گفت‌وگو با لاله افتخاری

می‌خواهم از زندگی و پس از شهادت پدر و همسرم بنویسم

پدر و همسرم همراه یکدیگر در عملیات کربلای ۴ در سال 1365 به شهادت رسیدند. در آن عملیات، همسرم در میدان نبرد به شهادت رسید؛ اما پدرم در آن عملیات مجروح شد و به فاصله چند روز در بیمارستان به شهادت رسید. ما به عنوان خانواده این دو شهید خبر شهادت آنان را با یک هفته فاصله دریافت کردیم و پیکر هر دو شهید نیز در کنار یکدیگر دفن شدند.

خاطرات محمد کوثری

سردار محمداسماعیل کوثری در سومین برنامه شب خاطره (28 بهمن 1371) میهمان حوزه هنری بود. او در سال‌‌های دفاع مقدس به حاج محمد کوثری معروف و در بخشی از این سال‌ها فرمانده لشکر 27 محمد رسول‌الله(ص) بود. سردار کوثری در این فیلم، از عملیات والفجر 8 خاطره می‌گوید.

نامه، یادداشت، سخنرانی، خاطره

«هویزه» در یک مجموعه

در طول هشت سال دفاع مقدس، مردم نقاط مختلف کشور در جبهه‌ها به مقابله با نیروهای ارتش صدام پرداختند. ساکنان هویزه هم جزو همین گروه بودند. آنها زمانی که ارتش صدام در ششم مهر 1359 وارد هویزه شد و شهر را اشغال کرد، آرام ننشستند و به برنامه‌ریزی برای بیرون راندن عراقی‌ها پرداختند. مبارزات آنها و به ویژه تلاش‌های سید حسین علم‌الهدی، فرمانده سپاه هویزه، موضوعی است که توسط انتشارات هویزه برای یک مجموعه انتخاب شده. این مطلب درباره انتشار این مجموعه است.

زندگینامه‌ای بر پایه خاطرات شفاهی

داور یسری، همان «مرد» است

«مَرد» عنوان کتابی درباره شهید داور یسری است. این کتاب که در قالب زندگینامه نوشته شده، 33 فصل دارد؛ زندگینامه‌ای که بر پایه خاطرات شفاهی شکل گرفته و این خاطرات شفاهی می‌توانند قسمتی از تاریخ شفاهی هشت سال دفاع مقدس را روایت کنند.

مجموعه نکته‌های آموزشی

تحقیق درباره تاریخ محلی

شواهد شفاهی یک منبع ارزشمند اطلاعات برای مورخان محلی است. با این وجود در حالی که تاریخ شفاهی می‌تواند سهم منحصربه‌فردی در تاریخ محلی داشته باشد هنوز هم باید از آن در رابطه با دیگر منابع تاریخی استفاده کرد. مشاهده محیط ساخته شده، سبک‌های معماری و هنرهای عمومی و آثار تاریخی می‌تواند به اندازه منابع تاریخی برای نتایج مکتوب سودمند باشد.

چرا باید سرگذشت والدین یا پدر و مادربزرگ خود را ضبط کنیم؟

تاریخ شفاهی آینده ما را شکل می‌دهد

داستان این کتاب زندگینامه‌ خودنوشت نیست، اما چنین به ذهنم آمد که تاریخ شفاهی مادرم را مهاجران پیشین و پسین در سراسر جهان تکرار می‌کنند. من در مدرسه با فرزندان مهاجرانی همکلاس بودم که اهل هند، وست ایندیز و شرق اروپا بودند.

وقتي براي ما مي‌نويسيد...
وقتي براي هفته‌نامه الکترونيکي تاريخ شفاهي مطلبي مي‌نويسيد، دوست داريم نکته‌هايي را در نظر بگيريد.
اين هفته‌نامه نوشته‌ها و دانسته‌هاي ما را درباره مباحث مهم؛ خاطره‌گويي، خاطره‌نگاري، يادداشت‌نويسي روزانه، سفرنامه‌نويسي، وقايع‌نگاري، روزشمار نويسي و... نشان مي‌دهد. حتي براي زيرشاخه‌هاي رشته تاريخ هم جا باز کرده‌ايم؛ و چشم به راه خبرها، گزارش‌ها، مصاحبه‌ها، مقاله‌ها، يادداشت‌ها و... شما هستيم.
خوب است نام و فاميل‌تان را کامل بنويسيد. سابقه علمي و نشاني الکترونيکي را هم حتماً بنويسيد، چکيده مقاله‌ها هم که جاي خود دارد!
به ما اجازه بدهيد دست‌مان براي ويرايش، اصلاح، چينش و ترجمه مطالب شما باز باشد. در اين‌باره با خودتان هم مشورت خواهيم کرد.
دل‌مان مي‌خواهد شأن علمي و ادبي تاريخ شفاهي و اين هفته‌نامه، با نوشته‌هاي متين و موقر شما حفظ شود. حيف است خداي نکرده قلم‌مان از دايره اخلاق بيرون برود.

نظریه تاریخ شفاهی (93)

نویسنده: لین آبرامز
مترجم: علی فتحعلی آشتیانی

________________________

تاریخ شفاهی یا اشاعه روایت‌های شفاهی به اندازه‌ای در روح و جان زندگی روزمره فلسطینیان رسوخ کرده که به قول دایانا آلن: «زنده نگه داشتن خاطره رویدادها و مصایب جنگ 1948 به سنت جاری فلسطینی تبدیل شده است؛ سنتی که خاطرات شخصی را با بزرگداشت‌هایی مبتنی بر جنبه‌های آموزشی به هم می‌آمیزد؛ تا جایی که خاطرات و تجربیات گذشته در تار و پود روابط بیناذهنی مردم تنیده شده است و حتی نسل‌های زاده‌شده پس از رویدادهای منقول نیز چنان خاطراتی را از آن خود می‌دانند»...[1] ^و [2]

مهاجرانِ ساکن در سایر کشورها از تاریخ شفاهی برای مقابله با تبلیغات و کلیشه‌سازی‌های نژادپرستانه و به عنوان ابزار معرفی فرهنگ و تاریخ خود به جامعه غالب استفاده می‌کنند. مثلاً در انگلستان، مؤسساتی هستند که فنون تاریخ شفاهی را برای گردآوری اطلاعات و خاطرات آوارگان و پناهجویان به کار برده‌ و نتایج حاصله را به دولت‌ها ارائه داده‌اند. برنامه «اقدام پناهندگان» و موزه لندن در سال 2003 به نیت حذف شکاف و فاصله بین سه نسل از ویتنامی‌های ساکن در انگلیس و فراهم ساختن بستر انتقال تجربیات آنها به مردم این کشور و همچنین تهیه اطلاعات مفید برای اجرای سیاست‌های اسکان مجدد و همگون‌سازی آنها در جامعه انگلیس، با صد تن از پناهندگان ویتنامی در سراسر این کشور مصاحبه کردند.[3] مجریان در جریان اجرای پروژه متوجه افزایش سطح آگاهی‌های اجتماعی شدند.