبي تاريخ شفاهي و اين هفته‌نامه، با نوشته‌هاي متين و موقر شما حفظ شود. حيف است خداي نکرده قلم‌مان از دايره اخلاق بيرون برود.

سال‌های تنهایی - 1

خاطرات خلبان آزاده، هوشنگ شروین(شیروین
به کوشش: رضا بنده‌خدا

از این هفته کتاب «سال‌های تنهایی: خاطرات ده سال اسارت خلبان آزاده هوشنگ شروین» را می‌خوانیم. این خاطرات را رضا بنده‌خدا تدوین کرده است. دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری کتاب «سال‌های تنهایی» را در سال 1375 برای نخستین بار و به عنوان سیصدوشصت‌ودومین کتاب تولید شده در این مجموعه و پنجاه‌وهشتمین کتاب خاطرات آزادگان که در این دفتر تهیه شده، منتشر کرد.

■

اشاره

خلبان «شروین» برای همه ما حرف زده است. سعی من تنها به عنوان یک کاتب شیفته این بود که صداقت گفتاری، تمام و کمال حفظ شود. دلم می‌خواهد این حماسه مقاومت و اعتماد را، بیشتر، جوان‌ها بخوانند و بدانند و اندیشه کنند.

این کتاب، بی‌اغراق، رسالت‎نامه یک رزمنده اسیر ایران اسلامی، در تمام دوران هشت ساله‌ دفاع مقدّس و حتّی بعد از آن است؛ به معنای حقیقی و واقعی آن.

راوی، قصّه نمی‌گوید و دنبال ساختن تصاویر زیبای هنری و ادبی نیست. شخصیت‌پردازی نمی‌کند. شاعر و نویسنده نیست و نمی‌خواهد باشد. اصلاً نمی‌خواسته است حرف بزند؛ امّا شاید اندیشه آگاهی بخشیدن به فرزندان این سرزمین مجابش کرد!

راوی، قصد نمی‌کند حس تو را برانگیزد یا تلنگری به غیرت کسی بزند شاید تنها جنگجویی‌ست مهربان و مقیّد، یا به خدا غرقه‌یی‌ست گرفتار. نمی‌بافد؛ تعریف نمی‌کند. اصل قضیه را می‌گوید و در پی تنظیم شکل و ساختار نیست.